ဆရာေကာင္း တပည့္ .. (၁၇)

တစ္ေယာက္ႏွင့္တစ္ေယာက္ အင္အားခ်င္း မမွ်တပဲ ရင္ဆိုင္ေတြ႔ၾကသည့္ အခါမ်ဳိးတြင္ ႏွံျပည္စုတ္ကို အေျမွာက္ႏွင့္ပစ္သည္ဟု တင္စားေျပာဆိုေလ့ရွိၾကသည္။ ထိုစကားကို မႈန္နံ႔သာ အရင္တုန္းက တိတိက်က် နားမလည္ခဲ့ပါ။ သို႔ေသာ္ အခုအခါတြင္ေတာ့ ဒီစကားက ဘာဆိုလိုသည္ကို လက္ေတြ႔သေဘာေပါက္ရသည္။ သူမပါးစပ္ေသးေသးေလးကို အေျမွာက္ႏွင့္ ေတ့ပစ္ခံလုိက္ရသည္ မဟုတ္လား။ ”မ်ဳိခ် မ်ဳိခ်” ဟု သူမကိုသူမ သတိေပးရင္း ႏႈတ္ခမ္းပါးႏွစ္ခုကို လံုေအာင္ တင္းတင္းေစ့ထားသည့္တိုင္ ႏႈတ္ခမ္းေထာင့္မ်ားမွ စီးက်မလို ျဖစ္သည္။ ပထမတစ္သုတ္ႏွင့္ပင္ မ်က္လံုးျပဴးမတတ္ ျဖစ္ရသည့္ မႈန္နံ႔သာ၊ စကၠန္႔မျခား ဒုတိယတစ္ႀကိမ္ထပ္ေရာက္လာသည့္ အရည္ေတြ၏ အရွိန္တြင္ ႏွာေခါင္းထဲသို႔ ၀င္မလိုေတာင္ ျဖစ္သည္။ ဘယ္လိုမွ မထိန္းႏိုင္ေတာ့ပဲ ႏႈတ္ခမ္းႏွစ္လႊာကို အနည္းငယ္ ဟေပးလိုက္ရသည္။ အေစာတုန္းက ႏႈတ္ခမ္းေထာင့္နားသို႔ ေရာက္ေနေသာ သုတ္ရည္စေတြက စီးက်ကုန္သည္။ မႈန္နံ႔သာ ကမန္းကတန္း လံုေအာင္ ျပန္ပိတ္လိုက္စဥ္မွာပင္ တတိယႏွင့္ စတုတၳအႀကိမ္အျဖစ္ မိုးေကာင္းကင္ထိပ္က အရည္ေတြ ထပ္ထြက္သည္။ ထိုႏွစ္ႀကိမ္ကိုေတာ့ မႈန္နံ႔သာ အျပင္သို႔ စီးမက်ေအာင္ ထိန္းထားႏိုင္ခဲ့ပါသည္ ....။

”မႈန္  .. မႈန္ရယ္ … အရမ္း အရမ္း ေကာင္းတာပဲ … ဒီတစ္ခါေလာက္ အစုပ္ခံရလို႔ ေကာင္းတာ တစ္ခါမွ မျဖစ္ဖူးဘူး ..“
“သန္႔စ္ .. ခ်ီးမြမ္းလုိ႔ …“
မႈန္နံ႔သာ အနည္းငယ္ေပ်ာ့က်သြားၿပီ ျဖစ္သည့္ ငရန္မကန္းကို ပါးစပ္ထဲမွ ျပန္ထုတ္ရင္း ေျပာသည္။ သူမ၏ လက္ခံုႏွင့္လဲ ႏႈတ္ခမ္းေထာင့္တြင္ ေပေနသည္ကို သုတ္သည္။ လွ်ာေလးက ထုတ္၍ ထိုအစအနေလးေတြကို ရက္လိုက္သည္တြင္ အျပင္ေရာက္သြားသည့္ ငရန္မကန္းက ဆတ္ခနဲ ထခုန္သည္။

“အယ္ .. ဘာျဖစ္တာလဲ …“
မႈန္နံ႔သာ မ်က္လႊာပင့္ၾကည့္ေသာအခါ မိုးေကာင္းကင္က သူမကို အံ့အားသင့္သည့္အၾကည့္ႏွင့္ ငံု႔ၾကည့္ေနသည္။ သူ၏ မ်က္လံုးေတြသည္ ခံစားမႈတစ္မ်ဳိးႏွင့္ အေရာင္လက္ေနသည္။

“မႈန္ သိလား .. မႈန္ခုနက လုပ္ျပတာဟာ ေယာက်္ားေလးတစ္ေယာက္အဖို႔ စိတ္ၾကြမႈ အျဖစ္ဆံုး ကိစၥပဲ .. မႈန္႔ငရန္မကန္းေတာင္ တစ္ခ်က္ လႈပ္သြားတာ မေတြ႔ဘူးလား … ေကာင္းက အံ့ၾသေနတာ ... ဒီေန႔တစ္ေန႔ထဲမွာ မႈန္က ေကာင္းမထင္တာေတြကို လုပ္ျပေနလို႔ .. မႈန္ အျပာကားေတြ ဘာေတြမ်ား ၾကည့္ဖူးေနလို႔လား ..“
“ၾကည့္ဖူးပါဘူး .. မႈန္က တမင္တကာလဲ လုပ္တာ မဟုတ္ဘူး .. ႏွေမ်ာလို႔ .. ေဆးပညာအရပဲၾကည့္ေလ .. ဒီထဲမွာ ပရိုတင္းဓါတ္အျပည့္ပါတာ မွတ္လား .. ခိ .. ခိ ..“
“ေတာ္ေတာ္ မစ္ရွိတ္ႀကိဳက္တယ္ေပါ့ ..“
“သိဘူးကြာ .. အဲဒီလိုေျပာနဲ႔ .. “

မႈန္နံ႔သာ မူႏြဲ႔ႏြဲ႔ႏွင့္ဆိုသည္။ ထိုအမူအရာကို ျမင္လိုက္သည္ႏွင့္ မိုးေကာင္းကင္ စိတ္မထိန္းႏိုင္ေတာ့ပါ။ မႈန္နံ႔သာကို ပုခံုးႏွစ္ဖက္မွ ဆြဲ၍ေပြ႔ထူၿပီး ႏႈတ္ခမ္းပါးေလးကို မက္မက္ေမာေမာပင္ နမ္းရိႈက္လိုက္ပါသည္။ ႏွစ္ဦးသား အနမ္းေရယဥ္ေၾကာတြင္ ေမ့ေမ်ာေနၾကရာ၊ အခန္းအလယ္တြင္ ခ်ိတ္ဆြဲထားသည့္ တိုင္ကပ္နာရီက ေျခာက္နာရီိထုိးလို႔ သံစံုတီးသံ ျမည္မွ မႈန္နံ႔သာ အိမ္ျပန္ဖို႔ သတိရသည္။ မိုးေကာင္းကင္ဆီမွ ႏႈတ္ခမ္းေတြကို အတင္းခြာလိုက္ၿပီး၊ တိုင္ကပ္နာရီကို လက္ညိဳးထိုးျပသည္။ မႈန္နံ႔သာ ဘာဆိုလိုသည္ကို မိုးေကာင္းကင္ သေဘာေပါက္သျဖင့္ ခ်က္ခ်င္းပင္ အ၀တ္ေတြထ၀တ္ၿပီး ျပန္လိုက္ပို႔ရွာသည္။

မႈန္နံ႔သာ အိမ္ျပန္ေရာက္ေတာ့ ေဒၚေကသီက ထမင္းစားဖို႔ေတာင္ အသင့္ျပင္ၿပီးသား ျဖစ္ေနသည္။ သံစဥ္သာေရာ၊ ဦးစိုးသာပါ ထမင္းစားပြဲတြင္ ရွိေနၾကသည္။ မႈန္နံ႔သာ မနက္တုန္းက အျဖစ္ကို ျပန္မွတ္မိေပမယ့္ ေရွာင္ထြက္သြားလွ်င္ ပိုဆိုးလာႏိုင္လိမ့္မည္ဟု တြက္ၿပီး ထမင္းစားပြဲတြင္ အတူ၀င္ထုိင္လိုက္သည္။ ေတာ္ေသးသည္။ ထမင္းစားေနစဥ္ ဘယ္သူမွ စကားကို ဟုတ္တိပတ္တိ မေျပာၾက။ အဲ .. ျပသနာက ထမင္းစားၿပီးသည့္ အခ်ိန္က်မွ စသည္။

ဒီတစ္ခါေတာ့ ဦးစိုးသာက မႈန္နံ႔သာအတြက္ပဲ ရည္ရြယ္သည္သာမဟုတ္ပဲ သံစဥ္သာအတြက္ပါ ဆိုၿပီး ႏွစ္ေယာက္စလံုးကို ေျပာသည္။ ထို႔အတြက္ေၾကာင့္ သံစဥ္သာလဲ ထမင္းစားပြဲက ထထြက္သြားလို႔မရ။ အေဖျဖစ္သူ ေျပာသမွ်ကို နားေထာင္ေနရသည္။ တစ္ခုေတာ့ ဒါက မႈန္နံ႔သာအတြက္ ေကာင္းသြားသည္။ သူမတို႔ ညီအစ္မႏွစ္ေယာက္သည္ အေရးႀကီးေတာ့ ေသြးနီးလာသည္ဟု ဆိုရမည္။ အစ္မျဖစ္သူ တားျမစ္ျခင္း ခံရလွ်င္ သူမအတြက္ပါ လမ္းစပိတ္သြားႏုိင္သည္မို႔ ညီအစ္မႏွစ္ေယာက္ အလိုလို ေပါင္းစည္းမိသြားသည္။  သံစဥ္သာကပါ သူမ အျမင္ကို ၀င္ေျပာၿပီး အစ္မျဖစ္သူဘက္က ကာဗာလုပ္ေပးသည္။ ဒီေတာ့ စကား၀ိုင္းတြင္ အၾကပ္အတည္းေတြ႔ရသူက ေဒၚေကသီျဖစ္သြားရွာသည္။ သမီးႏွစ္ေယာက္က တစ္ေလသံထဲ ထြက္ေသာအခါ ေယာက်္ားဘက္ကိုပဲ လိုက္လို႔မရေတာ့။ မႈန္နံ႔သာ၏ တင္ျပခ်က္ျဖစ္ေသာ ေခတ္ႏွင့္လိုက္ေလ်ာညီေထြစြာ ၀တ္ဖို႔ဆုိသည့္ ေတာင္းဆိုခ်က္ကို ေထာက္ခံရၿပီး၊ ဦးစိုးသာ၏ တားျမစ္ခ်က္ျဖစ္ေသာ လွပ္ေပၚေလာ္လီသည့္ အ၀တ္အစားမ်ဳိးကို မ၀တ္ဖို႔ဆိုသည့္ အဆိုကို လက္ခံရသည္။

မႈန္နံ႔သာတို႔ မိသားစု စကား၀ိုင္းက ဒင္ေဒါင္၊ ဒင္ေဒါင္ႏွင့္ နာရီခ်ိန္သီးလို ဟိုဘက္၊ ဒီဘက္ လူးလားေခါက္ျပန္သြားေနၿပီး အဆံုးသတ္မွာေတာ့ တစ္အိမ္လံုးက ေဒၚေကသီ ဆံုးျဖတ္ေပးတာကိုပဲ လိုက္နာရသည္။ မႈန္နံ႔သာလဲ အေတာ္ႀကီး လည္ပင္းဟိုက္သည္ ဘေလာက္စ္ေတြမွလြဲ၍ စကတ္ေတာင္မွ ေပါင္မေပၚလွ်င္ ၀တ္လို႔ရသြားသည္။ ဒါေတာင္မွ ဦးစိုးသာက သိပ္မေက်နပ္ခ်င္ေသး။ မႈန္နံ႔သာတို႔ေက်ာင္းကို တစ္ရက္လာေလ့လာဦးမည္ဟု ထမင္းစားပြဲက ထအသြားတြင္ ေျပာသြားခဲ့သည္။ အေဖျဖစ္သူ ထသြားၿပီးေနာက္ သံစဥ္သာလဲ စာက်က္ဖုိ႔ ထြက္သြားသည္မို႔ ထမင္းစားခန္းတြင္ မႈန္နံ႔သာႏွင့္ ေဒၚေကသီသာ က်န္ခဲ့ေတာ့သည္။

“အေမ .. မႈန္႔ကို နားလည္ေပးၿပီး၊ မႈန္႔ဘက္က လိုက္ေျပာေပးတဲ့အတြက္ ေက်းဇူးပဲ ..“
“အင္း .. အမွန္အတိုင္းေျပာရရင္ အေမလဲ သမီးအေဖနဲ႔ သေဘာခ်င္းေတာ့ တူတာပဲ .. ဒါေပမယ့္ ဒီရက္ပိုင္း သမီးကို ၾကည့္ရတာ ခါတိုင္းနဲ႔မတူပဲ ေပ်ာ္ရႊင္ေနတာေတြ႔တဲ့အျပင္၊ သမီးပံုစံက ကိုယ့္ကိုကိုယ္ ယံုၾကည္မႈအျပည့္ရွိေနတာကို ျမင္ေနရတယ္ .. အဲဒီလို ျဖစ္ေနတဲ့ စိတ္ဓါတ္ကို အေမ မဖ်က္ဆီးခ်င္တာနဲ႔ လိုက္ေျပာေပးတာပဲ .. ဒါေပမယ့္ အေမတစ္ခုေတာ့ သတိေပးမယ္ ..“
“ေျပာပါ .. အေမ ..“
“သမီးနဲ႔ တြဲေနတဲ့ ေကာင္ေလး .. မိုးေကာင္းကင္ဆိုတာလား .. သူနဲ႔သမီးက ဘယ္လိုအေျခအေနလဲ ..“
“သမီးတို႔ ေလာေလာဆယ္ေတာ့ ရိုးရိုးသူငယ္ခ်င္းေတြပါပဲ .. သူက အားကစားသမားမို႔ မႈန္႔ကိုယ္ေရစစ္ၿပီး ၀ိတ္က်သြားေအာင္ နည္းေပးလမ္းျပလုပ္ေနတာပါ ..“
“ဒါပဲလား ..“

ေဒၚေကသီက သူမကို စူးစိုက္ကာ ေမးသည္မို႔ မႈန္နံ႔သာ အေမျဖစ္သူကို ရဲရဲမရင္ဆိုင္ရဲပါ။ မ်က္လႊာ အလိုလို က်သြားသည္။ ထမင္းစားပြဲခံုကို လက္သည္းႏွင့္ ျခစ္ေနရင္းမွ တိုးညင္းသည့္ ေလသံျဖင့္ ..
“မႈန္ အမွန္အတိုင္းေျပာမယ္ အေမ .. မႈန္ သူ႔ကို စိတ္၀င္စားတယ္ ..“
“အင္း .. အေမ နားလည္ပါတယ္ .. ဒါေပမယ့္ သမီး ဂရုစိုက္သင့္တယ္ .. အေမက ေရွးရိုးဆန္တဲ့အေမေတာ့ မဟုတ္ဘူး .. ဒါေပမယ့္ ကိုယ့္သမီးခံစားရမွာကိုေတာ့ မျမင္ခ်င္ဘူး .. သမီးလဲ တကၠသိုလ္တက္ေနၿပီဆိုေတာ့ စဥ္းစားတတ္ၿပီလို႔ပဲ အေမယူဆတယ္ .. သမီးစိတ္ကို သမီး ႏိုင္တယ္ဆိုရင္ေတာ့ ဘာလုပ္လုပ္ မတားပါဘူး ..“

မႈန္နံ႔သာ သူမနားတြင္ ရပ္ေနသည့္ အေမ့ကို ခါးကေန ေပြ႔ဖက္မိသည္။ ေဒၚေကသီက သူမဗိုက္ကို ေခါင္းအပ္ထားသည့္ မႈန္နံ႔သာ၏ ဆံပင္ေတြကို လက္ျဖင့္သာသာေလး သပ္ေပးသည္။ ေၾသာ္ .. မ်က္စိေအာက္မွာတင္ ဒီသမီးသည္ ဒီအရြယ္ေတာင္ ျဖစ္လာပါလား။ ေယာက်္ားေလးေတြ သမီးကို ျမင္လွ်င္ ဘာကို သေဘာက်မည္ဆိုတာ ေဒၚေကသီ အသိဆံုးျဖစ္ပါသည္။ တကယ္ဆို သူမသည္လဲ သမီးလိုမ်ဳိး ပစၥည္းပစၥယ အျပည့္အစံုရွိသူ ျဖစ္ေနသည္ မဟုတ္ပါလား …။

အေမႏွင့္သမီး၊ ထမင္းစားပြဲသိမ္း၊ ပန္းကန္ေတြ အတူေဆးေၾကာၾကသည္။ မႈန္နံ႔သာက မိုးေကာင္းကင္ႏွင့္ ပတ္သက္ၿပီး အနည္းငယ္ ဆက္ေျပာသလို၊ ေဒၚေကသီကလဲ အျပဳသေဘာေဆာင္သည့္ အႀကံေပးသည္။ မႈန္နံ႔သာ “ဟုတ္ကဲ့“ ဟု ေျပာၿပီးေနာက္၊ သူမ အိပ္ခန္းသို႔ ထြက္လာခဲ့သည္။ သံစဥ္သာ စာက်က္ေနရာေရာက္ေတာ့ တမင္တကာပင္ ညီမျဖစ္သူကို သူမဘက္က ၀င္ေျပာေပးလို႔ ေက်းဇူးတင္သည့္အေၾကာင္း ေျပာသည္။ သံစဥ္သာက ဟိုအေၾကာင္း၊ ဒီအေၾကာင္းေတာင္ ျပန္ေမးေနလို႔ သူတို႔ ညီအစ္မႏွစ္ေယာက္ အခ်ိန္ေတာ္ေတာ္ၾကာ စကားေျပာျဖစ္ေသးသည္။ ထို႔ေနာက္မွ မႈန္နံ႔သာ အိပ္ယာေပၚသို႔ ေရာက္ေတာ့သည္။ ဒီေန႔ေတာ့ အိပ္ယာေပၚလွဲခ်လိုက္သည္ႏွင့္ တစ္ခ်ဳိးထဲ အိပ္ေပ်ာ္ပါသည္။ မိုးေကာင္းကင္ႏွင့္ ျဖစ္ၿပီးကတည္းက မႈန္နံ႔သာ သူမလက္ကိုသူမ သံုးမေနေတာ့ေပ။ လက္သံုးလို႔ရသည့္ အရသာကို သူမ မမက္ေမာေတာ့ပါ။ ဒီလိုကိစၥကလဲ တကယ္တမ္းက်ေတာ့ အစ္မလိုခင္ရတဲ့ အမ်ဳိးသမီးတစ္ဦးက စကားေၾကာင္းၿပီး ေျပာသြားလို႔ မႈန္နံ႔သာ သိခဲ့တာျဖစ္သည္။ အစတုန္းကေတာ့ ဘယ္လိုမွ စိတ္မရဲ။ ေနာက္ပိုင္းမွ စမ္းစမ္းၾကည့္မိရင္း စြဲသြားတာျဖစ္သည္။ ဒါေတာင္ အခ်ိန္တိုင္း လုပ္ျဖစ္တာ မဟုတ္။ ရာသီလာၿပီး အခါမ်ဳိးတြင္သာ လုပ္ျဖစ္တာမ်ားသည္။ ယခုေတာ့ ဒီလိုမ်ဳိး လုပ္ဖို႔မလိုေတာ့ပါ။ ထိုထက္မက ေကာင္းမြန္သည့္ ခံစားခ်က္ သူမ မိုးေကာင္းကင္ဆီက ရေနခဲ့သည္ေလ။ ျမန္ျမန္အိပ္၊ ျမန္ျမန္အိပ္မက္ထဲမွာ မိုးေကာင္းကင္ႏွင့္ေတြ႔ၿပီး၊ ေနာက္တစ္ေန႔ ျမန္ျမန္ေရာက္ဖို႔သာလွ်င္ မႈန္နံ႔သာ၏ အဓိက first priority ျဖစ္ေတာ့ေလသည္ ….။

ဗုဒၶဟူး မနက္ အိပ္ယာႏိုးလာသည့္အခ်ိန္တြင္ မႈန္နံ႔သာ စိတ္ထဲ၌ ၀မ္းသာ၊ ၀မ္းနည္းမႈ ႏွစ္မ်ဳိးကို တၿပိဳင္တည္းခံစားရပါသည္။ ၀မ္းသာသည္က သူမ ဒီေန႔လဲ မိုးေကာင္းကင္ႏွင့္ ေတြ႔ရဖို႔ အစီအစဥ္ရွိလို႔ျဖစ္ၿပီး၊ ၀မ္းနည္းမိသည္က မိုးေကာင္းကင္က ဒီေန႔ၿပီးလွ်င္ သူမ၏ ထရိန္နင္ကို ရက္သတၱပတ္ကုန္ဆံုးသည္အထိ ရပ္နားမည္ဟု ဆိုထားခဲ့ေသာေၾကာင့္ျဖစ္သည္။ အေသးစားေလ့က်င့္ခန္းေတြေတာ့ မႈန္နံ႔သာ ဆက္ေလ့က်င့္ရမွာ ျဖစ္ေပမယ့္၊ အင္တိုက္အားတိုက္ ေျပးျခင္းမ်ားကို လုပ္ဖို႔မလိုဟု ေျပာသည္။ ဒီေတာ့ သူမႏွင့္ မိုးေကာင္းကင္ ေတြ႔စရာ လမ္းစက ဒီေန႔ၿပီးသြားလွ်င္ မရွိေတာ့။ မွန္ရာကို ၀န္ခံရလွ်င္ မႈန္နံ႔သာ မိုးေကာင္းကင္ကို အၿမဲေတြ႔ခ်င္ေနမိသည္။ မိုးေကာင္းကင္ႏွင့္တြဲ၍ ငရန္မကန္းကို ေတြ႔ခ်င္တာလဲ တစ္က႑အေနႏွင့္ ပါပါသည္။ ထိုအေၾကာင္းကို စဥ္းစားရင္း သြားတိုက္ေနမိေတာ့ ပက္ဆိုးဒန္႔ေဆးကေတာင္ လည္ေခ်ာင္းထဲ က်မလိုျဖစ္သည္။ မႈန္နံ႔သာ ဖူးခနဲ ျပန္ေထြးထုတ္ပစ္လိုက္သည္။ ”ဒီေန႔ ငါ နင့္ကို မ်ဳိခ်ဖို႔ မလိုေသးဘူး .. ငါ့မွာ မ်ဳိခ်ဖို႔ သပ္သပ္ရွိေသးတယ္”ဟု ေနာက္ေနာက္ေျပာင္ေျပာင္ ေတြးလိုက္ၿပီး၊ ခစ္ကနဲ ရယ္ကာ ေရစခ်ဳိးဖို႔ ျပင္ရေလသည္။