ဆရာေကာင္း တပည့္ .. (၂၉)

“ေကာင္း .. ဘာလုပ္မလို႔လဲ ..“
“အေဖာ္ သြားယူမလို႔ေလ .. ကြန္ဒံုးကိုေျပာတာ ..“
“ဟင့္အင္း .. မယူနဲ႔ .. ဒီအတိုင္းပဲလုပ္ .. မႈန္႔ရဲ ႔ပထမဆံုးအႀကိမ္မွာ ဒီအတိုင္းပဲ ခံစားခ်င္တယ္ .. ေကာင္းနဲ႔ပဲ ထိေတြ႔ခ်င္တယ္ … နံရံေတြ မျခားခ်င္ဘူး ..“
“မႈန္ !! .. အဲဒီဟာ သိပ္မေကာင္းဘူး .. risk .. မ်ား ..“
“ဟာကြာ .. ေျပာမေနနဲ႔ .. ဒီအတိုင္းပဲလုပ္ .. ေနာက္ၿပီး မႈန္ကရာသီလာတာအခ်ိန္မွန္တယ္ .. ေနာက္မက်တတ္ဘူး .. မႈန္ရာသီလာခါနီးေနၿပီ .. ျပသနာမရွိေလာက္ဘူး ထင္တာပဲ ..“
“အင္း .. ဒါဆို ၿပီးခါနီးက်ရင္ ေကာင္း ဆြဲထုတ္လိုက္ရမလား ..“
“မထုတ္နဲ႔ .. မႈန္ အကုန္လံုးခံစားခ်င္တယ္ .. ေတာ္ၿပီကြာ ေျပာမေနနဲ႔ေတာ့ .. လာလုပ္ေတာ့ ..“

မိုးေကာင္းကင္ အထြန္႔တက္မေနေတာ့။ ေနာင္ခါလာ ေနာင္ေစ်းပဲဆိုၿပီး သေဘာပိုက္ကာ မႈန္နံ႔သာ၏ ေပါင္ၾကားတြင္ ေနရာျပန္ယူသည္။ မႈန္နံ႔သာက သူမေပါင္တံႏွစ္ဖက္ကို တတ္ႏိုင္သမွ် ကားထားေပးသည္မို႔ အကြဲေၾကာင္းေလးႏွင့္ မဟတဟ အ၀ေလးက အျပဴးသားေပၚေနပါသည္။ ခုနကတင္ တစ္ခ်ီၿပီးထားသည္မို႔ အ၀ေလးက အရည္တလဲ့လဲ့ႏွင့္ရွိေနသည္မွာ ႏွင္းရည္စိုေနေသာ ပန္းပြင့္ေလးႏွင့္ေတာင္ တူလွသည္။ မိုးေကာင္းကင္ လိင္တံထိပ္ႏွင့္ ပန္းႏုေရာင္ ပြင့္လႊာေလးေနရာကို မိမိရရေတ့ေထာက္သည္။ လက္ညိဳး၊ လက္ခလယ္ႏွစ္ေခ်ာင္းပူးကာ ထိုးဆြထားခဲ့သည့္တိုင္ မိႈပြင့္ႀကီးလုိ ေဖာင္းကားေနေသာ ထိပ္လံုးႀကီး၏အ၀င္ကိုေတာ့ မႈန္နံ႔သာ အ၀ေလးက တင္း၍ ခံထားပါသည္။ အားအရွိန္ကို တေျဖးေျဖးျခင္း ျမွင့္တင္ၿပီး ထိပ္ကိုရေအာင္ အထဲသို႔ သြင္းရသည္။ ျဗစ္ခနဲျမည္ၿပီး ထိပ္လံုးႀကီးက ေပ်ာက္သြားသည္တြင္၊ အျပင္ဘက္သို႔ လိပ္တက္လာေသာ အနားသားေလးမ်ားက ငရန္မကန္း၏ ကိုယ္ထည္ကို အားႏွင့္ညွစ္ထားလိုက္သည္။ တစ္ခ်ိန္တည္းလိုလို သူမ၏ လက္ႏွစ္ဖက္ကလည္း မိုးေကာင္းကင္၏ တင္ပါးႏွစ္ဖက္ကို လာဆုပ္ကိုင္သည္။ ရပ္ဆိုသည့္ သေဘာႏွင့္ အခ်က္ေပးသည္မွန္း မိုးေကာင္းကင္သိသည္။ ဘာမွဆက္မလုပ္ပဲ ထိပ္ပိုင္းႏွင့္ပင္ ရပ္ထားရသည္။ အေစာပိုင္းတုန္းက အဲယားကြန္းဖြင့္ထားလို႔ ေအးသည္ဟု ထင္ရသည့္ အခန္းထဲတြင္ အခုေတာ့ သူက ေခြ်းထြက္မလိုေတာင္ ျဖစ္ေနေလသည္။ ဒါေတာင္ ငရန္မကန္း၏ ေခါင္းပဲ ရွိေသးသည္။

“မႈန္ ရလား …“
“အင္း .. ရမယ္ ထင္တယ္ .. ေျဖးေျဖးပဲ ဆက္သြင္းေနာ္ ..“
လိင္တံကို အနည္းငယ္ ထပ္၍သြင္းၾကည့္သည္။ မႈန္နံ႔သာ၏ အတြင္းသားနံရံေတြက မူလေနရာကေန က်ဴးေက်ာ္လာသူအတြက္ မဖယ္ခ်င္ ဖယ္ခ်င္ႏွင့္ ေနရာေပးရွာပါသည္။ မိုးေကာင္းကင္ ဆက္တိုက္ မသြင္း။ မႈန္နံ႔သာ၏ အတြင္းပိုင္းႏွင့္ ငရန္မကန္း၏ လံုးပတ္ ေနသားတက်ျဖစ္ေအာင္ အခ်ိန္ေပး၍ ေခ်ာ့ကာသြင္းသည္။ တေရြ ႔ေရြ ႔ ပံုမွန္ေလး သြားေနရာ ခဏအၾကာတြင္ လိင္တံထိပ္က တင္းကနဲ အပ်ဳိစင္လႊာကို ေထာက္မိသည္။ ခ်က္ခ်င္း ဘရိတ္အုပ္ကာ ရပ္လိုက္သည္။ မွိန္းေနသည့္ မႈန္နံ႔သာကိုယ္တိုင္လည္း ခံစားမႈႏွင့္ ဒါကို သိလိုက္ၿပီး မွိတ္ထားသည့္ မ်က္လံုးေတြကို ဖြင့္သည္။ သူမ၏ မ်က္၀န္းေတြက ရီေ၀ၿပီး  အဓိပၸါယ္တစ္မ်ဳိးကို ေဖာ္ေဆာင္ေနသျဖင့္ မိုးေကာင္းကင္ ရုတ္တရက္ စိတ္ေတာင္ပူပန္မိသည္။ မႈန္နံ႔သာက သူ႔မ်က္၀န္းတည့္တည့္ကို စိုက္ၾကည့္ရင္းမွ ခပ္ယဲ့ယဲ့အသံႏွင့္ ေျပာသည္။

“လုပ္ .. ဆက္လုပ္ .. သြင္းလိုက္ေတာ့ !!! …“
မိုးေကာင္းကင္ လိင္တံထိပ္ကိုပဲ အထဲမွာ က်န္ေနေအာင္ သတိထားၿပီး က်န္သည့္အပိုင္းကို ျပန္ဆြဲထုတ္သည္။ ၿပီးသည္ႏွင့္ ေပါင္အား၊ ခါးအားကို အျပည့္အ၀သံုးကာ ဆတ္ကနဲ ဖိသြင္းခ်သည္။ လိင္တံထိပ္က အပ်ဳိစင္လႊာကို ေထာက္သည္။ ဖိသည္။ တိုးသည္။ ခဏတု႔ံခနဲ ရပ္သြားမလို ျဖစ္ၿပီးမွ အထဲကို ကြ်ံ၀င္က်သည္။ မႈန္နံ႔သာ မို႔ယာႏွင့္ သူမေက်ာလြတ္ထြက္သြားသည္အထိ ေကာ့တက္ၿပီး အီးကနဲ ေအာ္သည္။ စကၠန္႔ပိုင္းမွ်ၾကာေအာင္ ေကာ့တက္ေနၿပီးမွ မို႔ယာေပၚ ျပန္က်သည္။ ထြန္႔ထြန္႔လူးသြားသည့္ မႈန္နံ႔သာ၏ အျဖစ္ကို ၾကည့္ၿပီး မိုးေကာင္းကင္ တုတ္တုတ္ေတာင္ မလႈပ္ရဲ။ အသက္ကိုေတာင္ သူ ရွဴမိသလား၊ မရွဴမိသလား မသိ။ လႈပ္ရွားမႈ  မွန္သမွ် အကုန္ရပ္ၿပီး မႈန္နံ႔သာ၏ မဲ့တဲ့တဲ့ မ်က္ႏွာေလးကိုသာ ေငးၾကည့္ေနမိသည္။ မ်က္လံုးမွိတ္ကာထားသည့္ မႈန္နံ႔သာ၏ မ်က္၀န္းေထာင့္တြင္ မ်က္ရည္စေလးတစ္ခုက ခိုတြဲေနသည္။ မိုးေကာင္းကင္ ေတာ္ေတာ္သနားသြားသည္။ မႈန္ အေတာ္ေလးမ်ား နာသြားသလား မသိ။ သူ႔လက္ႏွင့္လွမ္းကာ မ်က္ရည္စေလးကို သုတ္ေပးမည္ အျပဳတြင္ လႈပ္ရွားမႈေၾကာင့္ မႈန္နံ႔သာ သူမ မ်က္ခြံေတြကို ဖြင့္ၾကည့္သည္။ မိုးေကာင္းကင္၏ လက္က သူမပါးျပင္ကို လာထိသည္ကို ေတြ႔လိုက္ရသည္။

“ေဆာရီး .. မႈန္ .. အရမ္းနာသြာလား ..“
“အင္း .. နာတယ္ .. ဒါေပမယ့္ အခုေတာ့ မဆိုးေတာ့ပါဘူး .. ဆက္လုပ္ေလ ..“
မႈန္နံ႔သာ ခြင့္ျပဳခ်က္ႏွင့္ မိုးေကာင္းကင္ က်န္ေနသည့္ အပိုင္းကို ဆက္တိုး၀င္သည္။ အပ်ဳိစင္လႊာ မရွိေတာ့သည့္တိုင္၊ မႈန္နံ႔သာ၏ အတြင္းပိုင္းက ငရန္မကန္းကို တတ္ႏိုင္သမွ် ခုခံေနပါေသးသည္။ သို႔ေသာ္ အင္အားႀကီးမားလြန္းသည့္ ငရန္မကန္းကို ေတာင္ခံမထားႏုိင္။ တစ္လက္မခ်င္း ေနရာဖယ္ေပးလိုက္ရၿပီး ေဘးကေနသာ ၀ိုင္းရံထားရသည္။ အဓိက အတားအဆီးကို ေက်ာ္လႊားခဲၿပီမို႔ မိုးေကာင္းကင္အတြက္ အခက္အခဲေတာ့ မျဖစ္ေတာ့ပါ။ တစ္ခ်က္တစ္ခ်က္ မႈန္နံ႔သာ ညည္းသံသဲ့သဲ့ကိုသာ အာရံုစိုက္ၿပီး ၾကည့္ရသည္။ ေကာင္မေလးသည္ မ်က္ႏွာေလး တခါတေလ ရႈံ ႔မဲ့သြားသည္ကလြဲ၍ ရပ္ဖို႔ေတာ့ မေျပာ။ မို႔ယာေပၚေထာက္ထားသည့္ မိုးေကာင္းကင္၏ လက္ႏွစ္ဖက္ကိုသာ အားျပဳသလို ဆုပ္ကိုင္ထားရွာသည္။

မႈန္နံ႔သာ ထူးဆန္းအံ့ၾသဖြယ္ေကာင္းေသာ ခံစားမႈအသစ္တြင္ ေမ့ေမ်ာေပ်ာ္၀င္ေနပါသည္။ အပ်ဳိစင္လႊာ ရွိခဲ့သည့္ေနရာမွ တစ္ခ်က္တစ္ခ်က္ စစ္ကနဲ စစ္ကနဲ နာက်င္ေနေသးသည့္တိုင္၊ ျပည့္တင္းေနသည့္ သူမ၏ အဂၤါထဲမွ ျဖစ္တည္လာေသာ အလိုးခံရျခင္းဆိုသည့္ အရသာကိုေတာ့ မိမိရရကို ခံစားေနရပါသည္။ တစတစ နာက်င္မႈ ေ၀ဒနာက မရွိေတာ့ပဲ၊ ရင္ခုန္လိႈက္ေမာဖြယ္ေကာင္းသည့္ ကာမအရသာက ပို၍ လႊမ္းမိုးလာသည္။ ႏူးညံ့လွသည့္ အတြင္းသားေတြႏွင့္ မာေက်ာပူေႏြးေနသည့္ အေခ်ာင္းႀကီး ထိေတြ႔မႈမွ ရသည့္ အံ့ေမာဖြယ္ ထိုအရသာသည္ သူမတကိုယ္လံုးကို လွ်ပ္စစ္ဓါတ္စီး၀င္သည့္ႏွယ္ ပ်ံ ႔ႏွံ႔သြားရွာသည္။ ခပ္ေျဖးေျဖးျခင္း တိုး၀င္လာသည့္ ငရန္မကန္း၏ ခရီးဆက္မႈက မဆံုးေတာ့ဘူးလားလို႔ မႈန္နံ႔သာ ေတြးေနစဥ္မွာပင္ ဒုတ္ကနဲ ေနေအာင္ အထဲကတစ္ခုႏွင့္ ေဆာင့္မိသည္။ မႈန္နံ႔သာ တုန္တက္သြားသည္။ ေတာ္ေတာ့ေတာ္ေသး၏။ ငရန္မကန္း၏ ထိပ္က သူမ၏ သားအိမ္ေခါင္းႏွင့္ ထိေတြ႔ခ်ိန္တြင္ ဆက္သြင္းစရာ မရွိေတာ့ေအာင္ အဂၤါစပ္ႏွစ္ခုက အၾကားအလပ္ မရွိထိကပ္ေနေလသည္။

“အီး …“
“ရလား မႈန္ .. အကုန္ေတာ့ ၀င္သြားၿပီ ..“
“ကုန္ဦးမွပဲ .. တကယ္တဲ .. ရွည္ကိုရွည္တယ္ .. ဟြန္း ..“
“သြင္းေကာင္းေကာင္းနဲ႔ သြင္းလုိက္တာပါ .. ဟီး .. မရရင္ ျပန္ထုတ္လိုက္မယ္ေလ ..“
“အို . .မထုတ္နဲ႔ ..“

မိုးေကာင္းကင္၏ ညႊတ္ကြင္းထဲ မႈန္နံ႕သာ သက္ဆင္းသြားသည္။ သူက ထုတ္ပစ္ဖုိ႔လည္း မရည္ရြယ္ပါ။ ႏူးညံ့စြာ တင္းတင္းရစ္ပတ္ထားသည့္ သူမဟာေလးထဲမွ တတ္ႏိုင္ရင္ မထုတ္ပဲႏွင့္ေတာင္ တစ္ေန႔လံုး ေနပစ္လုိက္ခ်င္သည္။ အခုဟာက လိုးၾကဖို႔အတြက္ ပထမအဆင့္ ႀကံလိုက္ျခင္းျဖစ္သည္။ တမင္တကာ ဆြဲထုတ္လုပ္ၿပီးမွ၊ မႈန္နံ႔သာ အတားတြင္ တစ္၀က္ေလာက္ အျပင္ျပန္ေရာက္သြားသည့္ လိင္တံကို ျပန္ေဆာင့္ခ်လိုက္သည္။ အီးကနဲ မႈန္နံ႔သာ ေအာ္ရျပန္သည္။ မိုးေကာင္းကင္ကို တစ္ခုခု ေျပာမယ္လို႔ ပါးစပ္ဟမည္ျပဳခိုက္၊ သူ႔ကိုယ္က သူမေပၚ ကိုင္းက်လာၿပီး ႏႈတ္ခမ္းေတြကို နမ္းစုပ္ျခင္း ခံရသည္။ သူ႔အနမ္းေတြက သူမကို ေခ်ာ့ေမာ့ကာႏွစ္သိမ့္ေနသလိုပင္။ တရိႈက္မက္မက္နမ္းလာသည့္ အနမ္းေတြေၾကာင့္ မႈန္နံ႔သာ စိတ္ေတြက နာက်င္မႈကို ေမ့ေလ်ာသြားသည္။ မိုးေကာင္းကင္ကလည္း ဒီအကြက္ကို ျမင္လို႔ ဒီလိုအခင္းအက်င္းကို ျပဳလုပ္တာျဖစ္သည္။ အေပၚဘက္တြင္ နမ္းေနသည့္ အခ်ိန္၌ ေအာက္ဘက္တြင္ အသြင္းအထုတ္ကို မွန္မွန္လုပ္ေပးသည္။ ထိုေရာအခါ ငရန္မကန္းတစ္ေယာက္ သူေျပးရမည့္ လမ္းေၾကာင္းတြင္ မွန္မွန္ႀကီးကို အတက္အဆင္း ျဖစ္ေနေလေတာ့သည္။

“မႈန္ .. ေကာင္းလာၿပီဟုတ္ ..”
“အင္း .. ဟုတ္တယ္ ေကာင္းက ေကာင္းေအာင္လုပ္ေပးတာကိုး ..”
မႈန္နံ႔သာက သူ႔ေက်ာကို ပြတ္သပ္ေပးေနရင္းမွ အရည္လဲ့ေနသည့္ မ်က္၀န္းေတြႏွင့္ စိုက္ၾကည့္ကာ ေျဖသည္။ ေကာင္မေလးမ်က္ႏွာသည္ ပန္းႏုေရာင္ေသြးေျပးကာေနၿပီး၊ သူမကိုယ္လံုး၏ တစ္ခ်ဳိ ႔ေနရာမ်ားတြင္လည္း ၾကက္သီးဖုေလးမ်ားပင္ ထေနရွာသည္။ ေဖြးအုေနေသာ ႏို႔ႀကီးႏွစ္ဖက္ေပၚမွ ႏို႔သီးေလးမ်ားသည္လည္း လက္ႏွင့္မဆြဲရပဲႏွင့္ ေကာ့ေထာင္ေနသည္မွာ ကာမဖီလင္ ဘယ္ေလာက္ျဖစ္ေနလဲဆိုတာကို ေမးေနစရာေတာင္ မလိုေတာ့ေပ။ မႈန္နံ႔သာႏွင့္ ရင္ခ်င္းအပ္ကာ ရွိေနသည့္အေနအထားမွ မိုးေကာင္းကင္ ျပန္ၾကြၿပီး ဒိုက္ထိုးသလို ေနရာယူသည္။ ၿပီးလွ်င္ေတာ့ တစ္ခ်က္ခ်င္း စတင္၍ ေဆာင့္လိုးေလေတာ့သည္။ သည္တစ္ခါေတာ့ မႈန္နံ႔သာသည္ မ်က္၀န္းေတြကို မွိတ္၍ မေနပါ။ မိုးေကာင္းကင္၏ မ်က္ႏွာကို ရမက္ေဇာတက္ေနသည့္ အၾကည့္ႏွင့္ မလႊဲဖယ္တမ္း စိုက္ၾကည့္ေနေလသည္။

“အင့္ .. အင့္ ... အိုး ... အင့္ ... ေကာင္း .. ေကာင္းရယ္ .. ခ်စ္တယ္ .. မႈန္ အရမ္း ခ်စ္တယ္ .. အင့္ ..အင့္ ..”
တစတစ လိုးေဆာင့္သည့္ အရွိန္ကို ျမန္လာရင္းမွ မိုးေကာင္းကင္ သူဘယ္ေလာက္ ၾကာၾကာ ေဆာင့္ႏိုင္ဦးမည္လဲဟု တြက္ဆသည္။ တင္းၾကပ္စီးပိုင္လွသည့္ မႈန္နံ႔သာ့အတြင္းသားမ်ား၏ အထိအေတြ႔က ေကာင္းလြန္းအားႀကီးလွေလရာ သူၾကာၾကာေတာ့ ေတာင့္ခံထားႏိုင္မွာ မဟုတ္ဆိုတာ တြက္ဆမိသည္။ သူ တစ္ခုပဲ ႀကိတ္ကာ ဆုေတာင္းမိသည္။ သူၿပီးသည့္အခ်ိန္တြင္ မႈန္နံ႔သာ ၿပီးသြားေစဖို႔သာ။ သူ႔ကိုယ္သူ ထိန္းခ်ဳပ္ဖို႔ေတာ့ မိုးေကာင္းကင္ ႀကိဳးစားသည္။ ခါတိုင္း တျခားမိန္းကေလးမ်ားႏွင့္ဆိုလွ်င္ သူအာရံုလႊဲဖို႔ စိတ္ကူးမိမွာေသခ်ာသည္။ သို႔ေသာ္ မႈန္ႏွင့္က်ေတာ့ ဒီလုိမ်ဳိး မလုပ္ခ်င္ပါ။ ခ်စ္ရသူကို ခ်စ္ေနသည့္အခ်ိန္တြင္ တျခား ဘာအေၾကာင္းမွ မေတြးလို။ တစ္စကၠန္႔တိုင္း၊ တစ္စကၠန္႔တိုင္း ရရွိလာသည့္ ခံစားမႈကိုသာ သူ ႏွစ္ႏွစ္ၿခိဳက္ၿခိဳက္ ခံစားခ်င္ေနသည္။ ရွည္ရွည္ေ၀းေ၀း ေတြးမေနေတာ့ပဲ ငရန္မကန္း၏ ဦးေဆာင္မႈေနာက္ကိုသာ လိုက္ဖို႔ဆံုးျဖတ္လိုက္ရင္း ေဆာင့္ခ်က္အရွိန္ကို ျမွင့္တင္လိုက္သည္။

“ေဆာင့္ .. ေဆာင့္ .. ေကာင္း .. မႈန္ အရမ္းေကာင္းလာၿပီ ..”
ကံၾကမၼာက မိုးေကာင္းကင္ဘက္မွာ ရွိေနသျဖင့္ မႈန္နံ႔သာ မၿပီးမွာကို စိတ္ပူစရာ မလိုေတာ့ပါ။ မက္ေမာဖြယ္ေကာင္းသည့္ ကာမအရသာေနာက္ကို မႈန္နံ႔သာ လိုက္ပါရင္း ဒုတိယတစ္ႀကိမ္ၿပီးဖို႔ နီးစပ္ေနၿပီ ျဖစ္သည္။ မိုးေကာင္းကင္၏ ေဆာင့္ခ်က္တိုင္းကိုပင္ မေကာ့တတ္၊ ေကာ့တတ္ႏွင့္ ေအာက္မွ ေကာ့ပင္ကာ ျပန္ေဆာင့္ေပးေနသည္။ ဒီလိုမ်ဳိး လိုးေဆာင့္ခံရျခင္း၏ အရသာကို မႈန္နံ႔သာ၏ ဦးေႏွာက္က တစ္ခါမွ မသိေသးပါ။ ခ်ဳိဆိမ့္ေကာင္းမြန္လွသည့္ ထိုအရသာကို သူမမွတ္ဥာဏ္ထဲတြင္ မွတ္သားရင္း၊ တစ္ခ်ီ မိုးေကာင္းကင္က ခပ္ၾကမ္းၾကမ္းေဆာင့္ခ်လိုက္သည္တြင္ ဦးေခါင္းတစ္ခုလံုး ပြင့္ထြက္သြားမလို ခံစားလိုက္ရသည္။ တကိုယ္လံုး ေတာင့္တင္းသြားၿပီး၊ ေအာက္ဘက္တြင္မူ ေရကာတာ အေသးစားေလး က်ဳိးက်သလိုကို ျဖစ္သည္။

မႈန္နံ႔သာ ၿပီးသြားၿပီဆိုတာ သိလိုက္ေပမယ့္ မိုးေကာင္းကင္သည္ အလိုးအေဆာင့္ကို မရပ္ေသးပါ။ သေရကြင္းႏွင့္ တင္းၾကပ္စြာ အစီးခံရသလိုမ်ဳိး သူမ၏ အတြင္းသားေတြက ဖိညွစ္ထားသည္ကို တြန္းလွန္ၿပီး ခပ္ျပင္းျပင္းရေအာင္ေဆာင့္သည္။ မႈန္နံ႔သာ၏ ညွစ္အားက သန္လွသျဖင့္ ထိုသံုးေလးခ်က္ ေဆာင့္ရသည္ကပင္ အခ်က္သံုးေလးဆယ္ ေစာင့္ရသေလာက္ အားစိုက္ရသည္။ ေနာက္ဆံုးတစ္ခ်က္ အားႏွင့္ေဆာင့္သြင္းလိုက္သည္တြင္ သူလည္းပဲ မထိန္းႏိုင္ေတာ့ပါ။ ရွိရွိသမွ် အားအင္အကုန္ ငရန္မကန္း၏ ထိပ္၀မွ ထြက္သြားသလုိ ခံစားလိုက္ရၿပီး သူလည္းပဲ ၿပီးသည္။ မႈန္နံ႔သာ တစ္ေယာက္ သူမအတြင္းသားကို မီးသတ္ပိုက္ႏွင့္ အထိုးခံရသလို ျဖန္းခနဲ လာထိသည့္ အေတြ႔တြင္ တကိုယ္လံုး တုန္ခါတက္ၿပီး ေနာက္ထပ္တစ္ခါ ထပ္ၿပီးရျပန္သည္။ ငရန္မကန္းအား သူမနံရံေတြက မေက်မခ်မ္းႏွင့္ ညွစ္ဆြဲေနရင္းမွ ၿငိမ္က်သြားရွာေလေတာ့သည္။

********************************************