ဆရာေကာင္း တပည့္ .. (၂၅)

မႈန္နံ႔သာ ငရန္မကန္းကို ပါးစပ္ထဲမွ ခြ်တ္ပစ္လုိက္ရင္း မတ္မတ္ျပန္ထိုင္သည္။ လက္သီးဆုပ္ကေလးႏွင့္ မိုးေကာင္းကင္ ရင္ဘတ္ကို ခပ္ဖြဖြေလး ထုလိုက္မွ ကိုယ္ေတာ္ေခ်ာက သူမကို မ်က္စိဖြင့္ၾကည့္ႏိုင္ရွာသည္။

“လူၾကည့္ထားဆိုတာ ၾကည့္လည္း မၾကည့္ထားဘူး ..“
“စိတ္မဆိုးပါနဲ႔ မႈန္ရယ္ … ဒီေလာက္ေကာင္းေကာင္းႀကီး အစုပ္ခံရမွေတာ့ ကိုယ္က ဘာကို သတိရေတာ့မွာလဲ .. မႈန္ အရမ္းေတာ္တယ္ .. ဒီတစ္ခါအစုပ္ခံရတာေလာက္ေကာင္းတာ ရွိကိုမရွိေသးဘူး .. “
“ဟုတ္လို႔လား .. “
“ေရာ . .ခက္ပါၿပီေကာ .. က်ားကိုက္ပါတယ္ဆိုမွ အေပါက္ေလးနဲ႔လားလို႔ ေမးေနရေသးတယ္ .. ဟုတ္တာမွ ဟုတ္ဟုတ္နဲ႔ေတာင္ ျမည္ေနေသးတယ္ .. မႈန္႔ကို ပုေလြပညာရွင္မေလး ဆုေပးလိုက္ၿပီ …ဆာတီဖီကိတ္ေရာ လိုေသးလား …“
“အ ဟိ .. ဂယ္လား … ဒါဆို မႈန္က သင္တန္းဆင္းၿပီေပါ့ …“
“ဟုတ္တယ္ .. ယေန႔မွစ၍ မိုးေကာင္းကင္သည္ မႈန္နံ႔သာအား တပည့္မအျဖစ္မွ စြန္႔လႊတ္လိုက္သည္ ..“

ထိုစကားေျပာၿပီးေနာက္ မိုးေကာင္းကင္က ဆက္မေျပာေသးပါ။ ခပ္ၿပံဳးၿပံဳးလုပ္ကာ မႈန္နံ႔သာကို ၾကည့္ေနသျဖင့္ မႈန္နံ႔သာမွာ ကိုရီးယားကားေကာင္းေနစဥ္ ေၾကာ္ျငာလာထိုးသလို ျဖစ္သြားသည္။ လက္သီးကေလးကို ျပန္ဆုပ္ၿပီး နဖူးကုိထုလိုက္မည္ျပဳေတာ့မွ မိုးေကာင္းကင္က ဆက္၍ေျပာသည္။ ေလထဲမွာ ရြယ္ထားသည့္ မႈန္နံ႔သာ၏ လက္ကေလးကိုလည္း သူ႔လက္ႏွင့္အသာလွမ္းဖမ္းလိုက္သည္။

“တပည့္မအျဖစ္မွ စြန္႔လႊတ္ၿပီး သကာလ .. ခ်စ္သူအျဖစ္ အဆင့္တိုးအပ္ခန္႔ထားလုိက္သည္ လို႔ ေျပာမလို႔ေလ .. မႈန္ကလဲ .. ေျပာတာျဖင့္ ဆံုးေအာင္ နားမေထာင္ဘူး ..“
“ေတာ္ပါ .. ဟြန္း ..“
မိုးေကာင္းကင္က မႈန္နံ႔သာ၏ ကိုယ္ေလးကို လွမ္း၍ ေပြ႔ဖက္သည္။ ရင္ခြဲထဲပါလာသည့္ မႈန္နံ႔သာကို ဖက္ထားရင္းမွ က်န္လက္တစ္ဖက္က သူမ၀တ္လာသည့္ ထမိန္စကတ္၏ အကြဲေၾကာင္းေလးထဲသို႔ ထိုးထည့္သည္။ ေပါင္တြင္းသား အိအိေလးေတြကို ကိုင္မိၿပီးေနာက္၊ အေပၚသို႔ တက္လာမည္ျပဳသည္။

“ေကာင္း !!!  … ေနဦး .. ဒီမွာေတာ့ မလုပ္နဲ႔ေတာ့ .. မႈန္႔ဟာက ေကာင္းလိုခြ်တ္ရျပဳရတာမလြယ္ဘူး .. ထမိန္စကတ္ႀကီး .. ေကာင္းလုပ္ေပးခ်င္ရင္ တျခားေနရာပဲ သြားရေအာင္ ..“
“အိုေကေလ .. ေကာင္းအိမ္ျပန္သြားၾကမယ္ … ျဖစ္တယ္မွတ္လား ..“

မႈန္နံ႔သာ မျငင္းဆန္ပါ။ ခ်စ္သူႏွင့္သာဆိုလွ်င္ ဘယ္ေနရာမဆို သူမ သြားရဲသည္ မဟုတ္လား။ မိုးေကာင္းကင္ ေဘာင္းဘီျပန္၀တ္ၿပီးတာကို ေစာင့္ၿပီးေနာက္ သူတို႔ႏွစ္ေယာက္ ပန္းၿခံထဲမွ ျပန္ထြက္လာခဲ့သည္။ လမ္းမႀကီးေပၚေရာက္ေတာ့မွ ႏွစ္ေယာက္စလံုး ဆာသလိုျဖစ္လို႔၊ ကိုရီးယားအစားအစာကို အကင္လုပ္ေရာင္းေသာ လမ္းေဘးဆိုင္ေလးအေတြ႔တြင္ ကားထိုးရပ္ၿပီး ဆင္း၀ယ္ၾကသည္။ အခ်ိန္ေနာက္က်ေနမည္စိုးသျဖင့္ ဆိုင္တြင္ေတာ့ ၀င္ထိုင္၍ စားမေနေတာ့ပါ။ ပါဆယ္သာ ဆြဲၿပီး ဆက္ေမာင္းလာခဲ့ၾကသည္။ ကားေပၚျပန္အေရာက္၌ မိုးေကာင္းကင္က ”ဗိုက္ဆာၿပီကြာ”ဆိုၿပီး ေျပာသျဖင့္ မႈန္နံ႔သာ ၾကြတ္ၾကြတ္အိတ္ႏွင့္ ထုတ္လာသည့္ အထုပ္ကို ဖြင့္သည္။ အရင္ဆံုး ”ေကာင္းဆာရင္ ေဂၚဖီစား”ဆုိၿပီး ေဂၚဖီတစ္ဖတ္ကို ေၾကြးသည္။ မိုးေကာင္းကင္ ကားေမာင္းေနရသျဖင့္ လက္ကမအား။ သူ႔ပါးစပ္ထဲ ခြံေကြ်းသည့္ဟာကိုသာ စားလိုက္ရသည္။ ေဂၚဖီဖတ္ကို ၀ါးေနရင္း မႈန္နံ႔သာကို မိန္းကေလးမ်ားလို မ်က္ေစာင္းထိုးသလို မၾကည္ၾကည့္ၾကည့္ေတာ့ မႈန္နံ႔သာကရယ္သည္။ သူမအတြက္ဆိုၿပီး ဆြဲထုတ္လိုက္ေတာ့ ၾကက္အူေခ်ာင္းကင္ပါလာသည္။ “ဒါႀကီး မႀကိဳက္ပါဘူး .. ခုနတုန္းက ပိုေကာင္းတဲ့ လူအုေခ်ာင္းႀကီး စားၿပီးသြားၿပီ“ ဟု သူမဖာသာသူမ မၾကားတၾကားေျပာၿပီး၊ မိုးေကာင္းကင္ကို ေကြ်းသည္။ မိုးေကာင္းကင္ မေနႏိုင္၊ ၾကက္အူေခ်ာင္းကင္ကို ၀ါးရင္းႏွင့္မွ ဟီးကနဲ ရယ္မိမလိုေတာင္ ျဖစ္သည္။ သီးမလို ျဖစ္သြားလို႔ စတီရာတိုင္ကို လက္တစ္ဖက္ႏွင့္ကိုင္ထားရင္း၊ က်န္တစ္ဖက္ႏွင့္ ရင္ဘတ္ကို ထုရသည္။ မႈန္နံ႔သာက မိုးေကာင္းကင္အျဖစ္ကို ျမင္ၿပီး တခစ္ခစ္ႏွင့္ရယ္ေနေသးသည္။

ထို႔ေနာက္တြင္ေတာ့ မႈန္နံ႔သာ တစ္ကိုက္၊ မိုးေကာင္ကင္ တစ္ကိုက္ႏွင့္ ကိုရီးယားကင္ထုပ္က မိုးေကာင္းကင္၏အိမ္ မေရာက္ခင္မွာပင္ ကိစၥေခ်ာသြားသည္။ ဆိုးေတာ့မဆိုး ။ သူတို႔ႏွစ္ေယာက္စလံုးလည္း အေတာ္ေလး ေနသာထုိင္သာ ရွိသြားသည္။ မႈန္နံ႔သာကေတာ့ နဂိုကတည္းက ၀ိတ္ေလွ်ာ့ဖို႔ စဥ္းစားထားသူမို႔ သူမအတြက္ ညစာက ဒါႏွင့္တင္ လံုေလာက္ပါသည္။ ထို႔အျပင္ သူမအတြက္ ေနာက္ထပ္ ဂ်ဳစ္တစ္ခု ေသာက္ရဖို႔က ေသခ်ာသေလာက္ ရွိေနသည္ မဟုတ္လား ..။

အိမ္ကေလးထဲေရာက္သည့္ေနာက္တြင္ေတာ့ မိုးေကာင္းကင္က သူ႔အလွည့္ဟု ေျပာၿပီး၊ မႈန္နံ႔သာကို ထုိင္ေနၾက ဆုိဖာေပၚတြင္ ထိုင္ခိုင္းၿပီး သူက ၾကမ္းျပင္ထက္တြင္ ဆင္းကာ ထုိင္သည္။ ဘယ္ေလာက္ေတာင္မ်ား မိုးေကာင္းကင္ တစ္ေယာက္ အာသီသ ျပင္းေနသည္မသိ။ သူေဖာက္ေပးခဲ့ေသာ အေအးဗူးကို မႈန္နံ႔သာတစ္ေယာက္ ေသာက္ေနတုန္း ရွိေသးသည္။ မိုးေကာင္းကင္လက္ထဲတြင္ သူမ၏ ထမိန္စကတ္ႏွင့္ အတြင္းခံပင္တီေလးက ပါသြားခဲ့ၿပီ ျဖစ္သည္။ မႈန္နံ႔သာ “အေအး မေသာက္ဘူးလား“ ဟု လွမ္းေမးေတာ့၊ မိုးေကာင္းကင္က “အေအးထက္ေကာင္းတာ ေသာက္မလို႔“ ဟု ေျပာၿပီး သူမေပါင္ၾကားကို မ်က္ႏွာအပ္လုိက္သည္။ မဆိုင္းမတြ သူ႔လွ်ာက အကြဲေၾကာင္းထဲ ၀င္လာသျဖင့္ မႈန္နံ႔သာ “အေမ့“ ဆိုၿပီးေတာင္ ေယာင္ေအာ္မိသည္။ လက္ထဲကိုင္ထားသည့္ ဖန္ခြက္ထဲမွ အေအးကို ျမန္ျမန္ေသာက္လိုက္ၿပီး၊ ခြက္ကို လြတ္ရာကြ်တ္ရာ တင္ထားလိုက္ရသည္။ မႈန္နံ႔သာလက္ထဲတြင္ အေအးခြက္ကို ကိုင္စရာမရွိေတာ့လို႔ အားေနသည္ဟူ၍ေတာ့ မထင္ပါႏွင့္။ အေစ့ဖုေလးကို ရန္ရွာသလို ထိုးဆြေနသည့္ မိုးေကာင္းကင္၏ လွ်ာေၾကာင့္ သူ႔ဆံပင္ေတြကို တင္းတင္းဆုပ္ကိုင္ကာ ထားရသည္။

ပန္းၿခံထဲမွာတုန္းက မိုးေကာင္းကင္တစ္ေယာက္ မႈန္နံ႔သာ့လွ်ာႏွင့္ပါးစပ္တို႔၏ ႏွိပ္စက္မႈကို ခံခဲ့ရပါသည္။ ထိုနည္းတူစြာ အခုလည္း မႈန္နံ႔သာတစ္ေယာက္ မိုးေကာင္းကင္၏ လွ်ာႏွင့္ လက္ခလယ္၊ လက္ညိဳးတို႔၏ ပူးေပါင္းႏွိပ္စက္မႈကို ရက္ရက္စက္စက္ခံစားေနရသည္။ သူမ ဘယ္လိုမွ ေတာင့္ခံမထားႏိုင္။ အဆံုးစြန္အေျခအေနကို ေရာက္သြားသည္တြင္၊ မိုးေကာင္းကင္၏ ေခါင္းကို တင္းတင္းဖိတြန္းကာ ထားလိုက္ၿပီး၊ ေပါင္တန္ႏွစ္ေခ်ာင္းကိုလည္း ယွက္၍ ဖမ္းခ်ဳပ္ထားရင္း မႈန္နံ႔သာတစ္ေယာက္ ေကာ့တက္သြားရွာသည္။ မႈန္နံ႔သာဆီမွ အရည္ေတြကုန္သြားသည့္အထိေတာ့ မိုးေကာင္းကင္ အသက္ရွဴေအာင့္၍ ေနေနပါေသးသည္။ သို႔ေသာ္ ေတာ္ေတာ္ေလးၾကာသည့္တိုင္ သူ႔ေခါင္းကို ဖမ္းညွပ္ထားသည့္ ေပါင္တန္ေတြက ဖယ္မသြားေသာအခါ သူလည္း မတတ္ႏုိင္ေတာ့။ လက္ႏွစ္ဖက္ႏွင့္ မႈန္နံ႔သာ ေပါင္တန္ၿဖိဳးၿဖိဳးေတြကို ဆြဲဖယ္လိုက္ရင္း မ်က္ႏွာကိုေမာ့၍ အသက္ကို ၀ေအာင္ ဟူးကနဲ ရွဴရသည္။ ထိုအသက္ျပင္းျပင္း ရွဴသံၾကားမွ မႈန္နံ႔သာ သူမေပါင္ၾကားကို ျပန္ငံု႔ၾကည့္မိသည္။ နဂိုျဖဴ၀င္းေနသည့္ သူမဆီးစပ္တစ္၀ိုက္က မိုးေကာင္းကင္ မ်က္ႏွာႏွင့္ ဖိကပ္ထားမႈေၾကာင့္ အနည္းငယ္ နီရဲေနေလသည္။

”ေကာင္း .. ဆိုးတယ္ကြာ ..”
”ဘာဆိုးတာလဲ .. ေကာင္းကို အသက္ရွဴရပ္သြားေအာင္ လုပ္တာၾကေတာ့ မေျပာဘူး ..”
”ေဆာရီး .. ေဆာ .. ရီး .. ေနာ္ .. မႈန္ အရမ္းေကာင္းသြားလို႔ပါကြာ .. လာ ပါဦး .. မႈန္႔ေကာင္ေလးကို Kiss ေပးခ်င္လို႔ ..”

မႈန္နံ႔သာက မိုးေကာင္းကင္ကို ပုခံုးမွ ဆြဲထူၿပီး နမ္းသည္။ မိုးေကာင္းကင္၏ ႏႈတ္ခမ္းေတြမွတဆင့္ မႈန္နံ႔သာ သူမကိုယ္ကိုသူမ ျပန္နမ္းမိသလိုေတာင္ ထင္ျမင္မိေသးသည္။ သူ႔ႏႈတ္ခမ္းတြင္ သူမအရည္ၾကည္ေတြက ခိုတြဲေနသည္ မဟုတ္လား။ မိုးေကာင္းကင္၏ လက္တစ္ဖက္က သူမကို နမ္းေနရင္းမွ မႈန္နံ႔သာ၏ ထြားမို႔ေနသည့္ ရင္ေတြကို ဆုပ္နယ္ေနသည္။ အေစာပိုင္းတုန္းက ထမိန္စကတ္ကိုသာ ခြ်တ္ေပးလိုက္သျဖင့္ အေပၚပိုင္းတြင္ ဘေလာက္စ္အကၤ် ီအပါးစားေလးက ရွိေနေသးသည္။ ခဏအၾကာတြင္ မိုးေကာင္းကင္က ဒီအတိုင္းအျပင္ကကိုင္ေနရတာ အားမရေတာ့သည့္မို႔ ဘေလာက္စ္အကၤ် ီေအာက္နားစကို လွမ္းဆြဲၿပီး မတင္သည္။ အကၤ် ီကိုခြ်တ္ရဖို႔အတြက္ ႏႈတ္ခမ္းခ်င္းလည္း နမ္းေနရာမွ ခြာလိုက္သည္။ သူမအဂၤါစပ္ကို တစ္ခုခုက ေထာက္ထားသလိုျဖစ္လုိ႔ ေအာက္ကိုငံု႔ၾကည့္သည္တြင္ ငရန္မကန္းက ေဘာင္းဘီထဲမွ အေျမာင္းလိုက္ခံုးထၿပီး လာထိေနသည္ကို ေတြ႔ရသည္။

“ဒီေကာင္ေလးက အထဲကို လာလည္ခ်င္ေနၿပီနဲ႔တူတယ္ .. ဟင္း ..ဟင္း ..”
“လည္ခ်င္တာေပါ့ မႈန္ရယ္ .. စမ္းၾကည့္မလား .. ဟီး ”
“အယ္ .. လုပ္နဲ႔ .. မႈန္ အဆင္သင့္ မျဖစ္ေသးဘူး ..”
“ေကာင္းေျပာတာ အဲဒီလို မဟုတ္ဘူး .. အထဲကို မထည့္ဘူးေလ .. အေပၚမွာကပ္ၿပီး ေျပးခိုင္းမလို႔ေလ ..”
“ဟင္ .. ဟုတ္လို႔လား .. ေကာင္းစိတ္ကိုေရာ ႏိုင္လို႔လား .. မႈန္ကေတာ့ စိတ္မရဲဘူး ..”
“အင္းပါ .. စမ္းၾကည့္တာေပါ့ ..”

မိုးေကာင္းကင္က ေျပာရင္းႏွင့္ထၿပီး သူ႔အ၀တ္အစားေတြကို အကုန္ခြ်တ္သည္။ ငရန္မကန္းက ေအာင္ပြဲရစစ္သူႀကီးႏွယ္ ေထာင္ေထာင္ေထာင္ေထာင္ႏွင့္ ထြက္လာသည္။ ထို႔ေနာက္ မိုးေကာင္းကင္က ဆိုဖာေပၚျပန္တက္လာသည္။ မႈန္နံ႔သာ၏ ေပါင္တံႏွစ္ဖက္ကို ကားသြားေအာင္ တြန္းထုတ္လိုက္ၿပီးေနာက္ ငရန္မကန္းႏွင့္ သူမအကြဲေၾကာင္းေလးကို ထိကပ္သည္။ ကပ္တာမွ ရိုးရိုးထိထားယံုမဟုတ္၊ တင္းတင္းကို ဖိကာ ပြတ္သလိုမ်ဳိး ျဖစ္သျဖင့္ မႈန္နံ႔သာ ဖီးလ္ေတာင္ အေတာ္ျဖစ္သြားရသည္။ ထိုသို႔အကြဲေၾကာင္း တေလွ်ာက္ ငရန္မကန္းႏွင့္ဆြဲပြတ္မႈကို မိုးေကာင္းကင္က ေျဖးေျဖးျခင္း လုပ္ေပးသည္။ ထို႔အျပင္ မႈန္နံ႔သာ၏ ထြားမို႔သည့္ ရင္အစံုကိုလည္း ဘရာေပၚကေန အုပ္ကိုင္ကာ နယ္ေဆာ့သည္။ အဓိက ခလုတ္မ်ားကို မိမိရ ဖြင့္ႏွိပ္ျခင္းခံရသျဖင့္ မႈန္နံ႔သာကိုယ္ေလး တုန္တုန္ခိုက္ခိုက္ ျဖစ္လာရွာသည္။

“ေကာင္း .. အင့္ .. အင္း .. အဲဒီအတိုင္း ဆက္လုပ္ရင္ မႈန္ ၿပီးသြားႏိုင္တယ္ .. ဒါေပမယ့္ ေကာင္းၿပီးမွာလား .. အင့္ .. ဟင့္ ..“
“မေျပာတတ္ဘူး .. မႈန္ .. တခါမွ မလုပ္ဖူးဘူး … ဒါေပမယ့္ ဆက္တိုက္လုပ္မယ္ဆိုရင္ေတာ့ ၿပီးသြားမယ္ ထင္တာပဲ .. အီး ..“

မိုးေကာင္းကင္က သူ႕ကိုယ္ကိုကိုင္းၿပီး၊ ဆုပ္နယ္ခံရလို႔ ဘရာထဲမွ လြတ္ထြက္လာေသာ ႏို႔သီးနီနီေလးကို ငံု႔စုပ္ဖို႔ႀကိဳးစားသည္။ အဆင္ေတာ့ မေျပ။ သူက အရပ္ျမင့္သည့္အျပင္ ထိုသို႔အားစိုက္လိုက္လွ်င္ အကြဲေၾကာင္းတေလွ်ာက္ ဆြဲပြတ္ေနသည္ကို ေသခ်ာလုပ္ေပးလို႔မရ။ အရသာက သူ႔လိင္တန္ႏွင့္ ထိေတြ႔ေနသည့္အပိုင္းက ပိုေကာင္းေနသည္မုိ႔၊ ႏို႔သီးေလးေတြကို စုပ္ေပးမေနေတာ့ပဲ လက္မ၊ လက္ညိဳးသံုး၍သာ အသာေလး ဆြဲဆြဲေပးေနသည္။ ဘယ္လိုပဲျဖစ္ျဖစ္ မႈန္နံ႔သာအတြက္ေတာ့၊ မိုးေကာင္းကင္ ဘာလုပ္ေပးေပး သူမကို အျမင့္ဆံုးအေျခအေနသို႔ေရာက္ေအာင္ ဆြဲေခၚေနသလို ျဖစ္ေစသည္။ သူမအ၀ေလးထဲမွ အရည္ေတြ ျပန္စိမ့္ထြက္ေနသည္မွာ အေပၚေအာက္ ဆြဲဆြဲပြတ္ေနေသာ လိင္တံသည္ပင္လွ်င္ ခြ်ဲကြ်ိကြ်ိျဖစ္လာသည္။ ေသခ်ာသာ အာရံုစိုက္၍ နားေထာင္မည္ဆိုလွ်င္၊ အဂၤါႏွစ္ခု ထိပြတ္ျခင္းေၾကာင့္ ျပစ္ ျပစ္ ဆိုသည့္ အသံေလးမ်ားကိုပင္ ၾကားေနရမည္ျဖစ္သည္။

မိုးေကာင္းကင္၏ လႈပ္ရွားမႈက တစတစျမန္လာသည္။ မႈန္နံ႔သာ ကိုယ္တိုင္လည္း မိုးေကာင္းကင္လုပ္ရ လြယ္ေစရန္ ေပါင္တန္ႏွစ္ဖက္ကို တတ္ႏိုင္သမွ် ကားထားေပးသည္။ အစတုန္းကေတာ့ မိုးေကာင္းကင္က လူလည္က်ၿပီး သူမအ၀ေလးထဲသို႔ ထိုးသြင္းမွာကို စိတ္ပူခဲ့ေသးသည္။ သို႔ေသာ္ အခုအခ်ိန္တြင္ မႈန္နံ႔သာစိတ္ထဲ၌ ထိုအေတြးက ဘယ္ေရာက္သြားမွန္းေတာင္ မသိ။ အရသာအသစ္မဟုတ္သည့္တိုင္၊ ဆန္းျပားသည့္ အထိအေတြ႔တြင္ ေမ့ေမ့မူးမူးျဖစ္ကာ ငရန္မကန္းေခါင္းက အကယ္၍သာ အထဲသို႔ ကြ်ံ၀င္လာလွ်င္ေတာင္ သူမ သိလုိက္မွာ မဟုတ္ေပ။ မိုးေကာင္းကင္ႏွင့္အတူ ပန္းတုိင္ကို ၿပိဳင္တူေျပးလႊားေနသည့္ ရင္ခုန္မႈတြင္ သူမ ေမ့ေမ်ာေပ်ာ္၀င္၍ ေနသည္။

“အင္း .. အင္း .. ေကာင္း …“
မႈန္နံ႔သာ တကိုယ္လံုး တုန္တုန္ခိုက္ခိုက္ျဖစ္ကာ ရုတ္ခ်ည္း မိုးေကာင္းကင္၏ တင္ပါးႏွစ္ဖက္ကို လွမ္းဆြဲမိသည္။ အားႏွင့္တင္းတင္း ဆြဲထားလိုက္သည္ျဖစ္၍ မိုးေကာင္းကင္၏ လႈပ္ရွားမႈက ရပ္တန႔္သြားၿပီး၊ သူ႔ဆီးစပ္ႏွင့္ သူမအဂၤါစပ္က ဖိကပ္သြားသည္။ ေဖာင္းကားေနသည့္ ငရန္မကန္းကေတာ့ အကြဲေၾကာင္းတေလွ်ာက္ ၾကားညွပ္ကာ ပိတ္မိေနသည္။ မႈန္နံ႔သာ အတြင္းသားေတြ အျပတ္လႈပ္ရွားကာ အရည္ေတြ ထြက္က်သည္။ တၿပိဳင္တည္းလိုလို ငရန္မကန္းကလည္း သူ႔ကိုဖိကာထားသည္ကို မေက်နပ္သည့္အလား ဆတ္ကနဲ ဆတ္ကနဲ ကုန္းရုန္းထကာ အရည္ေတြ ပန္းထြက္သည္။

“၀ိုး … မႈန္ေတာ့ ဘယ္လိုျဖစ္သြားမွန္းကို မသိဘူး ..“
“ေကာင္းေတာ့ အရမ္းေကာင္းတယ္ … အျပင္မွာေတာင္ ဒီေလာက္ေကာင္းေနရင္ .. အထဲမွာ ဆိုရင္ ..“
“ေတာ္ေတာ့ .. လူဆိုး .. ထဦး .. ဒီမွာ ေပပြကုန္ေနၿပီ ..  အလကား တမင္တကာ အလုပ္ရႈပ္ေအာင္လုပ္တယ္ ..“
“ေကာင္း ရွင္းေပးပါ့မယ္ … အဲဒီအတိုင္းေန .. တစ္ရွဴးဗူး ယူလာခဲ့မယ္ ..“

မိုးေကာင္းက ေျပာရင္း ဆိုဖာေပၚမွ ထကာ တစ္ရွဴးဗူးကို သြားဆြဲလာခဲ့သည္။ ၿပီးေနာက္ သူကိုယ္တိုင္ပဲ သန္႔ရွင္းေရးလုပ္ေပးသည္။ သည္လိုဆိုေတာ့လည္း မႈန္နံ႔သာ ၾကည္ႏူးရျပန္သည္။ အကယ္၍သာ မိုးေကာင္းကင္က လုပ္မေပးဘူးဆိုလွ်င္လည္း၊ သူမဖာသာသူမေတာ့ သန္႔သန္႔ရွင္းရွင္းျဖစ္ေအာင္ လုပ္ရမည္သာ။ အခုေတာ့ ကိုယ့္ခ်စ္ရတဲ့သူက ယုယုယယ လုပ္ေပးသည္တြင္ သူမ စိတ္ထဲ ၀မ္းသာပီတိျဖစ္မိသလို၊ မိုးေကာင္းကင္အေပၚ သူမရဲ ႔အခ်စ္ေတြကလည္း ဆထက္တပိုး တိုးပြားလို႔သာေနေတာ့ေလသည္။

**************************************************