ဆရာေကာင္း တပည့္ .. (၃၀)

အခုေတာ့ မႈန္နံ႔သာ၏ ဘ၀တြင္ အရာရာသည္ ၿပီးျပည့္စံုခဲ့ပါၿပီ။ သူမမွာ အသည္းႏွင့္ေအာင္ ခ်စ္ရသူ ရွိေနခဲ့ၿပီး၊ ထုိသူကလည္း သူမကို ျမတ္ႏိုးတြယ္တာစြာ ခ်စ္ရွာေလသည္။ ထို႔အျပင္ ခ်စ္သူႏွင့္လည္း ရင္ခုန္သံမ်ား၏ အဆံုးစြန္ရွိ Paradise ၌ ေရႊလက္တြဲ၍ ေပ်ာ္ပြဲ၀င္ခဲ့ၿပီး ျဖစ္သည္။ မႈန္နံ႔သာ ပတ္၀န္းက်င္ရွိ အရာရာတုိင္းသည္ အရင္တုန္းကထက္ ပို၍ လွပလာသည္ဟု ထင္ရေနၿပီး၊ ေထာင့္တိုင္း ေထာင့္တိုင္း၌ ရင္ခုန္ျခင္းက ျဖစ္တည္လ်က္ရွိသည္။ မႈန္နံ႔သာသည္ အခ်စ္က ဖန္ဆင္းထားသည့္ ပန္းပြင့္ေလး တစ္ပြင့္ျဖစ္ၿပီး၊ ထိုပန္းပြင့္ေလးသည္ ေလာကႏွင့္ ပနံရစြာ တည္ရွိေနေလသည္။ အခ်စ္၏ ေနာက္ဆက္တြဲ ခံစားမႈမ်ားတြင္ မႈန္နံ႔သာသည္ ၿငိမ့္ေျငာင္းေသသပ္စြာ စီးနင္းလိုက္ပါလ်က္ ရွိေနပါေတာ့သည္။

ေသာၾကာေန႔က မိုးေကာင္းကင္ႏွင့္ ေတြ႔ၿပီးေနာက္ စေန၊ တနဂၤေႏြ ႏွစ္ရက္စလံုး မိုးေကာင္းကင္ႏွင့္ မေတြ႔ျဖစ္ခဲ့ပါ။ မႈန္နံ႔သာ ေတြ႔လည္း မေတြ႔ႏိုင္ပါ။ သူမမွာ ေကာင္း၏ အခ်စ္ကို တနင့္တပိုး ရရွိခဲ့သည္မို႔ ေသာၾကာေန႔ည အိမ္ျပန္အေရာက္တြင္ ကိုယ္လက္မကိုက္ခဲရန္အတြက္ ပါေရာစီတေမာေတာင္ ေသာက္အိပ္ရသည္။ ဒါေတာင္မွ စေနေန႔ မနက္တြင္ ေပါင္ၿခံေတြကြကာ၊ ဖုတ္ဖုတ္ေလးကလည္း က်ိန္းစပ္ေနခဲ့ေသးသည္။ သို႔ေသာ္ မႈန္နံ႔သာ ဒီလိုျဖစ္ရျခင္းကို ေက်နပ္ေနမိသည္။ အိပ္ယာႏိုးစအခ်ိန္ မွန္တင္ခံုမွာ ထိုင္ၿပီး၊ ပြေယာင္းေနသည့္ ဆံပင္ေတြကို ဘီးႏွင့္ဖီးသပ္ရင္း သူမ စိတ္ထဲတြင္ မိုးေကာင္းကင္ႏွင့္ ေတြ႔ခဲ့သမွ်အေၾကာင္းေတြကို ျပန္ျမင္ေယာင္ေနမိသည္။ မေန႔က မႈန္နံ႔သာႏွင့္ ဒီေန႔ မႈန္နံ႔သာသည္ အျခားနားႀကီး ျခားနားခဲ့ေခ်ၿပီ။ သူမ ဘရစ္တနီစပီးယား သီခ်င္းထဲကလို မဟုတ္ေတာ့။ ကေလးမေလးတစ္ေယာက္ မဟုတ္ေတာ့ပါ၊ အခ်စ္၏ အရသာကို အဆံုးစြန္ထိ သိကြ်မ္းခဲ့ေသာ မိန္းကေလးတစ္ေယာက္ ျဖစ္ေနေလၿပီ။

စေနရာ၊ တနဂၤေႏြပါ မိုးေကာင္းကင္ႏွင့္ မေတြ႔ျဖစ္သလို တနလၤာေန႔တုန္းကလည္း မိုးေကာင္းကင္ ေက်ာင္းမတက္ေသးလို႔ မေတြ႔ျဖစ္ခဲ့ပါ။ မိုးေကာင္းကင္က မႈန္နံ႔သာကို ဖုန္းဆက္၍ အေၾကာင္းၾကားသည္။ သူအလုပ္ရႈပ္ေနလို႔ အဂၤါေန႔မွ ေတြ႔ႏိုင္မည္လို႔ ေျပာသည္။ မႈန္နံ႔သာ မိုးေကာင္းကင္ကို အဂၤါေန႔ေတာ့ ေတြ႔မွျဖစ္မည္၊ လြမ္းလွၿပီဟု ေျပာရင္း ခ်ိန္းဆိုတာကို လက္ခံလိုက္သည္။ အဂၤါေန႔တြင္ ေတြ႔ခ်င္သည္ဆိုတာ မႈန္နံ႔သာတြင္ အျခားေသာ အေၾကာင္းလည္းရွိပါသည္။ သူမ ရက္တြက္တာ မမွားဘူးဆိုလွ်င္ အဂၤါ (သို႔) ဗုဒၶဟူးတြင္ ရာသီလာေတာ့မွာ ျဖစ္သည္။ ဒီေတာ့ ထိုသို႔မျဖစ္ခင္ မိုးေကာင္းကင္ႏွင့္ သူမေတြ႔ခ်င္ေသးသည္။ မရွက္တမ္း ၀န္ခံရလွ်င္ တူႏွစ္ကိုယ္ ခ်စ္ပြဲ၀င္ခ်င္ေသးသည္။ လြန္ခဲ့ေသာ တစ္လေက်ာ္ေက်ာ္ခန္႔က အခ်စ္အေၾကာင္း ဂဃနဏ မသိခဲ့သည့္ မႈန္နံ႔သာသည္၊ အခုေတာ့ အခ်စ္မခံရရလွ်င္ မေနႏိုင္ေသာ မိန္းကေလးတစ္ေယာက္ ျဖစ္ေနေလေခ်ၿပီ။ မိုးေကာင္းကင္၏ အခ်စ္ကို တမ္းတေနမိသည္သာ ..။

မႈန္နံ႔သာ ဆႏၵျပည့္၀ပါသည္။ မိုးေကာင္းကင္ႏွင့္ အဂၤါေန႔မနက္မွာေတြ႔သည္။ မနက္ခင္း အခ်ိန္က ေကာင္းတို႔ေမဂ်ာတြင္ က်ဴတိုရီယယ္ခ်ိန္မို႔ မႈန္နံ႔သာ အတန္းၿပီးသည္အထိ ေစာင့္ေနရေသးသည္။ ထို႔ေနာက္တြင္ေတာ့ ႏွစ္ေယာက္စလံုး ေန႔လည္စာေတာင္ မစားေတာ့ပဲ အနီးအနားက တည္းခိုခန္းဆီသို႔ ထြက္လာခဲ့ၾကသည္။ အခန္းရလို႔ အထဲေရာက္သည္ႏွင့္ မႈန္နံ႔သာကပင္ စ၍ မိုးေကာင္းကင္ကို ဖိနမ္းသည္။ သူမ၏ အနမ္းက မြတ္သိပ္မႈအျပည့္ႏွင့္ ျဖစ္သလို၊ အားလည္းပါလာလို႔ မိုးေကာင္းကင္ေတာင္ မထိန္းႏိုင္ပဲ အခန္းနံရံႏွင့္ ေက်ာကပ္မိသည္။ သူမ အျပဳအမူေၾကာင့္ မ်က္လံုးအျပဴးသားျဖစ္ရသလို၊ ကိုယ္ထဲရွိ ေသြးေတြကလည္း ဖိန္းကနဲ ရွိန္းကနဲႏွင့္ ဆူပြက္သည္။ လက္တစ္ဖက္က မႈန္နံ႔သာ၏ ေက်ာျပင္ကို ျပန္၍ တင္းၾကပ္စြာ ေပြ႔ဖက္ရင္း၊ က်န္တစ္ဖက္ကမူ သူမ၏ စြင့္ကားေနသည့္ တင္ႀကီးတစ္ဖက္ကို ျဖစ္ညွစ္သည္။ မႈန္နံ႔သာကမူ မိုးေကာင္းကင္၏ ႏႈတ္ခမ္းေတြကို အလြတ္မေပးတမ္း စုပ္နမ္းေနရင္းမွ၊ ေပါင္တံတစ္ဖက္ကို သူ႔ခါးေပၚတြင္ ေျမွာက္၍ ခ်ိတ္လိုက္သည္။ ထိုေရာအခါ သူမ၏ ေပါင္ၿခံၾကားႏွင့္ မုိးေကာင္းကင္၏ ဆီးစပ္ မိမိရရေထာက္ပြတ္မိသြားသည္။

မိုးေကာင္းကင္သည္ ဒီေန႔မွ ခ်ည္ေခ်ာပုဆိုးကို ၀တ္လာခဲ့သည္။ ေခတ္လူငယ္ ျဖစ္သည့္အတိုင္း သူ၀တ္လာသည့္ ပုဆိုးက ေလ်ာ့တိေလ်ာ့ရဲ။ အခုလို မႈန္နံ႔သာေအာက္ပိုင္းႏွင့္ ကပ္၍ အပြတ္ခံရသည္တြင္ ပုဆိုးက ခြ်တ္ခ်ေနစရာေတာင္ မလိုလိုက္။ အတြင္းခံေဘာင္းဘီသာ က်န္ခဲ့ေတာ့သည္။ မႈန္နံ႔သာ၏ လက္တစ္ဖက္က ခ်က္ခ်င္း ထိုေနရာေရာက္လာၿပီး ေဖာင္းေဖာင္းႀကီး ျဖစ္ေနသည့္ ငရန္မကန္း၏ ထိပ္ကို ဆြဲထုတ္ေနသည္။ သူမ၏ လႈပ္ရွားမႈတိုင္းက သူ႕ကိုယ္တြင္းရွိ ရမက္ေသြးေတြကို ဆူပြက္ေအာင္ လုပ္ေနသလိုျဖစ္လို႔ မိုးေကာင္းကင္ စိတ္ထိန္းထားႏိုင္ျခင္း မရွိေတာ့ေပ။ ခ်က္ခ်င္း အတြင္းခံေဘာင္းဘီကို ဖင္ေနာက္မွ ဆြဲကာတြန္းခ်လိုက္သည္။ မႈန္နံ႔သာ၏ ပင္တီအပါးေလးကိုလည္း စကတ္ေအာက္မွ ဆြဲထုတ္သည္။ မႈန္နံ႔သာ ၀တ္ထားသည္က အေပၚေအာက္၀မ္းဆက္ ဂါ၀န္ရွည္ျဖစ္လို႔ ေအာက္နားစကို မ၍ဆြဲလွန္လိုက္သည္ႏွင့္ ကိစၥျပတ္သည္။ ပင္တီေလးကို ဒူးေခါင္းေနရာေလာက္ေရာက္ေအာက္ တြန္းခ်လိုက္ေသာအခါ၊ မႈန္နံ႔သာက အလိုက္တသိႏွင့္ ေျခေထာက္တစ္ဖက္ကို ၾကြ၍ လြတ္ေအာင္ ဖယ္ထုတ္လိုက္သည္။ ႏွစ္ဦးသား လိင္အဂၤါမ်ား အကာအကြယ္မဲ့သြားၾကေခ်ၿပီ။

“ေကာင္း … မတ္တပ္ႀကီး ..“
မိုးေကာင္းကင္က သူမ တင္ပါးႏွစ္ဖက္ကို ဆြဲကိုင္ၿပီး မလိုက္သည္တြင္ မႈန္နံ႔သာ နမ္းေနရာမွ ခြ၍ ေမးသည္။ မိုးေကာင္းက ခ်က္ခ်င္းျပန္မေျဖေသးပဲ မႈန္နံ႔သာအ၀ေလးႏွင့္ သူ႔ငရန္မကန္းထိပ္ကို အလိုင္းမန္႔မွန္ေအာင္ ေတ့ေနသည္။
“ဟုတ္တယ္ .. ေမာ္ေတာ္ဆပ္မလို႔ေလ .. ဟီး ..“
“ေကာင္း အၾကာႀကီး မ ထားႏိုင္မွာ မို႔လို႔လား .. ခိ ..“
“အမ္ .. လူကို အထင္ေသးတာလား .. မိုးေကာင္းကင္ ၀ိတ္မတယ္ဆိုတာ ဘယ္လုပ္ဖို႔လဲ သိလား .. ဟဲ .. ဟဲ .. မႈန္ေျခေထာက္ႏွစ္ဖက္ကို ခ်ိတ္ထား ..“

မႈန္နံ႔သာ ထပ္မေျပာေတာ့ပဲ မိုးေကာင္းကင္၏ လည္တုိင္ကိုသာ လက္ႏွစ္ဖက္ႏွင့္ ဖက္၍ ခိုတြဲထားသည္။ ဟိုတစ္ေန႔တုန္းက မိုးေကာင္းကင္ႏွင့္သူမ ပက္လက္တစ္မ်ဳိး၊ ေလးဘက္ေထာက္၍တစ္ခါ၊ တစ္ေစာင္းေကြး၍တစ္ဖံု အခ်စ္စမ္းခဲ့ၿပီးျဖစ္သည္။ ဒီေန႕ေတာ့ ေနာက္ထပ္တစ္မ်ဳိး ႀကံဳရေတာ့မည္ဟု တြက္လိုက္သည္။ မႈန္နံ႔သာ ထုိသို႔ေတြးေနစဥ္မွာပင္ မိုးေကာင္းကင္က ပင့္မထားသည့္ သူမ၏ တင္ပါးႏွစ္ဖက္ကို ေအာက္သို႔ဆြဲခ်သည္။ က်က်နနေထာက္ထားႏွင့္သည္မို႔ ငရန္မကန္းထိပ္က သူမအ၀ေလးကို ဖြင့္ခြဲကာ တိုး၀င္သည္။ မႈန္နံ႔သာ မိုးေကာင္းကင္၏လည္တုိင္ကို တင္းတင္းဖက္ထားရင္း နားနားကပ္ကာ အီးကနဲ ေအာ္မိသည္။ စိတ္ထဲမွလည္း သူမတင္ပါးေတြကို ျဗဳန္းဆို လႊတ္ခ်လိုက္မွာကိုလည္း စိုးရိမ္ေနမိသည္။ လမ္းေၾကာင္းမွန္ေနသည့္အျပင္၊ သူမတကိုယ္လံုး၏ ၀ိတ္ေၾကာင့္ ၊ ထိုသို႔ေသာ ျပဳမူလွ်င္ တစ္ခ်က္ထဲႏွင့္ အဆံုးထိ ၀င္သြားမွာ ေသခ်ာလွသည္။ သို႔ေသာ္ မိုးေကာင္းကင္က မႈန္နံ႔သာ စိုးရိမ္ခ်က္ကိုသိေနသည့္အလား၊ လိင္တန္အနည္းငယ္ ၀င္သြားသည္ႏွင့္ အရွိန္ကိုသပ္သည္။ ထို႔ေနာက္ အေစာတုန္းကအတိုင္း ၾကြေအာင္ ျပန္မၿပီး၊ ေနာက္ထပ္ ထပ္၍တိုး၀င္ေအာင္ တင္ပါးဆံုႀကီးကို ေအာက္သို႔ထိန္း၍ ခ်ေပးသည္။

ငရန္မကန္းႏွင့္ ေသာၾကာေန႔က အကြ်မ္းတ၀င္ ရင္းႏွီးခဲ့ရၿပီး ျဖစ္သည့္တိုင္၊ မႈန္နံ႔သာ၏ ပစၥည္းေလးသည္ ဘာဆိုဘာမွ ပ်က္ယြင္းမႈ မရိွေသးပါ။ အသစ္ခ်ပ္ကြ်ပ္နီးပါးမွ် က်ဥ္းေျမာင္းေနၿပီး ထြားက်ဳိင္းဖြံ႔ၿဖိဳးသည့့္ ငရန္မကန္း၏ လံုးပတ္ကို ျဖစ္ညွစ္ကာဖမ္းဆုပ္ထားၾကသည္။ ငရန္မကန္း၏ အတိုင္းအတာတစ္ခုလံုး သူမကိုယ္ထဲ ေရာက္သြားသည့္အခ်ိန္တြင္ မႈန္နံ႔သာသည္ သူမဗိုက္ေအာက္ပိုင္းတြင္ ျပည့္တင္းေနသည္ဟုပင္ ခံစားရသည္။ သပ္ႏွင့္မ်ား လွ်ဳိသြင္းခံရသည္ဆုိတာ ဒါမ်ဳိးကိုေျပာတာမ်ားလား။ ေျပာရလွ်င္ ဒီေကာင္ေလး သူမကိုယ္ထဲေရာက္ေနျခင္းကို ယံုေတာင္မွ မယံုႏိုင္ေပ။

မိုးေကာင္းကင္က အဆံုးထိ၀င္သြားသည့္ ငရန္မကန္းကို ျပန္ဆြဲထုတ္ၿပီး စတင္၍ ေအာက္မွ ပင့္ေဆာင့္ေနသည္။ စစခ်င္းေတာ့ ေျဖးေျဖးမွန္မွန္ပင္။ ေဆာင့္ခ်က္အရွိန္ႏွင့္ မႈန္နံ႔သာ၏ ကိုယ္ေလးသည္ ပင္လယ္ထဲရွိ ေရေၾကာင္းအခ်က္ျပေဘာလံုးေလးလို စည္းခ်က္က်က် အနိမ့္အျမင့္ ျဖစ္ေနေလသည္။ အခုလို အေနအထားတြင္ ေဆာင့္သြင္းလိုက္တုိင္း လိင္တံက ဒိုးယိုေပါက္ အထဲသို႔ တိုး၀င္ေနရာ၊ မႈန္နံ႔သာမွာ အခ်က္တိုင္းတြင္ အသည္းခိုက္ေအာင္ ခံစားေနရသည္။

”အိုး .. ဟင့္ .. ေကာင္းရယ္ .. ”
”မႈန္ .. ရတယ္ေနာ္ .. အရမ္းႀကီးအထဲေရာက္ေနလို႔ .. နာေနေသးလား ..”
”ဟင့္ အင္း .. မနာဘူး .. ရတယ္ .. မရပ္နဲ႔ေနာ္ .. ဟင့္ .. ေဆာင့္ .. ေဆာင့္ေပး ...”

မိနစ္ေတာ္ေတာ္ၾကာသည္အထိ မိုးေကာင္းကင္ နံရံကို မွီထားၿပီး မႈန္နံ႔သာကို ပင့္မကာ ေဆာင့္ေပးသည္။ ကိုယ္ခ်င္းအပ္ကာ ေပြ႔ဖက္ထားသည္မို႔ တင္းတင္းမို႔မို႔ ၀င္း၀င္းစို႔စို႔ေသာ မႈန္နံ႔သာ၏ ရင္ႏွစ္မႊာကလည္း သူ႔ရင္အုပ္ကို လာလာပြတ္တိုက္လ်က္ရွိသည္။ ကာမဖီလင္ကေတာ့ ႏွစ္ေယာက္စလံုး အျပတ္ကိုရေနသည္။ သို႔ေသာ္ မိနစ္ပိုင္းေတာ္ေတာ္ၾကာလာသည္တြင္ မိုးေကာင္းကင္ လက္ႏွစ္ဖက္က အနည္းငယ္ အံေသလာသည္။ အားကစားသမားမို႔သာ ေတာ္ေတာ့သည္။ လက္ေတြ ေညာင္းလာၿပီျဖစ္ေပမယ့္ ဇြဲေတာ့မေလွ်ာ့၊ မႈန္နံ႔သာကို ၿပီးေအာင္ေတာ့ လုပ္ေပးဖို႔ စဥ္းစားထားသည္။ သူ႔ခန္႔မွန္းခ်က္အရဆိုလွ်င္လည္း မႈန္ ၿပီးဖို႔ သိပ္မလိုေတာ့သာ ေသခ်ာေၾကာင္းသိသည္။ မႈန္နံ႔သာသည္ သူ႔ကို မ်က္စိစံုမွိတ္ ဖက္ကာထားရင္း ညည္းသံျပဳေနသည္မွာ အသံမ်ား ပို၍ စိပ္လာၿပီ မဟုတ္လား။

”ေကာင္း .. ဟုတ္ၿပီ ... ဆက္ေဆာင့္ .. အိုး ...အင့္ ..  အင္း .. အဲဒီလိုမ်ဳိး .. လုပ္ကြာ .... အား .. ပါး ပါး ..”
မႈန္နံ႔သံ၏ ညည္းသံက တစတစ က်ယ္ေလာင္လာသလို၊ လိင္အဂၤါမ်ား ထိေတြ႔ရာေနရာမွ ကာမစည္းခ်က္သံမ်ားကလည္း ၿမိဳင္ၿမိဳင္ဆိုင္ဆုိင္ကို ထြက္ေပၚေနသည္။ မိုးေကာင္းကင္ လက္ေမာင္းအားကို သုံး၍ သံုးခ်က္ေလာက္ ခပ္ၾကမ္းၾကမ္း ေဆာင့္ခ်ေပးလိုက္သည္။ မႈန္နံ႔သာ ကိုယ္ကေလး ဆတ္ခနဲ ဆတ္ခနဲ တုန္ခါသည္။ ကိုယ္ကိုလည္း ပို၍ တင္းၾကပ္စြာ တိုးဖက္ထားၿပီး၊ တအင္းအင္းႏွင့္ နားနားကပ္ကာ ေအာ္သည္။ လိင္တံတေလွ်ာက္သာမက၊ ေအာက္ဘက္ရွိ ဥႏွစ္လံုးပင္ ရႊဲရႊဲစိုသြားေသာ အျဖစ္ေၾကာင့္ မႈန္နံ႔သာ ၿပီးသြားၿပီမွန္း မိုးေကာင္းကင္သိသည္။ လိင္တန္ကို မထုတ္တမ္း အထဲကို အကုန္စိုက္ထားရင္း သူလည္း အသက္ကို မွန္မွန္ျဖစ္ေအာင္ ရွဴရသည္။ ထို႔ေနာက္မွ အရုပ္ႀကိဳးျပတ္သလို ၿငိမ္က်သြားသည့္ သူမကိုယ္ကို အားတင္းကာ ေပြ႔မရင္း မိုးေကာင္းကင္ ခုတင္ရွိရာသို႔ ေျခလွမ္းက်ဲႀကီးေတြႏွင့္ ေလွ်ာက္သြားသည္။ လက္က ေညာင္းေနၿပီမို႔ ခုတင္နား ေရာက္သည္တြင္ ဆက္မ မထားႏိုင္ေတာ့ပါ။  သူမကိုယ္ေရာ၊ သူပါ ေမြ႔ရာေပၚ ပစ္က်သည္။ တစ္ခုေတာ့ရွိသည္။ သူက မၿပီးေသးသည္မို႔ ငရန္မကန္းက အတင္းမာဆံုးအေျခအေနမွာ ရွိေနရာ မႈန္နံ႔သာအထဲမွ မကြ်တ္ထြက္။ တပ္လ်က္သားပါသြားသည္မို႔ စပရိန္ေမြ႔ရာက သူတို႔ႏွစ္ဦးေပါင္း အေလးခ်ိန္ကို ျပန္ကန္ထုတ္လိုက္သည္တြင္ မႈန္နံ႔သာ အိုးကနဲ ေအာ္မိျပန္သည္။ အားျပင္းျပင္းႏွင့္ ဖိေဆာင့္သလိုမ်ဳိးမို႔ သားအိမ္ေခါင္းအထိ ထိသြားလို႔ ျဖစ္သည္။ ကာမပန္းတိုင္ကို ေရာက္သြားကတည္းက မ်က္လံုးမဖြင့္ႏိုင္ေသးသည့္ မႈန္နံ႔သာ၊ အခုမွ မိုးေကာင္းကင္အား အားယူ၍ မ်က္လံုးဖြင့္ၾကည့္သည္။ ထိုအခ်ိန္၌ မိုးေကာင္းကင္သည္ ငရန္မကန္းကို ျပန္၍ အသြင္းအထုတ္လုပ္ေနၿပီျဖစ္သည္။ နဂိုျဖဴ၀င္းေနသည့္ သူ႔မ်က္ႏွာသည္ အနည္းငယ္ နီျမန္းေနၿပီး နဖူးတြင္လည္း ေခြ်းေစးမ်ား ျပန္ေနသည္ကို ေတြ႔ရသည္။

“ေကာင္း .. ေမာေနၿပီမွတ္လား .. မႈန္ အေပၚက လုပ္ေပးမယ္ .. လာ လဲွလိုက္ ..“
မိုးေကာင္းကင္ မျငင္းဆန္ေတာ့ပဲ ေဘးကိုလွဲခ်ကာ မႈန္နံ႔သာကို ဆြဲထူလိုက္သည္။ ငရန္မကန္း၏ ထြားက်ဳိင္းရွည္လ်ားမႈက ဒီေနရာတြင္ အသံုး၀င္သည္။ ကိုယ္ခ်င္းထပ္၍ လွိမ့္လိုက္ခ်ိန္တြင္ အျပင္သို႔ ကြ်တ္ထြက္လာျခင္းမရွိ။ မႈန္နံ႔သာ ဖုတ္ဖုတ္ေလးထဲတြင္ ၿမဲၿမံစြာ စိုက္လ်က္သား ရွိေနေသည္။ မႈန္နံ႔သာ အေပၚေရာက္သြားေခ်ၿပီ ...။