ဆရာေကာင္း တပည့္ .. (၃၂)

“၀ိုး  .. မႈန္ရယ္ .. မႈန္ေလာက္ ေကာင္းအေပၚ ဘယ္သူမွ ေကာင္းေအာင္ လုပ္မေပးႏိုင္ဘူး .. “
“ခိ .. ခိ .. တကယ္လား … “
“တကယ္ေပါ့ …. မႈန္႔ကို ေကာင္း သိပ္ ခ်စ္တယ္ …“
“မႈန္လည္း ေကာင္းကို ခ်စ္တယ္ ..“

မိုးေကာင္းကင္က သူမကို ဆြဲထူလိုက္သျဖင့္ ခ်စ္သူႏွစ္ဦး တစ္ဦးႏွင့္တစ္ဦး ေပြ႔ဖက္မိၾကသည္။ ႏွစ္ဦးသား တစ္ေယာက္ခါးကို တစ္ေယာက္ဖက္ရင္း ေရခ်ဳိးခန္းထဲမွ ထြက္လာၾကသည္။ မို႔ယာစြန္းတြင္ ျပန္ထုိင္မိၾကသည္။ အမွန္တကယ္ဆို မႈန္နံ႔သာ မီးနီျပေနၿပီျဖစ္သည့္အတြက္ သူတို႔ႏွစ္ဦး၏ ဇာတ္လမ္းက ဒီေနရာမွာ တစ္ခန္းရပ္ရေတာ့မွာ ျဖစ္ပါသည္။ သို႔ေသာ္ ခ်စ္စၾကင္စ ခ်စ္သူႏွစ္ေယာက္ကေတာ့ ျပန္ဖုိ႔ကို ဘယ္သူမွ ႏႈိးေဆာ္ျခင္းမရွိၾက။ ျပန္ဖို႔မေျပာႏွင့္ အ၀တ္အစားျပန္၀တ္ဖို႔ကိုပင္ ေမ့ေလ်ာ့ေနၾကသည္ ထင္သည္။ အာဒမ္ႏွင့္ ဧ၀ ေတာင္မွ သူတို႔ႏွစ္ဦးေလာက္ ခ်စ္ၾကပါ့မလား မသိ။ ေဘးခ်င္းတူယွဥ္တြဲကာ ထိုင္ရင္း တစ္ေယာက္၏ မ်က္၀န္းကို တစ္ေယာက္က ခ်စ္ရည္လဲ့ေနသည့္ အၾကည့္ႏွင့္ စိုက္ၾကည့္ေနသည္။ ေကာင္း၏ မ်က္ႏွာကို တရိႈက္မက္မက္ ၾကည့္ေနသူ မႈန္နံ႔သာ၊ အၾကည့္ကို ကစားလိုက္သည္တြင္ ငရန္မကန္းသည္ အေစာတုန္းကလို မဟုတ္ေတာ့သည္ကို သတိထားမိသည္။

“အယ္ .. သူက မ၀ေသးဘူးလား ..“
မႈန္နံ႔သာ အေမးေၾကာင့္ မိုးေကာင္းကင္ သူ႔ေပါင္ၾကားကို ျပန္ငံု႔ၾကည့္သည္။ ထို႔ေနာက္ လက္ေျမွာက္၍ ေခါင္းကုတ္ၿပီး မအူမလည္မ်က္ႏွာေပးႏွင့္ ဟီးကနဲ ရယ္ပါသည္။

“မႈန္႔ကိုယ္လံုးက အရမ္း ဆြဲေဆာင္မႈရွိေနေတာ့ သူက အလုိလုိ ျပန္ထေနတာေလ ..“
“အယ္ .. ဒါဆို ဘယ္လုိလုပ္ၾကမလဲ ..“

မႈန္နံ႔သာ အေမးကို မိုးေကာင္းကင္ ျပန္မေျဖပါ။ ေခါင္းကို တျဗင္းျဗင္းျမည္ေအာင္ပင္ ကုတ္လိုက္၊ ညာဘက္ပါးကို သူ႔လက္၀ါးႏွင့္ ထက္ေအာက္ပြတ္လိုက္ႏွင့္ စဥ္းစားခန္း၀င္ေနသည္။ မႈန္နံ႔သာ ကိုယ္တိုင္လည္း ေကာင္းအတြက္ ဘာလုပ္ေပးရမည္ဆိုတာကို ေတြးေနမိသည္။ တျခားနည္းလမ္းေတြႏွင့္ ငရန္မကန္း ၿငိမ္က်သြားေအာင္ ေခ်ာ့သိပ္လို႔ရေသာ္လည္း ေျပာခဲ့သလို သူမက ေကာင္းေကာင္းႀကီး အလုပ္ခံရျခင္းကို ႏွစ္သက္ေနၿပီျဖစ္သည္။ သူမေတာင္မွ စြဲလမ္းႏွစ္ၿခိဳက္ေနေသးလွ်င္ ေကာင္းက သူမထက္ပိုဆိုးမည္ဆိုတာကိုလည္း သေဘာေပါက္မိသည္။ ဘယ္လိုလုပ္ရပါ့မလဲ …။

“ပံုမွန္အတိုင္းဆိုရင္ေတာ့ မႈန္႔ဆီက တစ္ေပါက္ ယာယီလက္လႊတ္လိုက္ရၿပီဆိုေတာ့ .. က်န္တဲ့ႏွစ္ေပါက္ထဲက တစ္ခုခုကို ေရြးရမွာပဲ …“
“ဘယ္ .. ဘယ္လို .. ေကာင္းစကားက … ဘယ္လိုႏွစ္ေပါက္လဲ ??.“
ေတာ္ေတာ္ေလး ၾကာမွ မိုးေကာင္းကင္ဆီက အေျဖရသည့္တိုင္ မႈန္နံ႔သာ သူ႔စကား၏ အဓိပၸါယ္က မရွင္းသျဖင့္ မ်က္လံုးေလး ကလယ္ကလယ္ႏွင့္ ျပန္ေမးမိသည္။ သို႔ေသာ္ အခုအခ်ိန္တြင္ မ်က္စိပြင့္၊ နားပြင့္ျဖစ္ေနသည္မို႔ မိုးေကာင္းကင္ဆီမွ ျပန္ေျဖမႈ မရခင္မွာပင္ ဘာဆိုတာမွန္း မွန္းဆသိသည္။

“ေကာင္းက မႈန္ရဲ ႔အေနာက္ေပါက္ကို ေျပာေနတာလား ...  ရလို႔လား ေကာင္းရယ္ ...“
“ရလို႔လား ဆိုရင္ေတာ့ ရတယ္လို႔ ေျပာရမွာပဲ မႈန္ .. ပြင့္ပြင့္လင္းလင္း ေျပာရရင္ ေကာင္းလုပ္ဖူးတယ္ .. ဒါေပမယ့္ မႈန္႔သေဘာပါ ...“
“ညစ္ညစ္ပတ္ပတ္ ေကာင္းရယ္ ...“
“မညစ္ပတ္ပါဘူး မႈန္ကလဲ .. မႈန္႔တကိုယ္လံုးမွာ ဘယ္ေနရာမွ မညစ္ပတ္ဘူး၊ မနံေစာ္ဘူးဆိုတာ ေကာင္းအသိဆံုးပါ ..“

မိုးေကာင္းကင္က အေလွ်ာ့မေပး။ အားတက္သေရာကို ေျပာေနသည္။ မႈန္နံ႔သာ ရုတ္တရက္ ဘာျပန္ေျဖရမွန္း မသိေတာ့ပါ။ ဒီလိုမ်ဳိး တစ္ခ်ဳိ ႔စံုေတြေတြ လုပ္ၾကသည္ဆိုတာ သူမ ၾကားဖူးေပမယ့္ မုိးေကာင္းကင္ လုပ္ဖူးေနလိမ့္မည္ဟု မထင္ထား။ ထို႔ထက္ပိုသည္က မိုးေကာင္းကင္က သူမကို ဖြင့္၍ ေတာင္းဆိုလာလိမ့္မည္ဟု လံုး၀ကို တြက္မထားပါ။ အခုေတာ့ သူက ႏႈတ္မွ ဖြင့္၍ ေတာင္းဆိုလာသည္။ မႈန္နံ႔သာ ေကာက္ခါငင္ခါ ျငင္းပစ္လိုက္လို႔ ရပါသည္။ သို႔ေသာ္ ဘာရယ္ေၾကာင့္မွန္း မသိ။ သူမ ျငင္းဆိုသည့္ စကားကိုလည္း ေျပာမထြက္။ ေတြ႔စကတည္းက မိုးေကာင္းကင္ကို ယံုၾကည္မႈ အခံ ရွိခဲ့သူမို႔ သူက လုပ္လို႔ရသည္ဟု ေျပာလာသည့္အခါ ဒီကိစၥ လုပ္လုိ႔ရသည္ဟုလည္း သူမ ယူဆလိုက္မိသည္။

“ေကာင္းရယ္ .. ျဖစ္ပါ့မလား .. ေကာင္းဟာႀကီးက အႀကီးႀကီး ... မႈန္႔ဟာေလးက ေသးေသးေလး .. ေရွ႔ဘက္ထက္ေတာင္ က်ဥ္းေသးတာ ..“
“အင္းပါ .. မႈန္ စိတ္မပါရင္ ထားလိုက္ပါေတာ့ .. ေကာင္းကလည္း ဘာရယ္ မဟုတ္ပဲ ေျပာမိတာပါ .. လုပ္လို႔ရတယ္ဆိုတာကေတာ့ ေကာင္းညာေျပာတာ မဟုတ္ဘူး .. မႈန္နဲ႔ေကာင္းၾကားမွာ ဘာမွ လွ်ဳိ႔၀ွက္ထားစရာမွ မရွိတာ .. “

ထိုသို႔ေျပာၿပီးေနာက္ မိုးေကာင္းကင္က ထိုင္ေနရာမွ ထသြားၿပီး အ၀တ္အစားေတြကို ျပန္၀တ္ဖို႔ ျပင္ေနသည္။ ဘာေျပာရမွန္း မသိသည္မို႔ မႈန္နံ႔သာလည္း သူလုပ္သလိုပဲ ေနာက္ကလိုက္လုပ္မိသည္။ ပင္တီျပန္မ၀တ္ခင္ အသင့္ေဆာင္ထားသည့္ ပတ္ကို ျဖန္႔ေခါက္ၿပီး ပင္တီ၏ ေရွ႔ပိုင္းတြင္ အလ်ားလိုက္ အံ၀င္တက်ျဖစ္ေအာင္ ကပ္သည္။ ၿပီးမွ လက္ႏွင့္ထိန္းကာ ေပါင္တန္တစ္ေလွ်ာက္ အေပၚသို႔ ဆြဲတင္သည္။ အ၀တ္သာ ျပန္၀တ္ေနရသည္။ စိတ္ထဲကမူ မီးနီလာေနသည့္ ဒီရက္ပိုင္း ဘယ္လိုလုပ္ရပါ့မလဲဆိုတာကို ေတြးေနမိသည္။

ကိုယ့္အေတြးႏွင့္ကိုယ္ ခ်ာခ်ာလည္ေနသျဖင့္ မႈန္နံ႔သာ အိမ္ျပန္လာရာ လမ္းတေလွ်ာက္တြင္ မိုးေကာင္းကင္ကိုေတာင္ ေကာင္းေကာင္းစကားမေျပာျဖစ္ပါ။ စကားသာ မေျပာျဖစ္သည္။ သတိရတိုင္းေတာ့ ေကာင္း၏ ေပါင္ခြၾကားကို လွမ္းလွမ္း ၾကည့္ျဖစ္သည္။ သူမ စိတ္ထင္လို႔လားေတာ့ မသိ။ ငရန္မကန္း၏ အေျခအေနက ပုဆိုးေအာက္တြင္ အေျမာင္းလိုက္ အထင္းသား ျဖစ္ေနသလိုပင္။ မႈန္နံ႔သာ ရင္ကေလးမို႔လာသည္အထိ ေလကို ရွဴသြင္းလိုက္သည္။ ၿပီးမွ သက္ျပင္းတစ္ခုကို မသိမသာ ေျဖးေျဖးျခင္း ခုိးထုတ္မိသည္။ ဘယ္လိုအေတြးေၾကာင့္မွန္း မသိ။ ငရန္မကန္း အခုလို ျဖစ္ရျခင္းကို သူမမွာ တာ၀န္ရွိသည္ဟု ခံစားေနရသည္။

“ေကာင္း .. မႈန္တို႔ နက္ျဖန္ ေတြ႔ၾကဦးမလား ...“
“ေတြ႔မယ္ေလ ...  မႈန္႔ကို မနက္က်ရင္ ေကာင္းလာေခၚမယ္ ... ဘာျဖစ္လို႔လဲ “
“ဘာမွ မျဖစ္ပါဘူး .. မႈန္က ေကာင္းလိုခ်င္တာကို ေပးႏိုင္လား၊ မေပးႏိုင္လား မသိလို႔ ..“
“အမေလးေလး မမရယ္ .. ဒီအေၾကာင္းကို ေခါင္းထဲ ထည့္မေနပါနဲ႔ .. ေကာင္းေျပာပါတယ္ .. မႈန္ စိတ္ပါမွပါ .. ဒါေပမယ့္ မႈန္ေျပာလို႔ ေကာင္းဆက္ေျပာရရင္ .. လုပ္လို႔မေကာင္းဘူးလို႔ေတာ့ မထင္နဲ႔ .. လုပ္လို႔လည္း ေကာင္းသလို၊ ခံလို႔လည္း ေကာင္းတယ္ ... သက္ေသခံလိုခ်င္တယ္ဆိုရင္ နာမည္ေတြေတာင္ ေျပာျပႏိုင္ေသးတယ္ .. ဟဲ .. ဟဲ ..“
“ေတာ္ပါ .. သူ႔အဆက္ေဟာင္းေတြ နာမည္ မၾကားခ်င္ပါဘူး .. မႈန္ကလည္း အဲဒါေၾကာင့္ပဲ စိတ္ထဲမွာ ေတြးေနတာ .. သူမ်ားက လုပ္ေပးႏိုင္ၿပီး ကိုယ္က မေပးႏိုင္ဘူးဆိုေတာ့ ေကာင္းက စိတ္ကြက္မွာ စိုးလို႔ ..“
“ဟာကြာ .. ဘာျဖစ္လို႔ အဲဒီလို စဥ္းစားရတာလဲ .. ဘာမွ ကြက္စရာ မရွိဘူး .. ေကာင္းခ်စ္တာ မႈန္႔ကိုပါ ..ဒါေလး မေပးႏိုင္တာနဲ႔ အခ်စ္ေလ်ာ့စရာလား .. ဒါေပမယ့္ ..“
“ဘာ .. ဒါေပမယ့္လဲ ..“

မိုးေကာင္းကင္က စကားမဆက္ပဲ ရပ္ထားသျဖင့္ မႈန္နံ႔သာ သိခ်င္စိတ္ကို မထိန္းႏိုင္သည့္အေလ်ာက္ ျဖတ္ကာ ေမးမိသည္။ မိုးေကာင္းကင္က ရယ္က်ဲက်ဲ မ်က္ႏွာေပးႏွင့္ ..
“ဒါေပမယ့္ ေပးႏိုင္ရင္ေတာ့ ပို၍ တိုးၿပီး ခ်စ္တာေပါ့လု႔ိ ေျပာမလို႔ပါ .. ဟဲ .. ဟဲ ..“
“ဟြန္း .. ေတာ္ေတာ္ကို လုပ္ခ်င္ေနတယ္ ... ဘယ္တုန္းကတည္းက ႀကိတ္စဥ္းစားေနလဲ မသိဘူး ...“
“ေၾသာ္ .. မႈန္ကလည္း .. ကိုယ့္ဖာသာကိုယ္ မွန္ထဲမွာ ကိုယ္ကိုလွည့္ၿပီး ေနာက္ဘက္ကို ၾကည့္ၾကည့္ဦး .. ေသာၾကာေန႔တုန္းက မႈန္ကုန္းေပးထားတာကို ေကာင္းေနရာကေန မႈန္ ျမင္ေစခ်င္တယ္ ..“
“အယ္ .. ေတာ္ေတာ္ ႏွာထေနတယ္ .. “
“ႏွာထတာ မဟုတ္ပါဘူး .. ခ်စ္တာပါကြာ .. အခ်စ္စိတ္ အခ်စ္မာန္ အျပည့္ျဖစ္ေနတာ .. မယံုရင္ စမ္းၾကည့္ဦးမလား ..“
“ေတာ္ပါၿပီ မစမ္းေတာ့ဘူး .. အိမ္နားလည္း ေရာက္ေနၿပီ ..“

မိုးေကာင္းကင္က မႈန္နံ႔သာကို ခါတိုင္းလိုပင္ လမ္းထိပ္မွာ ကားရပ္ေပးသည္။ မႈန္နံ႔သာ သူမလက္ဆြဲအိတ္ကို ပုခံုးထက္မွ ခ်ိတ္လြယ္ရင္း ထြက္လာခဲ့သည္။ မိုးေကာင္းကင္က ကားေမာင္းထြက္သြားျခင္း မရွိေသးသည့္အတြက္ သူမေနာက္ကို လိုက္ၾကည့္ေနမွာ ေသခ်ာပါသည္။ ဘာကို ၾကည့္ေနမည္ဆိုတာကိုလည္း ကားေပၚမွ ေျပာခဲ့သည့္ စကားအရ သူမသိေနသည္။ ဟြန္း .. ေတာ္ေတာ္ဆိုးတဲ့ ေကာင္း ..။

မႈန္နံ႔သာ ညေနခင္း အခ်ိန္ေတြကို ဘယ္လိုကုန္လို႔ ကုန္သြားမွန္း မသိလိုက္ပါ။ တည္းခုိခန္းမွာတုန္းက ေကာင္း ေတာင္းဆိုခဲ့သည့္ ကိစၥက ဘာပဲလုပ္လုပ္ ေခါင္းထဲမွာ အၿမဲေရာက္ေနသည္။ သို႔ေသာ္ ဆံုးျဖတ္ခ်က္က မက်။ စိုးရြံ ႔စိတ္ႏွင့္ စူးစမ္းခ်င္စိတ္က မႈန္နံ႔သာကို တစ္ဖက္တစ္ခ်က္ကေန လြန္ဆြဲသလိုဆြဲေနေလ၏။ ေနာက္ဆံုး ဘယ္လို ဆံုးျဖတ္ရမွန္း မသိလွ်င္ လုပ္ေနၾက ထံုးစံအတိုင္း တင္ဇာလင္းဆီ ဖုန္းဆက္ေတာ့၊ ကံေကာင္းခ်င္တာလား၊ ကံဆိုးခ်င္တာလား မေျပာတတ္။ မေရႊေခ်ာက အိမ္မွာ ရွိမေနပါ။ မရွိတာမွ ည ၈နာရီအထိ မရွိ။ တင္ဇာလင္း အေဒၚကေတာင္ သူမကို ျပန္ၿပီး တင္ဇာလင္း အေၾကာင္းေတြ ေမးေနလို႔ မႈန္နံ႔သာလည္း စကားစ ျမန္ျမန္ျဖတ္ၿပီး ဖုန္းခ်ထားလိုက္ရသည္။ ေနာက္ထပ္ ေခၚမေနေတာ့ပါ။

တိုင္ပင္စရာ လူမရွိေတာ့ဘူးဆိုသည့္အတြက္ မႈန္နံ႔သာ သူမဖာသာသူမပဲ အေျဖေပးဖို႔ စဥ္းစားလိုက္သည္။ သူမကိုယ္ကို သူမ ႏွစ္ကိုယ္ခြဲ၍ စဥ္းစားၾကည့္သည္။ တစ္ဦးက ေကာင္း၏ ေတာင္းဆိုခ်က္ကို လက္ခံသည့္ ကိစၥျဖစ္ၿပီး၊ ေနာက္တစ္ဦးက လက္မခံသည့္ ဘက္က ျဖစ္သည္။ သို႔ေသာ္ ဘယ္လိုပဲျဖစ္ျဖစ္ မႈန္နံ႔သာဆိုသည္က တစ္ေယာက္တည္းသာ ျဖစ္သျဖင့္ ထိုကိစၥကလည္း မတင္မက်ႏွင့္ ရပ္သြားရသည္။ အေျဖတိတိက်က် မထြက္။ ညေနကတည္းက စဥ္းစားေနတာ ညအထိေရာက္လာၿပီမို႔ လူကလည္း အူလည္ခ်ာလည္ ျဖစ္လာသည္။ ေနာက္ဆံုး ေခါင္းတစ္ခုလံုး ပူထူလာတာသာ အျမတ္ထြက္သျဖင့္ မႈန္နံ႔သာ သူမကိုယ္သူမ စိတ္တိုမိသည္။ ကဲ .. ဒီေလာက္ေတာင္ ျဖစ္လာမွေတာ့ ငယ္ငယ္တုန္းက လုပ္ေနၾကအတိုင္းပဲ လုပ္ေတာ့မည္ဆိုၿပီး မွန္တင္ခံု အံဆြဲကို ဖြင့္သည္။ ေမႊေႏွာက္ၿပီး ရွာလိုက္သည္တြင္ သူမလိုခ်င္သည့္အရာကို အံဆြဲေထာင့္စြန္းမွာ ေတြ႔သည္။ ဟိုအရင္တုန္းက မီးပ်က္လွ်င္ ဖေယာင္းတိုင္ခံထြန္းဖို႔ဆိုၿပီး ထားထားသည့္ က်ပ္ေစ့ျပား။ ဟုတ္သည္။ မႈန္နံ႔သာ ေခါင္းပန္းပဲ လွန္ေတာ့မည္။ ကေလးကလားလို႔ ေျပာလွ်င္ ရႏိုင္ေပမယ့္ သူမခေရပြင့္ေလး၏ ကံၾကမၼာကို က်ပ္ေစ့ကိုသာ ေပးဆံုးျဖတ္လိုက္တာ ေကာင္းေပေတာ့မည္။ က်ပ္ေစ့၏ ေခါင္းႏွင့္ပန္းကို ဖင္ျပန္ေခါင္းျပန္ ဟိုဘက္ဒီဘက္လွည့္ ၾကည့္သည္။ ေခါင္းဆိုလွ်င္ လက္ခံမည္၊ ပန္းဆိုလွ်င္ေတာ့ လက္မခံဆိုၿပီး စိတ္ထဲက ဆံုးျဖတ္သည္။ ဆံုးျဖတ္ၿပီးသည္ႏွင့္ second thoughts ျပန္ျဖစ္ေနမွာစိုးလို႔ မႈန္နံ႔သာ စဥ္းစားမေနေတာ့ပဲ ပိုက္ဆံျပားကို လက္မႏွင့္ေတာက္၍ ေလထဲမွာ ေျမွာက္လိုက္သည္။ က်ပ္ျပားေလးသည္ ခြ်င္ကနဲ ျမည္ကာ ေလထုထဲကို လြင့္တက္သြားသည္။ မႈန္နံ႔သာ၏ ႏွလံုးသားတစ္စံုလံုး ထိုက်ပ္ျပားေလးႏွင့္အတူ ခ်ာခ်ာလည္၍ လိုက္ပါသြားသည္။ ေတာ္ေတာ္ေလး ေျမာက္တက္သြားၿပီးေနာက္ က်ပ္ေစ့သည္ အရွိန္ကုန္ကာ ေလထဲမွာရပ္၏။ ေဟာ .. က်ၿပီ ...။

“ေဒါက္ ..“
က်ပ္ေစ့ျပားႏွင့္ ၾကမ္းျပင္ထိေတြ႔သံက မႈန္နံ႔သာ တကိုယ္လံုးကို တုန္ခါသြားေစသည္။ ေဒါက္ကနဲ က်သည့္ က်ပ္ေစ့သည္ ေနရာမွာတင္ လဲမသြား။ အရွိန္ႏွင့္ အခန္းနံရံဆီသို႔ လိမ့္သည္။ အခန္းနံရံကို တိုက္မိမွ ထပ္ကနဲ တစ္ဖက္ကို ေစာင္းက်သြားသည္။ မႈန္နံ႔သာ မွန္တင္ခံုေရွ႔တြင္ ထိုင္ေနရာမွ အေျပးေလး သြားၾကည့္သည္။ ျပားျပားေလး ျဖစ္ေနသည့္ က်ပ္ေစ့ျပားေပၚက ရလဒ္ကို ျမင္လိုက္သည္တြင္ သူမ မ်က္ႏွာေလးက ၿပံဳးမဲ့မဲ့ ျဖစ္သြားေလေတာ့သည္ ....။

ခ်စ္သူကို ေတြ႔ရဖို႔အတြက္ဆိုလွ်င္ လံု႔လ၀ီရိယအၿမဲရွိသူ မိုးေကာင္းကင္သည္ မနက္ေစာေစာမွာပင္ မႈန္နံ႔သာတို႔ လမ္းထိပ္တြင္ ေရာက္ေနေလသည္။ အခ်ိန္နည္းနည္းေစာေနလို႔ စိုင္းစိုင္းခမ္းလိႈင္ အသစ္ထြက္ထားသည့္ေခြကို ကားကက္စက္ထဲထည့္ၿပီး နားေထာင္ေနလိုက္သည္။ ေဆာင္းဘက္ထဲက စိုင္းစိုင္းခမ္းလိႈင္က “အိုးေလး လႈပ္ပါေဟ့ .. ေရအိုးေလး လႈပ္ပါေဟ့“ ဆိုၿပီး ထေအာ္သည့္အခ်ိန္တြင္ မႈန္နံ႔သာကို သူလွမ္းေတြ႔လိုက္ရသည္။ volume တင္ထားသည့္ သီခ်င္းသံကို တိုးလိုက္ၿပီးေနာက္ ကားထဲမွေန၍ သူမကို fly kiss လွမ္းလုပ္ျပသည္။ မႈန္နံ႕သာက ဒါကိုျမင္ေတာ့ သူ႔ကိုလွမ္း၍ ရယ္ျပသည္။ ခပ္သြက္သြက္ ေလွ်ာက္လာၿပီး ကားနားေရာက္သည္တြင္ တံခါးကို ဆြဲဖြင့္၍ ၀င္ထုိင္လိုက္သည္။ ေရညွိေရာင္ စကတ္ထမီကို၊ ပန္းပြင့္ပံု အလိပ္လိပ္အဖတ္ဖတ္ေတြပါေသာ ဘေလာက္စ္အျဖဴႏွင့္ တြဲ၀တ္ထားသည့္ ေကာင္မေခ်ာေလးကို မိုးေကာင္းကင္ တစ္ခ်က္ေငးၾကည့္ၿပီး အသင့္စက္ႏိႈးထားသည့္ ကားကို ေမာင္းထြက္လိုက္သည္။ မႈန္နံ႔သာက ကိုယ္တစ္ေစာင္းအေနအထားႏွင့္ သူ႔ကို ၿပံဳးၿပံဳးေလးၾကည့္၍ လိုက္ပါလာသည္။ ကားေမာင္းထြက္လာတာ မိနစ္ေတာ္ေတာ္ၾကာသည့္တုိင္ အေနအထားမပ်က္ပဲ သူ႔ကို ၿပံဳးကာ စိုက္ၾကည့္ေနမႈေၾကာင့္ ကားေမာင္းေနရာမွ မိုးေကာင္းကင္ ေစာင္းငဲ့ၾကည့္သည္။ မႈန္နံ႔သာ မ်က္ႏွာေပးက တစ္ခုခု ထူးျခားေနသည္။

“မႈန္ .. ဘာျဖစ္ေနတာလဲ .. ၿပံဳးစိစိနဲ႔ .. ေကာင္းမ်က္ႏွာမွာ ဘာေတြျဖစ္ေနလို႔လဲ ..“
“ေကာင္း က ဘာမွ မျဖစ္ပါဘူး .. မႈန္ကသာ ေကာင္းမေန႔က ေျပာထားတဲ့ ကိစၥအတြက္ အေျဖရွာေတြ႔ခဲ့လို႔ ..“
“ေဟ .. တကယ္လား ..“
မိုးေကာင္းကင္ ရင္ဒိတ္ခနဲ ခုန္ၿပီး သိခ်င္စိတ္ႏွင့္ မႈန္နံ႔သာကို လွမ္းၾကည့္သည္။ မႈန္နံ႔သာ ခုနက အမူအရာအတိုင္း မေျပာင္းလဲပဲ မခ်ဳိမခ်ဥ္မ်က္ႏွာေပးႏွင့္ ရွိၿမဲရွိေနသည္။ ပေဟဌိဖြက္ေနသည့္ မႈန္နံ႔သာပံုစံကို ၾကည့္ၿပီး မိုးေကာင္းကင္ မခ်င့္မရဲျဖစ္ရသည္။ ကားရႈပ္၊ လူရႈပ္ေနသည့္ လမ္းျဖစ္လို႔သာ။ မဟုတ္လွ်င္ သူမ ပံုစံကိုၾကည့္ၿပီး ရင္ခြင္ထဲ ဖမ္းဆြဲေပြ႔မိမည္သာ ..။ အခုေတာ့ ..

“ဘာအေျဖရလဲ မႈန္ .. ေျပာပါဦး .. ေကာင္း အရမ္းသိခ်င္ေနလို႔ ..“
“မေျပာပါဘူး .. ေကာင္းဖာသာေကာင္း ခန္႔မွန္း .. တစ္ခါပဲ ခန္႔မွန္းခြင့္ရွိမယ္ .. ေကာင္းခန္႔မွန္းတဲ့အေျဖနဲ႔ မႈန္စဥ္းစားထားတာ တူရင္ ရၿပီ .. မတူရင္ေတာ့ မရဘူးေပါ့ .. ဆယ္စကၠန္႔ အေျဖေပးမယ္ .. ကဲ .. စၿပီ ..“

ေျပာၿပီးသည္ႏွင့္ မႈန္နံ႔သာ ”တစ္”ဆိုၿပီး စေရတြက္သည္။ သူမပံုစံက တကယ္အတည္ေျပာေနသည္မို႔ မိုးေကာင္းကင္ မ်က္လံုးျပဴး၊ မ်က္ဆံျပဴးျဖစ္သည္။ ဦးေႏွာက္ကို အသည္းအသန္ အေျပးအလႊား စဥ္းစားခိုင္းသည္။ ကားေတြကလည္း ရႈပ္ေနသည္မို႔ မႈန္နံ႔သာ ငါးစကၠန္႔ေရာက္ေအာင္ ေရၿပီးသည္အထိ မိုးေကာင္းကင္ မမွန္းဆတတ္ေသး။ သို႔ေသာ္ ေျခာက္စကၠန္႔ေရာက္သည့္အခ်ိန္တြင္ သူ႔ေခါင္းထဲ၌ ၀င္းကနဲျဖစ္သြားသည္။ ဘယ္လိုအေျဖေပးရမည္မွန္း သိသြားသည္မို႔ မ်က္ႏွာက ၿပံဳးၿဖဲၿဖဲ ျဖစ္သည္။ မိုးေကာင္းကင္၏ မ်က္ႏွာအမူအရာကို ၾကည့္ၿပီး မႈန္နံ႔သာ သေဘာေပါက္သြားသည္။ ခုနစ္ေရာက္ၿပီးေနာက္ ရွစ္ႏွင့္ကိုးကို ခပ္ျမန္ျမန္ပင္ ဆက္တိုက္ေရသည္။ မိုးေကာင္းကင္က မကန္႔ကြက္။ တစ္ဆယ္ဟု ေရေတာ့မည္ အခ်ိန္တြင္မွ မိုးေကာင္းကင္က လက္ကာျပသည္။ မႈန္နံ႔သာကို လက္ညိဳးေလး ေကြး၍ သူ႔အနားတိုးလာေအာင္ ေခၚလိုက္ၿပီးေနာက္ တိုးတိုးေလး သူမ နားနားကပ္၍ သူတြက္ဆထားသည့္ အေျဖကို ေပးလိုက္ေတာ့သည္။ အံ့ၾသစရာပင္ .. မိုးေကာင္းကင္ေျပာသည့္ အေျဖႏွင့္ က်ပ္ေစ့ျပားက ေပးသည့္ အေျဖသည္ ထပ္တူထပ္မွ် တူညီလွ်က္ ရွိေနေလေတာ့သည္ ...။

ကဲဗ်ာ .. မိုးေကာင္းကင္ ဘာအေျဖေပးလိုက္လဲဆိုတာကို ခင္ဗ်ားတို႔နဲ႔ က်ေနာ္ ဆယ္စကၠန္႔အတြင္းမွာပဲ စဥ္းစားရင္း ဆရာေကာင္းတပည့္ေလးကို ဒီမွာပဲ နားလိုက္ၾကရေအာင္ .. ေနာ့

******************************** ၿပီးပါၿပီ *************************************
PDF file download link
https://dl.dropboxusercontent.com/u/85036081/SayarKaung%20(Natthar).pdf