ဆရာေကာင္း တပည့္ .. (၂၇)

သီခ်င္းသံက တစ္စတစ္စ ေ၀းလြင့္ကာ ေပ်ာက္ကြယ္သြားသည္။ ေလျပည္တစ္ခ်က္ တိုးေ၀ွ႔ကာတိုက္သည္တြင္ ကြန္ကရစ္လမ္းေလးေပၚက ေျမမႈန္ေတြ၊ သစ္ရြက္ေၾကြေတြသည္ လြင့္ကနဲ ေျပးလႊားသြားၾကသည္။ ေလျပည္ေၾကာင့္ အနည္းငယ္ပြေယာင္းသြားသည့္ ဆံပင္ရွည္ေတြကို လက္ႏွင့္ ျပန္သိမ္းလိုက္ၿပီး၊ မႈန္နံ႔သာ ပတ္၀န္းက်င္ကို ေ၀့ကနဲ တစ္ခ်က္ၾကည့္သည္။ စိတ္၏ သယ္ေဆာင္ရာကို လိုက္လာခဲ့သည့္ မႈန္နံ႔သာ၊ ဒီေတာ့မွ သူမေရာက္ေနသည့္ ေနရာကို သတိျပဳမိသည္။ မႈန္နံ႔သာ ရင္လႈိက္ကနဲခုန္သည္။ သူမ မ်က္လံုးေတြကို ယံုေတာင္မယံုႏိုင္။ ေပတစ္ရာေလာက္ အကြာတြင္ ရွိေနသည့္အရာတစ္ခုက သူမ၏ လႈပ္ရွားမႈမွန္သမွ် ရပ္ဆိုင္းသြားေအာင္ ဖမ္းစားထားသည္။ တျခားမဟုတ္။ မိုးေကာင္းကင္၏ ကားနီေလး။ မႈန္နံ႔သာ အံ့ၾသ၀မ္းသာမႈက ရုတ္ခ်ည္း ရင္ထဲမွာ ဆို႔တက္လာသျဖင့္ ေျခလွမ္းေတြအလိုလိုရပ္သြားသည္။ ေက်ာက္ရုပ္သဖြယ္ျဖစ္ကာ စိုက္ၾကည့္ေနစဥ္မွာပင္ ကားေမာင္းသူဘက္ျခမ္းမွ တံခါးက ပြင့္သြားသည္။ ေယာက်ာ္းတစ္ေယာက္ ဆင္းလာပါသည္ ..။

“မႈန္ …“
ကမာၻေပၚတြင္ မႈန္နံ႔သာ အေတြ႔ခ်င္ဆံုးလူထံမွ အၾကားခ်င္ဆံုး စကားသံကို နားႏွင့္ဆတ္ဆတ္ၾကားလိုက္ရမွ မႈန္နံ႔သာ အသိ၀င္လာသည္။ သားေပ်ာက္သည့္ မိခင္၊ သားငယ္ကို ျပန္ေတြ႔သလိုမ်ဳိးကို မႈန္နံ႔သာ ခံစားလုိက္ရၿပီး၊ ခ်က္ခ်င္းပင္ မိုးေကာင္းကင္ ရွိရာသို႔ ေျပးသြားမိသည္။ မိုးေကာင္းကင္က ေရွ ႔ကိုတိုးလားရင္း လက္ႏွစ္ဖက္ကို ဖြင့္ကာႀကိဳဆိုသည္။ မႈန္နံ႔သာ၏ ေျပးလႊားလာမႈက ေဇာ္ပိုင္၏ ၿမိဳ ႔အ၀င္ည ကာရာအိုေကေခြထဲက ဂႏၱ၀င္ ႏွင့္ေတာင္ တူေနသည္ဟု ထင္ျမင္မိသည္။ မႈန္နံ႔သာ လက္ႏွစ္ဖက္က မိုးေကာင္းကင္၏ လည္တိုင္ကို ေျပးဖက္သည္။ ကိုယ္ေလးကလည္း ရင္ခြင္ထဲတြင္ နစ္၀င္ေတာ့မတတ္ တုိး၀င္သည္။ သူႏွင့္စေတြ႔ခါစတုန္းကလို မဟုတ္ေတာ့ပဲ ကိုယ္ေရစစ္က်ကာ၊ ဂစ္တာရွိတ္ေလးႏွင့္ တူသြားၿပီျဖစ္ေသာ ေကာင္မေလး၏ ခါးကို လက္ႏွစ္ဖက္ႏွင့္ ပင့္မကာ ကိုယ္ကိုႏွစ္ပတ္၊ သံုးပတ္ေလာက္ လွည့္ပစ္လိုက္သည္။ မႈန္နံ႔သာက “ေကာင္း“ ဆိုၿပီး ေပ်ာ္လြန္းသည့္အသံႏွင့္ သူ႔ကို ေအာ္ေခၚသည္။ သူ႔မ်က္ႏွာကိုလည္း လက္ႏွစ္ဖက္ႏွင့္ ေမးကေန ညွပ္ကာကိုင္ထားၿပီး မ်က္၀န္းတည့္တည့္ကို စိုက္ၾကည့္ေနရွာသည္။ သူမမ်က္၀န္းေတြသည္ အေပ်ာ္ရည္လဲ့ကာ အေရာင္တလက္လက္ႏွင့္ ေတာက္ပ၍ေနေလသည္။

“ေကာင္း .. ေကာင္း .. ေရာက္လာတယ္ ..“
“ဟုတ္တယ္ .. မႈန္ .. ေကာင္းေမြးစားအေမကိစၥက ၿပီးသြားၿပီေလ … နည္းနည္းပါးပါး တစ္ခ်ဳိ ႔ကိစၥေလးေတြ က်န္ေနေသးေပးမယ့္ မႈန္ ႔ကို မေတြ႔ရရင္ မေနႏိုင္ေတာ့လို႔ … မႈန္ ပိန္သြားတယ္ေနာ္ ..“
“ေကာင္းကို လြမ္းလို႔ေလ … “
“ေကာင္းလည္း မႈန္႔ကိုလြမ္းတာပဲ .. လာ တစ္ေနရာရာသြားၾကမယ္ .. “

မိုးေကာင္းကင္ႏွင့္ မႈန္နံ႔သာ ကားထဲ ျပန္၀င္ထုိင္ျဖစ္ၾကသည္။ တစ္ေနရာရာ သြားၾကစို႔ဟု ေျပာထားသည့္တိုင္၊ မိုးေကာင္ကင္သည္ ကားစက္မႏိႈးျဖစ္ေသး။ သူ႔ကို ေပ်ာက္သြားမွာစိုးသည့္အလား၊ မ်က္ေတာင္ခတ္ဖို႔ေတာင္ ေမ့ေလ်ာ့မလို စိုက္ၾကည့္ေနသည့္ မႈန္နံ႔သာဘက္သို႔ လွည့္လာသည္။ မိုးေကာင္းကင္ ဘာလုပ္ေတာ့မယ္ဆိုတာကို မႈန္နံ႔သာ သိေနသလိုပင္။ သူမကိုယ္ေလးကို သူရွိရာဘက္သို႔ တိုးေပးလိုက္သလို၊ ႏႈတ္ခမ္းေလးကို ေမာ့ကာ ထိုးေပးသည္။ ခ်စ္သူႏွစ္ဦး၏ ႏႈတ္ခမ္းႏွစ္လႊာက အခ်ိန္မဆိုင္းပဲ ေပါင္းကူးမိသည္။ ကြဲကြာခံရသည့္ ရက္ေတြအတြက္ အတိုးခ်ၿပီး နမ္းေနၾကသည္မို႔၊ ႏွစ္ဦးသားအနမ္းက တေျဖးေျဖးၾကမ္းလာသည္။ စိတ္ဆႏၵေနာက္သို႔ လိုက္ပါ၍သြားၿပီး၊ တစ္ေယာက္ႏွင့္တစ္ေယာက္ အားရပါးရ ခ်စ္လိုက္ခ်င္စိတ္က ႏွစ္ေယာက္စလံုးမွာ ျဖစ္တည္လာၾကသည္။ ဒါေပမယ့္ တကယ္တမ္း အဆင့္တက္ကာ လႈပ္ရွားမႈတြင္ မႈန္နံ႔သာက မိုးေကာင္းကင္ထက္ အရင္ဦးသည္။ သူမလက္က သူ႔ေဘာင္းဘီခြၾကားသို႔ ေရာက္သြားသည္။ ငရန္မကန္းကလည္း ဒါကိုပဲေစာင့္ေနတာလား မသိ။ ကုိင္မိသည္ႏွင့္ ဂ်င္းေဘာင္းဘီသားေအာက္ကေန ရုန္းကန္ထၾကြေနသည္။

“မႈန္ ... ေကာင္း စိတ္အရမ္းထေနၿပီ ..“
“မႈန္လည္း အတူတူပဲ ေကာင္း .. ငရန္မကန္းကို အရမ္းေတြ႔ခ်င္ေနတာ .. ဒါေပမယ့္ မႈန္႔ကို အရင္လုပ္ေပးပါလား ေကာင္း .. မႈန္ ေကာင္းနဲ႔မေတြ႔ကတည္းက တခါမွ မၿပီးေသးဘူး .. မႈန္႔ကိုၿပီးေအာင္လုပ္ေပး .. အဲဒါၿပီးမွ ငရန္မကန္းကို မႈန္ စုပ္ေပမးယ္ .. ဘယ္ႏွစ္ခါစုပ္ရစုပ္ရ  ...“
“အင္းပါ မႈန္ .. ဒီလိုလုပ္ .. ေကာင္းတို႔ ေက်ာင္းေနာက္ဘက္မွာ ကားသြားထိုးရပ္မယ္ .. မႈန္ ျဖစ္တယ္မွတ္လား ..“
“ျဖစ္တယ္ ..  အဲဒါ ပိုေကာင္းတယ္ .. မႈန္ ေစာင့္မေနႏိုင္ေတာ့ဘူး ..“

မႈန္နံ႔သာက မိုးေကာင္းကင္ထက္ ပိုတက္ၾကြေနသည္။ သူမက လြမ္းေနရသူ မဟုတ္လား။ မိုးေကာင္းကင္ ေက်ာင္းေနာက္ဘက္က ေခ်ာင္မွာ ကားရပ္လိုက္ၿပီးေနာက္၊ ေနာက္ခန္းဘက္သြားရေအာင္ဆိုေတာ့ သူမက ကားေပၚမွ အရင္ဆင္းသည္။ မိုးေကာင္းကင္က ေနာက္မွကပ္ပါလာၿပီးေနာက္၊ မႈန္နံ႔သာကို ေနာက္ခန္း၏တံခါးဘက္ျခမ္းကို မွီ၍ ေနေစသည္။ ျဖစ္ခ်င္ေတာ့ ဒီေန႔မွ မႈန္နံ႔သာ ၀တ္လာတာက skinny jeans ျဖစ္ေနသည္။ ျမန္ေစလိုမွ၊ အေႏွးျဖစ္ဆိုသလို စြင့္ကားသည့္ တင္ေတြႏွင့္ အတိုင္းသားကပ္ေနသည့္ ဂ်င္းေဘာင္းဘီကို မနည္းခြ်တ္ရသည္။ ပင္တီကေတာ့ ခြ်တ္ေနစရာမလို။ ေဘာင္းဘီႏွင့္ တခါတည္းကို လိပ္ပါသြားသည္။ ညေနခင္း၏ က်ေနက မိုးေကာင္းကင္တို႔ကားရပ္ထားရာသို႔ တည့္တည့္ထိုးထားလို႔ စတစ္ကာမွန္ေတြက အညိဳေရာင္ျဖစ္သည့္တိုင္ မႈန္နံ႔သာ၏ အဂၤါစပ္ကို ေသခ်ာျမင္ႏိုင္ပါသည္။ ပကတိေျပာင္ရွင္းေနသည့္ အကြဲေၾကာင္းေလးတေလွ်ာက္၌ အရည္ၾကည္ေလးေတြ စိုလဲ့ေနသည္။ မိုးေကာင္းကင္လို အေတြ႔အႀကံဳမ်ားခဲ့သူကိုပင္ ဆက္ဆီက်လြန္းသည့္ ထိုျမင္ကြင္းက ရင္တဒိန္းဒိန္းခုန္လာသည္အထိ ျဖစ္ေစေလသည္။

“ေကာင္း . .ဘာျဖစ္လုိ႔လဲ ..“
မိုးေကာင္းကင္ဆီမွ ဘာတံု႔ျပန္မႈမွ ေရာက္မလာသျဖင့္ ကားနံရံကို မွီထားရာမွ မႈန္နံ႔သာ ေခါင္းကေလးေထာင္ၿပီး ေမးသည္။
“ဘာမွ မျဖစ္ပါဘူး … မႈန္႔ဟာေလးက အရမ္းလွေနလို႔ စိုက္ၾကည့္ေနမိတာ .. ေကာင္းေတာ့ မွန္ရာကိုေျပာရရင္ ဒီဟာေလးထဲ အလည္ကို ေရာက္ခ်င္ေနၿပီ …“
“အင္းပါ .. ေနာက္ေတာ့ ေရာက္ရမွာေပါ့ .. အခုေတာ့ အရင္လုပ္ေနၾကအတိုင္းပဲ လုပ္ေပး .. ျမန္ျမန္လုပ္ ..“

မႈန္နံ႔သာက ေလာေဆာ္သလို၊ မိုးေကာင္းကင္ကလည္း ႏွစ္ခါတိုက္တြန္းစရာမလိုပါ။ ေခါင္းက ငံု႔က်သြားၿပီး၊ မႈန္နံ႔သာ၏ အ၀ေလးကို ဖြဖြေလးနမ္းသည္။ ပူစီေလး၏ အနံ႔က သူ႔ႏွာ၀ထဲေရာက္လာသည္တြင္ မိုးေကာင္းကင္ ခုံခုံမင္မင္ ရွဴရိႈက္လိုက္ၿပီး လွ်ာကိုထုတ္ကာ လုပ္ငန္းစေတာ့သည္။ အရင္ဆံုး ၾကြက္နားရြက္ေလးလို အဖတ္ေလးႏွစ္ခုကို ႏႈတ္ခမ္းႏွင့္ဖိဆြဲထားရင္း လွ်ာႏွင့္ရက္သည္။ ထုိမွတဖန္အကြဲေၾကာင္း တေလွ်ာက္ အစုန္အဆန္ရက္သည္။ ထိုသို႔ အျပင္ဘက္တြင္ စိတ္ႀကိဳက္အနည္းငယ္ ရက္ေပးၿပီးေနာက္တြင္မူ၊ အဓိကေနရာျဖစ္ေသာ အ၀ေလးထဲသို႔ လွ်ာကို စုကာ ထိုးထည့္လိုက္သည္။ မႈန္နံ႔သာဆီမွ အင့္ကနဲ ေအာ္သံထြက္လာၿပီး သူ႔ဆံပင္ေတြကို လာဆုပ္စြဲတာခံရသည္။

မိုးေကာင္းကင္၏ လက္က မႈန္နံ႕သာ၏ ဘေလာက္စ္အကၤ်ီထဲသို႔ ခါးစပ္နားမွ လွ်ဳိ၀င္ၿပီး အေပၚကိုေရာက္လာသည္။ မႈန္နံ႔သာ ဒီေန႔၀တ္လာသည့္ ဘရာက အေပ်ာ့စားျဖစ္သည့္အျပင္၊ ရင္သားေတြကိုလည္း တစ္၀က္ေလာက္သာ ဖံုးထားႏိုင္ေသာ အမ်ဳိးအစားျဖစ္သည္။ သည္ေတာ့ ဘာမွေတာင္ ခဲရာခဲဆစ္ျဖစ္မေနပဲ မိုးေကာင္းကင္လက္က သူမႏို႔သီးေလးေတြဆီ ေရာက္သြားသည္။ ဖ်စ္ညွစ္ၿပီး ဆြဲဆြေပးလိုက္သည္တြင္ မႈန္နံ႔သာ ရင္ကေလးေကာ့တက္လာၿပီး တကိုယ္လံုးက လႈပ္လႈပ္ရြရြျဖစ္သည္။ တန္ျပန္တံု႔ျပန္သည့္ အေနႏွင့္ မိုးေကာင္းကင္၏ မ်က္ႏွာကိုသာ သူမေပါင္ၾကားထဲ တင္းတင္းဖိခ်ေနသည္။ မိုးေကာင္းကင္ကလည္း အလိုက္တသိျဖင့္ အရည္ေတြ တအားထြက္ေနေသာ သူမ အ၀ေလးကို ဖိဖိရက္သည္။ ရက္ယံုတင္မက မေျပာမဆိုႏွင့္ ေရွာင္တခင္ဆိုသလို သူ႔လက္ညိဳးကို အထဲသို႔ ဆတ္ကနဲ ထုိးထည့္လိုက္ေသးသည္။ မႈန္နံ႔သာ ထြန္႔ထြန္႔လူးသြားၿပီးေနာက္ အီးခနဲ ေအာ္သည္။ စကၠန္႔ပိုင္းေတာင္ မၾကာလိုက္။ မိုးေကာင္းကင္ ဆံပင္ေတြကို အားႏွင့္ဆုပ္ဆြဲျခင္းခံလိုက္ရသည္။ ေဗဒင္ေမးစရာမလိုပါ။ တင္ပါးႀကီးေတြ ရမ္းခါၿပီး ေကာ့တက္သြားသည့္ မႈန္နံ႔သာတစ္ေယာက္ သူမေတာင့္တခဲ့သည့္ ထိထိမိမိ ၿပီးျခင္းကို ပိုင္ပိုင္ႏိုင္ႏိုင္ ရရွိသြားေလေတာ့သည္။

“ေက်း .. ေက်းဇူး ပဲ .. ေကာင္း ရယ္ .. မႈန္ အဲဒီလို ၿပီးခ်င္လု႔ိကို ေစာင့္ေနခဲ့ရတာ ..“
“တကယ္ ေက်းဇူးတင္တယ္လား .. ဒါဆို အေစာတုန္းက ေျပာထားခဲ့တာေလး မေမ့နဲ႔ေနာ္ .. ဘယ္ႏွစ္ခါစုပ္ရစုပ္ရဆိုတာ … အ ဟဲ ..“
“မေမ့ပါဘူး .. တကယ္ဆို .. မႈန္က ဒီထက္ေကာင္းတာေတာင္ ေပးခ်င္ေနတာ .. “
မႈန္နံ႔သာ၏ ထူးထူးဆန္းဆန္းစကားေၾကာင့္ ရယ္က်ဲက်ဲျဖစ္ေနသည့္ မိုးေကာင္းကင္ မ်က္ႏွာေတာင္ တည္သြားရသည္။ သူထင္တာမ်ားကို မႈန္ေျပာေနတာလား။ သူႏွင့္ေတြ႔ေတြ႔ခ်င္းမွာ မႈန္နံ႔သာ ေျပာသည့္ စကားတစ္ခြန္းကို ျပန္စဥ္းစားမိသည္။

“မႈန္ … ဆို … လိုတာ .. ေကာင္း .. ေကာင္း ရဲ ႔ငရန္မကန္းအတြက္ ပါမစ္က်ၿပီလို႔ ဆိုလိုခ်င္တာလား … ဟုတ္လား ..“
၀မ္းသာလံုး ဆို႔ေနသည္မို႔ မိုးေကာင္းကင္ အသံက အစပိုင္းတြင္ အထစ္ထစ္ေတာင္ ျဖစ္ေနေသးသည္။ မႈန္နံ႔သာ ၿပံဳးၿပံဳးေလးႏွင့္ ေခါင္းညိတ္ျပသည္။ ဒါကိုအျမင္တြင္ မိုးေကာင္းကင္ ေဟးကနဲ ထေအာ္သည္။ သူတို႔ကားက မွန္ေတြအားလံုးကို တင္ကာအလံုပိတ္ထားသည္မို႔ သူ႔အသံက ဟိန္း၍ထြက္သည္။

“အယ္ .. အဲဒီေလာက္ေတာင္ ေပ်ာ္ေနရလား .. ဘယ္တုန္းကတည္းက လိုခ်င္ေနမွန္း မသိဘူး …“
“ဟီး .. ဟီး .. ေပ်ာ္တာေပါ့ မႈန္ရယ္ … ကိုယ့္ခ်စ္သူေကာင္မေလးရဲ ႔ ဒါမ်ဳိးခြင့္ျပဳမႈကိုရတဲ့ ေယာက်္ားေလး၊ မေပ်ာ္ဘူးဆိုတာ ရွိပါ့မလား … ဒါေပမယ့္ ဒီေန႔ေတာ့ ေကာင္း မလုပ္ခ်င္ေသးဘူး ..“
“ဟင္ .. ဘာျဖစ္လို႔လဲ ..“
မႈန္နံ႔သာ အလ်င္စလိုေမးမိသည္။ သူမ လိုက္ေလ်ာတာပဲ ျမန္သြားၿပီလား။ မိုးေကာင္းကင္ကို လြမ္းတဲ့စိတ္၊ သတိရတဲ့စိတ္ေတြေၾကာင့္ သူႏွင့္ျပန္ေတြ႔လွ်င္ သူမ၏အပ်ဳိစင္လက္ေဆာင္ကိုေပးဖို႔ စဥ္းစားထားခဲ့တာ။ အခုေတာ့ ေကာင္းက ဘာေတြ ကဂ်ီကေဂ်ာင္ၾကေနရျပန္တာလဲ ..။
“မႈန္ .. စိတ္ထဲတမ်ဳိးမျဖစ္နဲ႔ .. ေကာင္းက မႈန္နဲ႔ေအးေအးေဆးေဆး ရိုးမန္႔တစ္ျဖစ္တဲ့ေနရာမွာ ေတြ႔ခ်င္တာေလ .. ေနာက္ၿပီး အခ်ိန္ရမယ့္ေန႔လည္း ျဖစ္ခ်င္တယ္ .. ဒီေန႔က ေကာင္းက ဟိုကိုျပန္ရဦးမွာ ..“

သည္ေတာ့မွ မႈန္နံ႔သာမ်က္ႏွာေလးက ျပန္၍ ၀င္းဖန္႔ဖန္႔ျဖစ္လာသည္။ အခုအခ်ိန္ထိ သူမေပါင္ရင္းမွာ ရွိေနေသးသူ မိုးေကာင္းကင္ကို ဆြဲထူ၍ ကူရွင္ေပၚတြင္ ထိုင္ေစသည္။
“ဘြာေတးေနာ္ .. မႈန္က စိတ္ထဲတမ်ဳိးျဖစ္သြားလို႔ …“
“ေကာင္းသိပါတယ္ .. ဒီလိုလုပ္ .. နက္ျဖန္တစ္ေနရာမွာ ေအးေအးေဆးေဆး ေတြ႔မယ္ .. ေကာင္း အကုန္စီစဥ္ထားမယ္ .. မႈန္႔ကို ေန႔လည္ေက်ာင္းမွာ လာေခၚမယ္ .. မႈန္ ဒီတစ္ပတ္ေသာၾကာမွာ ေန႔ခင္း class မရွိဘူးဟုတ္ ..“
“အင္း .. မရွိဘူး .. ေကာင္းက မႈန္႔အတန္းခ်ိန္ေတြ အလြတ္ရေနတာပဲ … “
“ေၾသာ္ .. ရရမွာေပါ့ .. ေကာင္းရင္ထဲမွာ မႈန္ပဲရွိေတာ့တာကို ..“

ထိုအေျပာေၾကာင့္ မႈန္နံ႔သာရင္ထဲ အေပ်ာ္စမ္းေလး စီးသြားသည္။ မိုးေကာင္းကင္၏ ႏႈတ္ခမ္းကို သူမကပင္စ၍ ဖိကာနမ္းသည္။ ထို႔ေနာက္ေတာ့ ႏႈတ္ခမ္းကေနတဆင့္၊ ေမး၊ ထိုမွတဆင့္လည္တိုင္။ အဲဒီေနာက္ေတာ့ ဖြဖြေလး ဟိုတစ္ခ်က္၊ ဒီတစ္ခ်က္နမ္းရင္း ေကာင္း၀တ္လာသည့္ ဂ်င္းေဘာင္းဘီ၏ ခါးပတ္ဆီသို႔ ေရာက္သည္။ မိုးေကာင္းကင္ကပါ ၀ိုင္းကူသျဖင့္ မႈန္နံ႔သာလြမ္းေနသည့္ ငရန္မကန္းႏွင့္ စကၠန္႔မျခားပဲ ျပန္လည္ဆံုစည္းရသည္။ မႈန္နံ႕သာ ဘယ္ေလာက္ပဲစုပ္ေပးရ၊ စုပ္ေပးမည္ဆိုတာ အေျပာသက္သက္မဟုတ္။ ဆယ္မိနစ္အတြင္း မိုးေကာင္းကင္တစ္ခါၿပီးသည္။ ဒါေတာင္မွ ပါးစပ္ထဲမွ မခြ်တ္ပဲ ထပ္မံ၍ ရြရြေလး စုပ္ေပးေနသည္တြင္ မုိးေကာင္းကင္လည္း မျငင္းေတာ့ပဲ ေနာက္တစ္ႀကိမ္လိုက္ေလ်ာရသည္။ မႈန္နံ႔သာ၏ ဆံပင္ရွည္ေလးေတြကို လက္ႏွင့္ေဆာ့ကစားရင္း မိုးေကာင္းကင္ စိတ္ထဲကေတာင္ ေတြးေနေသးသည္။ ဒီညေတာ့ သူေတာ္ေတာ္ခ်ာခ်င္ ျပန္သြင္းရေတာ့မည္လို႔ေလ ….

**************************************************