ဆရာေကာင္း တပည့္ .. (၁၆)

အဂၤါေန႔၏ နာရီလက္တံမ်ားသည္ ခါတိုင္းလိုပဲ တေရြ ႔ေရြ ႔ႏွင့္ ခရီးႏွင္ေနခဲ့၏။ စာသင္ခ်ိန္မ်ားသည္လဲ မထူးဆန္းစြာႏွင့္ပင္ ကုန္ဆံုးသြားခဲ့သည္။ တစ္ခုပဲေျပာစရာ ရွိသည္။ မႈန္နံ႔သာ၏ ေပၚျပဴလာျဖစ္မႈသည္ သမုဒၵရာထက္မွ ေရပြက္ပမာ မျဖစ္ခဲ့ပါ။ ယေန႔တြင္လည္း ေယာက်္ားေလးမ်ားသည္ အသားကပ္ဂ်င္းေဘာင္းဘီရွည္၊ တီရွပ္အၾကပ္ႏွင့္ ၾကြားၾကြား၀င့္၀င့္ရွိေနသည့္ မႈန္နံ႔သာကို အေလးထား၍ပင္ ေစာင့္ၾကည့္ေနၾကသည္မွာ မနက္ကတည္းက ျဖစ္သည္။ ထိုအထဲတြင္ ခပ္မိုက္မုိက္ေကာင္ေလးမ်ားပါ ပါေနသည္ကို မႈန္နံ႔သာ သတိျပဳမိေလသည္။

ေန႔လည္ထမင္းစားခ်ိန္တုန္းက တင္ဇာလင္းႏွင့္ မႈန္နံ႔သာ ကန္တင္းမွာေတြ႔သည္။ တင္ဇာလင္းက သူမလက္ကိုဆြဲ၍ အားရ၀မ္းသာစြာ ေျပာသည္။ တျခားေတာ့ မဟုတ္။ သူမအတန္းထဲတြင္ တင္ဇာလင္းလဲ အၾကည့္ေတာ္ေတာ္မ်ားမ်ားကို ရခဲ့သည္ဆုိတာကို။ မႈန္နံ႔သာ သူငယ္ခ်င္းျဖစ္သူအတြက္ ၀မ္းသာမိသည္။ တဆက္တည္း ဒီလိုမ်ဳိး သူမသူငယ္ခ်င္းကို ကူညီႏိုင္ခဲ့သည္မွာ မိုးေကာင္းကင္ေၾကာင့္ ျဖစ္သည္ဟုလဲ ဆက္စပ္ေတြးမိသြားသည္။ ထိုေရာအခါ မိုးေကာင္းကင္ကို ေတြ႔ခ်င္လာသည္။ သို႔ေပမယ့္ ကန္တင္းတြင္ မိုးေကာင္းကင္ကို ရွာလို႔မရ။ ညေန႔ေတြ႕ၾကဖို႔ ခ်ိန္းထားသည္မို႔ အတန္းၿပီးမွပဲ ေတြ႔ေတာ့မယ္ဟု ေတြးလိုက္ၿပီး လိုက္မရွာျဖစ္ခဲ့။ တင္ဇာလင္းကိုသာ ညေန သူတို႔ႏွင့္အတူ ျပန္လိုက္ဖို႔ေခၚသည္။ တင္ဇာလင္းက မအား။ ေဘာ္လီေဘာပုတ္ဖို႔ ခ်ိန္းထားၿပီးသား ျဖစ္ေနသျဖင့္ ေဘာ္လီေဘာအသင္းက မိန္းမေတြနဲ႔ပဲ ျပန္ေတာ့မည္ဟု ေျပာရွာေလသည္။

ေနာက္ဆံုး အတန္းခ်ိန္ၿပီးသည္ႏွင့္ မႈန္နံ႔သာ မိုးေကာင္းကင္ ေစာင့္ေနမည္ဟု ေျပာထားခ့ဲသည့္ဘက္ကို ထြက္လာခဲ့သည္။ မိုးေကာင္းကင္ကို သူ႔ကားနီေလးထဲတြင္ ထိုင္ေနသည္ကို ေတြ႔သည္။
”ေစာင့္ေနရတာ ၾကာၿပီလား ေကာင္း ..”
”မၾကာေသးဘူး .. ေနာက္ၿပီး မႈန္အတြက္ဆို ေကာင္း ထာ၀ရေစာင့္ႏိုင္ပါတယ္ ..”
”၀ိုး .. ေတာ္ေတာ္ေျပာတတ္တယ္ .. အဲဒါေၾကာင့္ပဲ ေကာင္မေလးေတြက ..”
”အ ဟဲ .. ေကာင္းေျပာတာ မႈန္ သေဘာမေပါက္လို႔ပါ ... ေစာင့္ဆိုတာကို ဘာနဲ႔ စာလံုးေပါင္းတယ္ ထင္လို႔လဲ ..”
”အယ္ ..”

မႈန္နံ႔သာ သူမလြယ္ထားသည့္ အိတ္ႏွင့္ မိုးေကာင္းကင္၏ လက္ေမာင္းကို ရိုက္သည္။ မိုးေကာင္းကင္က ”တဟဲဟဲ” ရယ္ရင္း ကားစက္ကိုႏိႈးသည္။ ကားေမာင္းထြက္လာသည္မို႔ မႈန္နံ႔သာ ဆက္မရိုက္ျဖစ္၊ မိုးေကာင္းကင္ကိုသာ ေပေစာင္းေစာင္းႏွင့္ ၾကည့္ေနသည္။
”ဘယ္လုိလဲ .. မႈန္ .. ဒီႏွစ္ရက္အတြင္း ေတာ္ေတာ္မွ ထူးျခားရဲ ႔လား ..”
”အင္း .. ထူးျခားတယ္လို႔ပဲ ေျပာရမွာပါ .. ဒီေန႔ဆို မႈန္႔ကို ၾကည့္တဲ့အထဲမွာ သူရိန္ေတာင္ပါတယ္ ..”
”ဟင္ .. ဟုတ္လား .. ဒါဆိုရင္ မႈန္ျဖစ္ခ်င္တာျဖစ္ဖို႔ နီးလာၿပီေပါ့ ..”
”မေျပာတတ္ပါဘူး ..”
မႈန္နံ႔သာတံု႔ျပန္သံက သိပ္ၿပီး တက္တက္ၾကြၾကြ ျဖစ္မေနပါ။ စိတ္မပါသလို ျဖစ္ေနသည္။ ေရွ ႔တည့္တည့္ကို ၾကည့္ၿပီး ကားေမာင္းေနရာမွ မိုးေကာင္းကင္ ေစာင္းငဲ့၍ၾကည့္သည္။ မႈန္နံ႔သာတစ္ေယာက္ သူမဘက္ျခမ္းရွိ ျပတင္းေပါက္မွ အျပင္ဘက္ကုိ ေငးေနသည္ကိုေတြ႔သည္။

”မႈန္က သူရိန္ကိုေတာင္ စိတ္မ၀င္စားေတာ့ဘူးလား .. ေၾသာ္ .. သိၿပီ .. မႈန္ေျပာတဲ့အထဲမွာ ရဲမင္း မပါေသးလို႔လား ..”
”သူလဲ မဟုတ္ပါဘူး ..”
”ဟင္ .. ရဲမင္းလဲ မဟုတ္ဘူး .. မႈန္က ဘယ္သူ႔ကို စိတ္၀င္စားေနလို႔လဲ ..”
”အင္း ... ထားလိုက္ပါ .. အဲဒါေတြက အေရးမႀကီးပါဘူး ..”
”ေအာ္ .... မႈန္က ေကာင္းကို မေျပာျပခ်င္လို႔လား ..”
”ေကာင္း တစ္ေန႔က်ရင္ သိလာမွာပါ ..”

ဒီေနာက္ေတာ့ သူတို႔ႏွစ္ေယာက္ တျခားမယ္မယ္ရရ အေၾကာင္း သိပ္မေျပာျဖစ္ပါ။ မိုးေကာင္းကင္ကလဲ ကားကိုသာ အာရံုစိုက္၍ ေမာင္းလာခဲ့သျဖင့္ မ်ားမၾကာမီွပင္ မႈန္နံ႔သာတို႔ အိမ္ဆီေရာက္လာခဲ့သည္။ ေက်ာင္းဖယ္ရီႏွင့္ မဟုတ္သည္မို႔ မႈန္န႔ံသာ အိမ္ျပန္ေရာက္တာ ေစာေနသည္။ ထို႔အတြက္ေၾကာင့္ အေမျဖစ္သူႏွင့္ မေတြ႔၊ ညီမငယ္ သံစဥ္သာကိုလဲပဲ မေတြ႔။ မႈန္နံ႔သာ အိမ္ေသာ့ဖြင့္၀င္ၿပီးေနာက္ ျမန္ျမန္ခပ္သြက္သြက္ပင္ အားကစား၀တ္စံုကိုလဲလိုက္သည္။ ဘယ္သူနဲ႔မွ မေတြ႔ခင္ မိုးေကာင္းကင္ႏွင့္ ျပန္ထြက္သြားတာ အဆင္ေျပဆံုးျဖစ္မည္ဆိုတာကို သူမ တြက္ဆမိပါသည္။

ၾကားရက္မို႔လို႔ ထင္သည္။ သူမတို႔ သြားေနၾက အားကစားကြင္းတြင္ လူသိပ္မရွိ။ မႈန္နံ႔သာတို႔ႏွစ္ေယာက္ weekend တုန္းကလိုပင္ အေျခခံအေၾကာေလွ်ာ့ ေလ့က်င့္ခန္း လုပ္ၿပီးေနာက္ ကြင္းတစ္ပတ္စေျပးၾကသည္။ မႈန္နံ႔သာ ဘယ္ေလာက္ႀကိဳးစားႀကိဳးစား မိုးေကာင္းကင္ကိုေတာ့ မမွီေသးပါ။ ေနာက္ဆံုးအေခါက္တြင္မူ သူမ ဘယ္လိုမွ လိုက္မေျပးႏိုင္ေတာ့ပဲ အေမာေျဖဖို႔ ေဆာက္ထားေပးေသာ ခုံတန္းမွာ ထုိင္ရင္း က်န္ေနခဲ့သည္။ မိုးေကာင္းကင္သာ ကြင္းတစ္ပတ္ဆံုးေအာင္ ဆက္ေျပးၿပီး၊ ၿပီးမွ သူမဆီျပန္ေရာက္လာသည္။ ထို႔ေနာက္တြင္ေတာ့ သူတို႔ႏွစ္ဦး ထံုးစံအတိုင္း မိုးေကာင္းကင္ အိမ္ကေလးရွိရာသို႔ ထြက္လာခဲ့ၾကသည္။

”မႈန္ .. ေရခ်ဳိးခ်င္ရင္ အရင္ခ်ဳိးေလ ... မႈန္ၿပီးမွပဲ ေကာင္းခ်ဳိးေတာ့မယ္ ..”
မိုးေကာင္းကင္က ေရခ်ဳိးခန္းရွိရာဘက္သို႔ လက္ညိဳးထိုးျပရင္းေျပာသည္။ သူက ေစတနာႏွင့္ ေျပာတာျဖစ္ေပမယ့္၊ မႈန္နံ႔သာဆီက ရရွိသည္က ႏႈတ္ခမ္းစူလိုက္သည့္ အျပဳအမူျဖစ္သည္။
”တူတူခ်ဳိးေတာ့ ဘာျဖစ္မွာမို႔လို႔လဲ .. မႈန္နဲ႔ေကာင္းနဲ႔က တစ္ေယာက္နဲ႔တစ္ေယာက္ မျမင္ဘူးရွာတယ္ .. အလကား အခ်ိန္ကုန္ခံလို႔ ..”
”ဟီး .. မႈန္ေျပာတာ ဟုတ္တယ္ .. ေကာင္းက Lady first ဆိုၿပီး ေျပာလိုက္မိတာပါ .. လာ တူတူခ်ဳိးၾကမယ္ .. ဒါေပမယ့္ တစ္ခုေတာ့ေျပာမယ္ေနာ္ .. ငရန္မကန္းရဲ ႔တံု႔ျပန္မႈအတြက္ေတာ့ ေကာင္းတာ၀န္မယူႏိုင္ဘူး ..”
”ေအးေဆးပါ .. ငရန္မကန္းေလာက္ေတာ့ မႈန္ပိုင္ပါတယ္ .. မႈန္တစ္ခါေခ်ာ့ပဲ ရွိတယ္ .. ခိ .. ခိ ..”
”ဟုတ္ပါၿပီ .. အေျပာႀကီးတဲ့ ဟာမေလး ..”

ႏွစ္ဦးသား အ၀တ္ေတြခြ်တ္ၿပီးေနာက္ ေရခ်ဳိးခန္းထဲသို႔ ႏွစ္ေယာက္အတူ ၀င္လာခဲ့ၾကသည္။ မႈန္နံ႔သာ သူမဆံပင္ေတြကို ေရမစိုေအာင္ shower cap ႏွင့္ဖံုးေနခ်ိန္တြင္ မိုးေကာင္းကင္က ေရပန္းကို ဖြင့္ထားႏွင့္သည္။ မႈန္နံ႔သာ သူမဆံပင္ကို ထံုးဖြဲ႔မႈကိစၥၿပီးသြားခ်ိန္တြင္ မိုးေကာင္းကင္က လက္ဖြင့္ကာ ႀကိဳဆိုေနသည္။ ေယာက်္ားပီသစြာ က်ယ္ျပန္႔လွသည့္ ရင္အုပ္ႀကီးထဲ မႈန္နံ႔သာ အေျပး၀င္မိသည္။ ေျခဖ်ားေလးေထာက္လိုက္ျပီး မိုးေကာင္းကင္၏ပုခံုးကို သူမလက္ေတြႏွင့္ သိုင္းဖြဲ႔သည္။ မိုးေကာင္းကင္က ေခါင္းငံု႔ကာ ၾကည့္လိုက္စဥ္မွာပင္ သူမတို႔ႏွစ္ေယာက္၏ ႏႈတ္ခမ္းႏွစ္လႊာက အလိုလိုေပါင္းစည္းမိသြားသည္။ မ်က္ႏွာေပၚကို ျဖတ္စီးသြားသည့္ ေရမႈန္၊ေရစက္ေတြ၏ ေအာက္မွာ ႏွစ္ဦးသား၏ အနမ္းေတြ ျဖစ္တည္ေနၾကသည္။ မ်ားမၾကာမီ မိုးေကာင္းကင္လက္က သူမတင္ပါးေပၚေရာက္လာသလို၊ မႈန္နံ႔သာ၏ လက္ကလဲ ငရန္မကန္းဆီ အလိုလိုေရာက္သည္။ ကိုင္ရတာ တဆုတ္တခဲရွိသည့္အျပင္ မာတင္းတတ္ေနသည္မွာလဲ သံမဏိေခ်ာင္း တစ္ခုအလားထင္ရသည္။

မႈန္နံ႔သာႏွင့္ မိုးေကာင္းကင္ ေရပန္းေအာက္မွာ မိနစ္၂၀နည္းပါးမွ် အခ်ိန္ျဖဳန္းခဲ့သည္။ ထို႔ေနာက္တြင္ေတာ့ မိုးေကာင္းကင္ကပင္ မေနႏိုင္ေတာ့သည့္အေလ်ာက္ ေရသုတ္ၿပီး အျပင္မွာပဲ ခရီးဆက္ရေအာင္ အဆိုျပဳသည္။ မႈန္န႔ံသာလဲ ထိုအဆိုျပဳခ်က္ကို လက္ခံကာ သူတို႔ႏွစ္ေယာက္ ေရေျခာက္ေအာင္သုတ္ၿပီး အျပင္ထြက္ခဲ့သည္။

”ေကာင္း .. မႈန္ အခ်ိန္သိပ္မရဘူး .. အိမ္ကို ေစာေစာျပန္မွျဖစ္မယ္ ”
”ဟုတ္လား ... ဒါဆို စစ္စတီႏိုင္းပံုစံ လုပ္မလား .. ”
”အဲဒီဟာႀကီး မႈန္ သိပ္မႀကိဳက္ဘူး .. ေကာင္းတာေတာ့ ေကာင္းတယ္ .. ဒါေပမယ့္ အာရံုကျဖန္႔ထားရသလိုပဲ ..”
”ေၾသာ္ .. သေဘာေပါက္ၿပီ .. ဒီလုိဆို မႈန္႔ကို ေကာင္းအရင္လုပ္ေပးမယ္ေလ ..”
“ျဖစ္လား .. မႈန္က အရင္လုပ္ေပးရမလား ..”
”ရတယ္ .. ေကာင္းအရင္လုပ္ေပးမယ္ .. မႈန္ေကာင္းဖို႔က အဓိက  ..”

မႈန္နံ႔သာ ေက်ေက်နပ္နပ္ႏွင့္ လက္ခံလုိက္ပါသည္။ ရင္ထဲကလဲ မုိးေကာင္းကင္ကို အမွတ္ပို၍ ေပးမိသည္။ မိုးေကာင္းကင္ သူမလက္ကိုဆြဲ၍ ဆိုဖာေပၚထိုင္ခိုင္းသည္။ ၿပီးေတာ့ သူက သူမေရွ႔ ၾကမ္းျပင္တြင္ ဆင္းကာထုိင္လိုက္ၿပီး မႈန္နံ႔သာေပါင္ၾကား၌ ေခါင္းအပ္လုိက္သည္။ ေရခ်ဳိးၿပီးလို႔ တကိုယ္လံုး ေအးတျမျမ ျဖစ္ေနသည့္ မႈန္နံ႔သာ မိနစ္ပိုင္းေလးအတြင္း ပူေႏြးတက္လာသည္။ မိုးေကာင္းကင္ လွ်ာႀကီးက ေပးသည့္အေတြ႔တြင္ သူမမွာ ေလထဲထုတြင္ ေဖာ့ရြက္ေလးတစ္ခုလို လြင့္ေမ်ာတတ္သြားသည္။ အရွိန္ကုန္လို႔ ျခာျခာလည္ကာ ေျမမွာ ျပန္က်သည့္အခ်ိန္တြင္ မိုးေကာင္းကင္၏ ပါးစပ္တြင္လည္း အရည္ေတြႏွင့္ ရႊဲေနၿပီျဖစ္သည္။

”ေကာင္းရယ္ .. မႈန္ အားနာလိုက္တာ ..”
”အားနာမေနနဲ႔ .. ေကာင္းက ဒါကိုပဲ သေဘာက်ေနတာ .. လာ မႈန္႕အလွည့္ ..”
မိုးေကာင္းကင္ႏွင့္ မႈန္နံ႔သာ ေနရာေျပာင္းသည္။ မႈန္နံ႔သာလဲ သူမေနရာကို ယူလုိက္ၿပီးေနာက္ တတ္ထားသမွ် ပညာကုန္ ျပန္ထုတ္သည္။ မႈန္နံ႔သာႏွင့္ ႏွစ္ရက္တာ မေတြ႔ခဲ့ရသည္အျပင္၊ ေရခ်ဳိးခန္းထဲက အရွိန္ေၾကာင့္ မိုးေကာင္းကင္ ခနေလးႏွင့္ ၿပီးခ်င္သလိုျဖစ္သည္။ သူမလက္ႏွင့္ ကိုင္ထားသည့္ ဥႏွစ္လံုးက ရႈံတက္လာသည္ကို သိလိုက္သည္ႏွင့္ မႈန္နံ႔သာ ပါးစပ္ႏွင့္ငံုထားသည့္ လိင္တံကို ခြ်တ္ပစ္လုိက္သည္။ ဘယ္လိုမွ ရည္ရြယ္ၿပီး လုပ္တာေတာ့မဟုတ္။ သူမစိတ္ထဲမွာ စဥ္းစားသည္က မိုးေကာင္းကင္ကို ျမန္ျမန္ၿပီးမသြားေစလို၍ ျဖစ္သည္။ သို႔ေပမယ့္ ထိုသို႔ သူမ ျပဳမူျခင္းက မိုးေကာင္းကင္ကို မ်က္လံုးျပဴးက်ယ္သြားေစေလသည္။

”မႈန္ !! .. ဘာျဖစ္လို႔ ရပ္လိုက္ရတာလဲ ..”
”ဟို .. ဟိုေလ .. ေကာင္းကို မၿပီးေစခ်င္ေသးလို႔ ... ေကာင္းက မႀကိဳက္လုိ႔လား ..”
”မဟုတ္ဘူး .. မႈန္မ်ား ေကာင္းမသင္ေပးပဲနဲ႔ သင္ခန္းစာသစ္တစ္ခု တတ္ေနတာလားလို႔ .. ခုနက မႈန္လုပ္လိုက္တာ ေယာက်္ားေလးတစ္ေယာက္ကို ခေရဇီျဖစ္ေအာင္ လုပ္ႏိုင္တဲ့ ကိစၥပဲ .. အေနာက္တိုင္းဘက္မွာေတာ့ အဲဒါကို blue balls ျဖစ္ေအာင္လုပ္တယ္လို႔ ေခၚတယ္ .. စိတ္ထလာေအာင္လုပ္ၿပီး ၿပီးခါနီးမွ ရပ္ပစ္လိုက္တာေလ .. ဒါေပမယ့္ သတိေတာ့ထား .. အဲဒီလိုလုပ္ၿပီး ေနာက္ဆံုးအႀကိမ္ မထိန္းႏိုင္လို႔ ထြက္တဲ့အခါက်ရင္ အလုပ္ခံရတဲ့ အဲဒီေယာက်္ားေလးက ရွိသမွ်ကို သြန္ခ်သလိုကုိ ထြက္တာ ..”
”ဟုတ္လား .. မႈန္ စမ္းၾကည့္မယ္ေလ ..”
မႈန္နံ႔သာ တကယ္စမ္းၾကည့္ပါသည္။ မိုးေကာင္းကင္၏ လိင္တံကို ပံုမွန္စုပ္ေပးေနရင္း သူ႔အမူအယာကို မ်က္လႊာပင့္ၾကည့္ကာ အကဲခတ္သည္။ မိုးေကာင္းကင္ ပံုစံက ၿပီးေတာ့မလိုျဖစ္လာသည္တြင္ ဒုတိယအႀကိမ္အျဖစ္ သူမလုပ္ေနသမွ်ကို ရပ္နားလိုက္သည္။
”အိုး .. ရွစ္ !! ..”

ဒီတစ္ခါေတာ့ မိုးေကာင္းကင္ ဆိုဖာေပၚက ၾကြတက္မလိုေတာင္ ျဖစ္သည္။ လက္သီးႏွစ္ဖက္ က်စ္က်စ္ပါေအာင္ ဆုပ္ထားလိုက္ရသည္အထိျဖစ္သည္ကို မႈန္နံ႔သာ သတိျပဳမိသည္။ ေကာင္းအတြက္ သနားလဲသနားသလို၊ နည္းပညာအသစ္၏ ေအာင္ျမင္မႈအတြက္လဲ ေက်နပ္မိသည္။ အခ်ိန္မဆိုင္းပဲ နီရဲေျပာင္လက္ေနသည့္ မိုးေကာင္းကင္လိင္တံကို ျပန္ငံုစုပ္လိုက္သည္။ ခပ္ျမန္ျမန္ သြက္သြက္ စုပ္ေပးလိုက္သည္တြင္ မုိးေကာင္းကင္၏ အေျခအေနက အေစာကလို ျပန္ျဖစ္လာသည္။

သူမပါးစပ္ထဲ ၀င္ေနသည့္ လိပ္တံထိပ္က ထြားတတ္လာသည္တြင္ မိုးေကာင္းကင္ၿပီးေတာ့မည္ဆိုတာကို မႈန္နံ႔သာသိသည္။ သူမကို သူမ အသင့္ျဖစ္ရန္ သတိေပးလိုက္သည္။ ေကာင္းေျပာခဲ့သည့္အတိုင္းသာဆုိလွ်င္ ဒီအခ်ီသည္ အေတာ္မ်ားမည္ဆုိတာ ေသခ်ာသည္။ ပံုမွန္အတိုင္းေတာင္မွ သူမ မနည္း ဟန္ဒယ္လုပ္ရတာ။ အကယ္၍သာ ဒီထက္ပိုမ်ားၿပီး ပါးစပ္ထဲ၀င္လွ်င္ ဘယ္လိုလုပ္ရပါ့မလဲ ..။ ထိုသို႔ေတြးေနသည့္ အေတြးသည္ မႈန္နံ႔သာ၏ ေနာက္ဆံုးအေတြး ျဖစ္သြားရွာသည္။ ထိုအေတြးစ မဆံုးခင္မွာပင္ မႈန္နံ႔သာ၏ ပါးစပ္ထဲသို႔ မိုးေကာင္းကင္ဆီမွ ပရိုတင္းအရည္ေတြက ေရာက္ရွိလာေတာ့သည္။