ဆရာေကာင္း တပည့္ .. (၁၃)

ကံၾကမၼာက မႈန္နံ႔သာဘက္မွာ ေလာေလာဆယ္ ရွိေသးလို႔လားေတာ့ မသိ။ ၁၀နာရီထိုးလို႔ မႈန္နံ႔သာ အျပင္ျပန္ထြက္ရေတာ့မည့္ အခ်ိန္တြင္ ဦးစိုးသာက ဆိုင္ကိုထြက္သြားၿပီ ျဖစ္သည္။ မီးဖိုထဲမွာ ဟင္းအိုးကို လက္စသတ္ေနသူ အေမေလာက္ေတာ့ မႈန္နံ႔သာပိုင္ပါေသးသည္။ ဟိုလွည့္ဒီလွည့္လုပ္လိုက္ၿပီး ေမးခြန္းေတြက သူမဆီေရာက္မလာခင္ အိမ္ေပၚက ေျပးဆင္းလာခဲ့သည္။ ေဒၚေကသီ၏ “ဟဲ့ ဟဲ့“ ဆိုသည့္ စကားသံကို ေနာက္မွ ၾကားလိုက္ရေပမယ့္ ျပန္လာသည့္အခါက်မွ အေမ့ဖို႔တစ္ခုခု၀ယ္လာၿပီး ခြ်ဲလိုက္မည္ဟု သူမ ႀကံစည္ထားသည္။

”ေဟး .. ေကာင္း ေစာင့္ေနရတာၾကာၿပီလား”
”ၾကာၿပီေပါ့ .. ဒီမွာ နဖူးႀကီးေတာင္ေယာင္ေနၿပီ .. ”
”အယ္ .. ဘာကိုေျပာတာလဲ .. ေအာ္ .. သိၿပီ သိၿပီ .. နဖူးနဲ႔ေဆာင့္ေနတာကို ေျပာတာလား ..”
”ဟား .. ဟား .. ဟုတ္ပါ့  .. မႈန္က ပါးသားပဲ ..”
”ပါးတာေပါ့ .. မိုးေကာင္းကင္ တပည့္ပဲကိုး ..”
”ဟုတ္ပါၿပီဗ်ား .. ဟား .. ဟား ”

ႏွစ္ဦးသား ရယ္ရယ္ေမာေမာ ေပ်ာ္ေပ်ာ္ရႊင္ရႊင္ႏွင့္ပင္ ထြက္လာခဲ့ၾကသည္။ ဒီေန႔ မိုးေကာင္းကင္ေခၚသြားသည္က မေန႔တုန္းက ေရွာ့ပင္းေမာလ္မဟုတ္ပဲ အသစ္ဖြင့္ထားသည္ဆိုေသာ ေမာလ္အသစ္ျဖစ္သည္။ မႈန္နံ႔သာတို႔ ေနရာကဆို ေတာ္ေတာ္ေ၀းသည္ဟု ဆိုရမွာျဖစ္လို႔ ဒီေမာလ္ဖြင့္ၿပီးကတည္းက သူမ မေရာက္ဖူးေသး။ အခုေတာ့ မိုးေကာင္းကင္ ေကာင္းမႈႏွင့္ပင္ သူမေရာက္ဖူးသြားသည္။ အခ်ိန္ႏွစ္နာရီနီးပါးမွ် ၾကာေအာင္ ေရွာ့ပင္းေမာလ္ကို ေျခတိုေအာင္ ပတ္လိုက္ၾကသည္။ တကယ္ဆို မနက္တုန္းက ေလ့က်င့္ခန္းလုပ္ခဲ့သည့္ဒဏ္ႏွင့္ မႈန္နံ႔သာတစ္ေယာက္ ပင္ပန္းေနေသာ္လဲ မိန္းကေလးမို႔လို႔လားမသိ။ ေရွာ့ပင္းေမာလ္ကိုေတာ့ မိုးေကာင္းကင္ႏွင့္လက္ခ်င္းခ်ိတ္၍ အကုန္စံုေစ့ေအာင္ လိုက္ၾကည့္ခဲ့သည္။ ၀ယ္ျခမ္းၿပီးသည့္ေနာက္ ဂ်ပန္စာေရာင္းသည့္ဆိုင္တြင္ ဆူရွီ၀င္စားၾကသည္။ အားလံုးအကုန္ၿပီးစီးသည္ဆိုမွ ထံုးစံအတိုင္း မိုးေကာင္းကင္အိမ္ရွိရာသို႔ ယြန္းခဲ့ၾကသည္။

”ေကာင္း ..”
အထုပ္ေတြကို ေဘးခ်ကာ ဆိုဖာေပၚ တူယွဥ္တြဲ၍ ထိုင္မိၾကၿပီးေနာက္ မႈန္နံ႔သာက မိုးေကာင္းကင္အား ေငးေငးေလးၾကည့္၍ေခၚလိုက္သည္။
”ေျပာေလ .. မႈန္ .. ဘာေျပာမလို႔လဲ ..”
”ဒီေန႔ေလ .. အဆင္ေျပရင္ .. မႈန္ေစာေစာ ျပန္ခ်င္တယ္ .. စေန၊ တနဂၤေႏြႏွစ္ရက္စလံုး အိမ္က ေပ်ာက္ေပ်ာက္သြားေတာ့ မႈန္ ႔အိမ္က ေမးမွာစိုးလို႔ ..”
”ရတယ္ေလ .. ဒါဆို ေနာက္ရက္ေတြမွ ေရကူးၾကတာေပါ့ .. မႈန္႔ေရကူး၀တ္စံုကို ဒီမွာပဲ ထားခဲ့လိုက္ေလ .. ေကာင္းေမေမ့ဟာနဲ႔ မမွားေအာင္ သိမ္းထားေပးမယ္ ..”
”ေက်းဇူး ..”
ဆိုဖာေရွ႔ကစားပြဲေပၚတြင္ တင္ထားေသာ အထုပ္ေတြထဲမွ ေရကူး၀တ္စံုပါသည့္ စကၠဴအိတ္ထုပ္ကို မိုးေကာင္းကင္ ေရြးယူကာ ဖယ္ထားလိုက္သည္။
”ကဲ .. မႈန္ အသင့္ျဖစ္ၿပီဆိုရင္ စရေအာင္”
”အိုေက”

”အိုေက”ဆိုသည့္ မႈန္နံ႔သာ၏ အသံက ပံုမွန္သံမဟုတ္ေတာ့။ မိုးေကာင္းကင္ႏွင့္ ဘယ္ေလာက္ပဲ သူမ ရင္းႏွီးခဲ့သည္ဆိုဆို ခ်က္ခ်င္းလက္ငင္းႀကီး အခုလိုလုပ္ရေတာ့မည္ဆိုေတာ့လဲ စိတ္လႈပ္ရွားမိသည္သာ။ မိုးေကာင္းကင္ကလဲ ဒါကို ရိပ္မိပါသည္။ တျခားဘာမွ မလုပ္ေသးပဲ မႈန္နံ႔သာ၏ လက္ႏွစ္ဖက္ကိုသာ သူ႔လက္ႏွင့္အသာဆြဲယူၿပီး ဆုပ္ကိုင္ပြတ္သပ္သည္။ မ်က္၀န္းတည့္တည့္ကို ၿပံဳးကာ စိုက္ၾကည့္ေနရင္းမွ ..

”မႈန္အခ်ိန္မရဘူးဆိုလို႔ ေကာင္းစဥ္းစားထားတာရွိတယ္ .. ေကာင္းနဲ႔မႈန္တခါထဲ တၿပိဳင္တည္းအဆင္ေျပမယ့္နည္းလမ္းကို ေရြးၿပီး ဒီေန႔စမ္းၾကည့္မယ္ေလ .. သင္ခန္းစာသစ္လဲ ျဖစ္သြားတာေပါ့ ”
”ေကာင္းေရာ၊ မႈန္ေရာ တခါထဲ အဆင္ေျပမယ္ .. ဟုတ္လား .. ဘယ္လိုနည္းလဲ”
”စစ္စတီႏိုင္းလုပ္ၾကည့္မယ္ေလ .. အဲဒါ သိလား ”
”အယ္ .. အဲဒါလား .. ၾကားဖူးတယ္ .. ဘယ္လိုလုပ္ရမွန္းေတာ့ မႈန္မသိဘူး ..”
”မသိတာ သိသြားေအာင္ လုပ္ေပးဖို႔က ေကာင္းတာ၀န္သာထား .. ဟဲ .. ဟဲ ..”
”ဟုတ္ပါၿပီ .. ဆရာေကာင္းရယ္ .. ဟိ ... ဟိ ..”

ထို႔ေနာက္တြင္ေတာ့ မိုးေကာင္းကင္က ေရွ႔ကိုတိုးလာရင္း သူမကို နမ္းသည္။ ႏႈတ္ခမ္းခ်င္း စုတ္နမ္းမႈတြင္ မႈန္နံ႔သာသည္ ကြ်မ္းက်င္အဆင့္ကို ေရာက္ေနၿပီမို႔ မိုးေကာင္းကင္၏ ေခါင္းကို လက္ႏွစ္ဖက္ႏွင့္ ျပန္လည္ညွပ္ကိုင္ရင္း တံု႔ျပန္သည္။ ထိုသို႔နမ္းေနရင္းမွ မိုးေကာင္းကင္ လက္က သူမဘေလာက္စ္အကၤ် ီဆီသို႔ ေရာက္လာသည္တြင္ သူမကလဲ အညံ့မခံ သူ႔တီရွပ္ဆီသို႔ လက္ကေရာက္သြားသည္။ ႏွစ္ဦးစလံုး အေပၚ၀တ္ေတြ ကြ်တ္သည္။ မႈန္နံ႔သာ၀တ္ထားသည့္ အထဲက ဘရာကိုျမင္ေတာ့ မိုးေကာင္းကင္မ်က္ႏွာက ၿပံဳးသြားသည္။ သူ မေန႔က ၀ယ္ေပးထားခဲ့သည့္ ဘရာမဟုတ္လား ..။

သူမမ်က္ႏွာကို တစ္ခ်က္ေမာ္ၾကည့္ၿပီးေနာက္ မိုးေကာင္းကင္ ပါးစပ္က ရင္ညြန္႔တည့္တည့္ဆီေရာက္သည္။ ဘရာခ်ိတ္ကို မျဖဳတ္ပဲ ရင္ပံုခြက္ကိုသာ အေပၚသို႔ လွန္တင္သည္။ အခ်ဳပ္အေႏွာင္မွ လြတ္ကင္းသြားသည့္ ေရႊရင္ႏွစ္မႊာကို ယုယုယယနမ္းသည္။ သို႔ေသာ္ ဒီေန႔ေတာ့ ဒီမွာ အခ်ိန္သိပ္ျဖဳန္းမေနေတာ့ပဲ ၀မ္းျပင္သားတေလွ်ာက္ လွ်ာျဖင့္ထိုးဆြကာ ေအာက္သို႔ဆင္းသည္။ မိုးေကာင္းကင္လွ်ာက ေပးသည့္ ကာမမီးက inferno လို႔တင္စားေျပာရေလာက္မတတ္ မႈန္နံ႔သာတကိုယ္လံုးကို ေလာင္ၿမိဳက္ထားသည္။ အကယ္၍သာ သူ႔လွ်ာက ေအာက္ေရာက္၍ ပန္းပြင့္ေလးကို အားရပါးရလ်က္ေပးမည္ဆိုလွ်င္ ခ်က္ခ်င္းေတာင္ ၿပီးသြားမည္ထင္သည္။ မႈန္နံ႔သာဆီမွ တစစက်ယ္လာေသာ ညည္းသံမ်ားက ထိုအခ်က္ကို သက္ေသျပေနသည္။

မိုးေကာင္းကင္လက္ထဲ ဂ်င္းစကတ္ႏွင့္ ပင္တီေလးက ဘယ္လိုပါလို႔ပါသြားမွန္းေတာင္ မသိ။ ကိုယ္ေပၚမွာ တ၀ဲလည္လည္က်က္စားေနသည့္ လွ်ာႀကီး၏ အထိအေတြ႔ကို မခံစားရေတာ့လို႔ မ်က္လံုးဖြင့္ၾကည့္သည့္အခ်ိန္တြင္ ေကာင္းကိုယ္ေပၚတြင္လဲ ဗလာဟင္းလင္း ျဖစ္ေနေလသည္။ ငရန္မကန္းဆိုလွ်င္ သူမေတာင္ ဘာမွ မလုပ္ရေသး ေထာင္ေထာင္မတ္မတ္ ျဖစ္ၿပီး မႈန္နံ႔သာကို salute ေပးေနသည္။

”လာခဲ့ .. အဲဒီေကာင္ .. ဒီနားကို ”
”လာမွာပါ .. ဒါေပမယ့္ ဒီေန႔ေတာ့ အထဲကို သြားရေအာင္လား မႈန္ ... အထဲမွာ လြတ္လြတ္လပ္လပ္ရွိတယ္ ..”

မိုးေကာင္းကင္၏ ဦးေဆာင္မႈျဖင့္ပင္ ေရခ်ဳိးခန္းႏွင့္ကပ္ေနေသာ အတြင္းခန္းထဲေရာက္ခဲ့သည္။ တကယ္တမ္းေတာ့ အိပ္ခန္းရယ္လို႔ေတာင္ မဆိုႏိုင္ရွာ။ လူတစ္ေယာက္စာမက က်ယ္၀န္းသည့္ ဒရင္းဘတ္တစ္လံုးႏွင့္ သားေရဆိုဖာခံုတစ္လံုးရွိသည့္ အခန္းသာ။ တျခား အိမ္ေထာင္ပရိေဘာဂ ဘာမွ မ်ားမ်ားစားစား မရွိ။ မိုးေကာင္းကင္ႏွင့္ မႈန္နံ႔သာ ဒရင္းဘတ္အစြန္းတြင္ ၀င္ထုိင္မိၾကသည္။
”ေကာင္း ေအာက္ကေနေပးမယ္ .. မႈန္က အေပၚက တက္ခြ .. က်န္တာကေတာ့ မႈန္လုပ္တတ္မွာပါ .. တစ္ခုပဲ ေကာင္းမွာစရာရွိတယ္ ..”
မိုးေကာင္းကင္က စကားမဆက္ေသးပဲ ၿပံဳးစစႏွင့္ သူမကို ၾကည့္ေနလို႔ မႈန္နံ႔သာ မလံုမလဲႏွင့္ မ်က္ခံုးေလးပင့္ကာ ၾကည့္သည္။
”မႈန္ၿပီးသြားတဲ့အခါက်ရင္ေတာ့ ေကာင္း မ်က္ႏွာကို အရမ္းဖိမထားဖို႔ပဲ .. ေတာ္ၾကာေန ေကာင္း ေအာက္စီဂ်င္ျပတ္သြားဦးမယ္ ..”
”ဟြန္း .. ေကာင္း ေနာ္ ..”
မႈန္နံ႔သာ မူႏြဲ႔ႏြဲ႔ႏွင့္ မ်က္ေစာင္းထိုးသည္။ ဒါကိုျမင္ေတာ့ မိုးေကာင္းကင္က တဟဲဟဲႏွင့္ရယ္သည္။ ၿပီးေနာက္ေတာ့ ဒရင္းဘတ္ေပၚတြင္ ေျပာခဲ့သလို ေက်ာခင္း၍လွဲသည္။ တကိုယ္လံုး ေရျပင္ညီအတိုင္းျဖစ္သြားေပမယ့္ တစ္ေနရာကေတာ့ ေထာင္ေထာင္ေထာင္ေထာင္ ျဖစ္ေနသည္။ ဒါကိုျမင္ေတာ့ မႈန္နံ႔သာ အသည္းေတြယားသြားရျပန္သည္။ ေကာင္းေျပာခဲ့သည့္အတိုင္း သူ႔ေျခရင္းကို မ်က္ႏွာမူ၍ တက္ခြသည္။ ပထမဦးဆံုးမို႔ မိုးေကာင္းကင္ပါးစပ္ႏွင့္ သူမအ၀ေလးက အံကိုက္မျဖစ္။ ေကာင္းက သူမတင္ပါးကို ကိုင္၍ ဟိုေရႊ ႔ဒီေရႊ ႔ႏွင့္လုပ္ေပးရသည္။ ဒီေတာ့မွ အဆင္ေျပသြားသည္။

”အင့္ .. ေကာင္း ..”
မႈန္နံ႔သာဘာမွ မလုပ္ရေသး။ မိုးေကာင္းကင္ လွ်ာက သူမအကြဲေၾကာင္းထဲသို႔ အရင္ေရာက္လာသည္။ ေကာင္းက သတိေပးထားခဲ့သည့္တိုင္ မႈန္နံ႔သာ သူမတင္ပါးကို အိခနဲ ဖိခ်မိမလို ျဖစ္သည္။ မနည္းအသိစိတ္ကို ျပန္စုစည္းရသည္။ မျဖစ္ေသး။ မိုးေကာင္းကင္ လုပ္သမွ်ကို သူမ ခံေနရမည္ဆိုလွ်င္ control က သူ႔ဆီမွာပဲ ေရာက္ေနေပေတာ့မည္။ မႈန္နံ႔သာ ထိုသို႔ေတြးလိုက္ၿပီးေနာက္တြင္ေတာ့ မိုးေကာင္ကင္လွ်ာကို ခနေမ့ထားၿပီး သူမပါးစပ္နားေရာက္ေနသည့္ ငရန္မကန္းကို ငံုစုတ္လိုက္သည္။ ထပ္ပိုင္းေလာက္ေလးတင္မဟုတ္။ တစ္ခ်က္ထဲနဲ႔ အာေခါင္ထိေအာင္ ငံုခ်လိုက္ျခင္းျဖစ္သည္။ ဒီတစ္ခါ အီးခနဲေအာ္ၿပီး လႈပ္လႈပ္ရွားရွား ျဖစ္သြားရသူက မိုးေကာင္းကင္ျဖစ္သည္။ ဘယ္ရမလဲ။ မႈန္နံ႔သာပဲေလ ...

ဆရာႏွင့္တပည့္ အစြမ္းၿပိဳင္မႈက ဒီမွာတင္စေတာ့သည္။ မိုးေကာင္းကင္လွ်ာက သူမအ၀ေလးထဲ တိုး၀င္လာလုိက္၊ ျပန္ထြက္သြားလိုက္၊ အကြဲေၾကာင္းတေလွ်ာက္လ်က္လိုက္၊ အေစ့ေလးကို ထိုးဆြလိုက္ အစရွိသျဖင့္ ေနရာမလပ္ တိုက္စစ္ဆင္သည္။ မႈန္နံ႔သာကိုယ္တိုင္လဲ အညံ့မခံပဲ တတ္ကြ်မ္းထားသည့္ သင္ခန္းစာမွန္သမွ်ကို ရီဗီရွင္ျပန္သည္။ လိင္တံထိပ္ပိုင္းကို ငံုစုတ္ရင္း ပတ္ခ်ာလွည့္လ်က္သည္။ လက္ႏွစ္ဖက္ႏွင့္လဲ ေဂြးဥေတြကို ဖြဖြေလး လွိမ့္ကစားသည္။ ေခါင္းကိုခ်ိန္သားကိုက္ေအာင္ ထားၿပီးေတာ့လဲ လိင္တံကို ၀င္ႏိုင္သမွ်မ်ဳိခ်သည္။ သူမစိတ္ထင္ လည္ေခ်ာင္းၾကြက္သားေတြကပဲ အက်င့္ရလို႔လား မသိ။ မေန႔ကထက္စာလွ်င္ ပို၍ လိင္တံက အထဲသို႔ေရာက္သည္ဟု ထင္သည္။ အျပင္ဘက္တြင္ ဘာမွသိပ္မက်န္ေတာ့ပဲ တစ္လက္မေက်ာ္ေက်ာ္၊ ႏွစ္လက္မ နည္းပါးေလာက္ပဲ က်န္သည္။ ထိုက်န္သည့္အပိုင္းကိုေတာ့ သူမဘယ္လိုငံုငံု ကုန္ေအာင္သြင္းလို႔မရ။ မေက်မခ်မ္းႏွင့္ပင္ ခ်န္ထားခဲ့ရသည္။

နာရီ၀က္မရွိတရွိ အခ်ိန္ေရာက္သည္တြင္မူ သူတို႔ႏွစ္ေယာက္ၿပိဳင္ပြဲက အဆံုးသတ္ဆီေရာက္သည္။ ဒါကလဲ မိုးေကာင္းကင္ၿပီးဆံုးသြားမႈႏွင့္ ဆံုးျဖတ္ရျခင္းသာ။ မႈန္နံ႔သာကေတာ့ သူ မၿပီးခင္ကတည္းက ႏွစ္ခ်ီေလာက္အသာေလး ၿပီးခဲ့တာ ၾကာၿပီ။ ဒါေတာင္မွ ပါးစပ္ထဲေရာက္ေနသည့္ လိင္တံထိပ္က အရည္ေတြပန္းထြက္လာႀကိမ္တြင္ သူမကလဲ ေနာက္က်မခံ။ မိုးေကာင္းကင္လွ်ာ၏ ႏွိပ္စက္မႈတြင္ ေနာက္တစ္ႀကိမ္ ထပ္ၿပီးရျပန္သည္။

”ဘာျဖစ္လို႔လဲ မႈန္”
စစ္စတီႏိုင္းပံုစံကို ျဖဳတ္ၿပီး ထထိုင္မိေတာ့ မိုးေကာင္းကင္မ်က္ႏွာကိုၾကည့္ၿပီး မႈန္နံ႔သာရယ္သည္။
”မႈန္ကေကာင္းကို မ်က္ႏွာသစ္ေပးထားသလို ျဖစ္ေနလို႔ ..”
”ေအာ္ .. ဒါလား .. ဟီး .. ဟီး ..  ေကာင္းကလဲ မႈန္႔ကို ဂ်ဳ႔စ္တိုက္ၿပီးသြားၿပီေပါ့ ..“
“ခစ္ .. ခစ္ “

ရယ္သံမ်ားဆံုးေတာ့ မႈန္နံ႔သာစကားကို မွတ္ထားသည့္ မိုးေကာင္းကင္က ျပန္ရေအာင္ ႏိႈးေဆာ္သည္။ ဒီလိုဆိုျပန္ေတာ့လဲ မႈန္နံ႔သာ စိတ္မေကာင္း။ တတ္ႏိုင္လွ်င္ သူမ မိုးေကာင္းကင္ႏွင့္ တစ္ေန႔လံုး ေနခ်င္မိသည္။ သူ႔အနားက ခြဲခြာၿပီး သြားရျခင္းသည္ သူမႏွလံုးသားကုိ စြန္႔ခြာထားခဲ့ရျခင္းဟု ထင္ျမင္မိသည္။ မီးဆိုတာ မေလာင္ခင္ကတားတာ အေကာင္းဆံုးျဖစ္သည္ဟု မႈန္နံ႔သာတစ္ေယာက္ သိေနသည့္တိုင္ သူမဘ၀က ပိုးဖလံတစ္ေကာင္လို မီးကို ျမင္တာႏွင့္ တိုး၀င္ဖို႔ အသင့္ျဖစ္ေနသည္။ မႈန္နံ႔သာ သက္ျပင္းခ်ရင္း မိုးေကာင္းကင္ႏွင့္အတူ အိမ္ကေလးထဲမွ ျပန္ထြက္လာခဲ့ရသည္။

“ကဲ .. မႈန္ .. စေန၊ တနဂၤေႏြကေတာ့ ကုန္သြားၿပီေနာ္ .. နက္ျဖန္ဆို ေက်ာင္းျပန္ဖြင့္ေတာ့မယ္ ..“
“ဟုတ္တယ္ ေကာင္း .. ဒီတစ္ပတ္ေတာ့ ကုန္လို႔ကုန္သြားမွန္းေတာင္ မႈန္ မသိလိုက္ဘူး .. “
“ဟုတ္ၿပီ .. မႈန္ .. ေကာင္းတစ္ခုေျပာမယ္ .. မႈန္႔ဘက္က ယံုၾကည္မႈရွိတယ္ဆိုရင္ နက္ျဖန္က်ရင္ ေက်ာင္းကို အ၀တ္အစားသစ္ေတြ ၀တ္ၿပီး လာခဲ့ပါလား ..“
“အယ္ .. တကယ္ .. ဒီလို ဘေလာက္စ္မ်ဳိး ၀တ္ခဲ့ရမွလား ..“
“အဲဒါဆို စစခ်င္းအတြက္ .. အရမ္းသိသာေနမယ္ မႈန္ .. စကတ္နဲ႔ ဘုစ္ပဲတြဲ၀တ္ခဲ့ေလ .. အဲဒါနဲ႔ပဲ အရင္စရေအာင္ “
“အိုေကေလ .. မႈန္ ၀တ္လာခဲ့မယ္ ..“

မႈန္နံ႔သာ မျငင္းဆန္ပဲ ကတိေပးလိုက္သည္။ မိန္းကေလးပီပီ အ၀တ္သစ္ေတြ ၀ယ္ၿပီးၿပီဆိုမွေတာ့ ၀တ္ခ်င္မိတာ သဘာ၀က်ပါသည္။ ထို႔အျပင္ မိုးေကာင္းကင္ေၾကာင့္ပဲ သူမမွာရွိတဲ့ အဂၤါရပ္ေတြကို မႈန္နံ႔သာ ဖံုးကြယ္ထားဖို႔ ဆႏၵမရွိေတာ့။ ၾကည့္ခ်င္သေလာက္ၾကည့္ၾကပါေစ။ သူမ ရဲရဲရင္ဆိုင္မည္ဟု ဆံုးျဖတ္ထားလိုက္ေတာ့သည္။

***************************************************