ဆရာေကာင္း တပည့္ .. (၂၃)

“မႈန္  .. ဒါေတြက ဘာလုပ္ဖို႔လဲ .. နင္ … ငါေတြးတဲ့အတိုင္း ေတြးထားတာေတာ့ မဟုတ္ပါဘူးေနာ္ ..“

မို႔ယာေပၚ ျပန္႔က်ဲသြားသည့္ သီးေမြးငွက္ေပ်ာသီးသံုးလံုးႏွင့္ မုန္လာဥနီေတာင့္ ေလးခုကို ၾကည့္ၿပီး တင္ဇာလင္းက ေမးသည္။ မႈန္နံ႔သာ သူငယ္ခ်င္းျဖစ္သူကို ”အ”ရန္ေကာဆိုသည့္ အၾကည့္ႏွင့္ၾကည့္သည္။ ၿပီးမွ ..

“နင္ေတြးထားတဲ့အတိုင္း အတိအက်ပဲ မိန္းမ ..“
“ဟင္ .. ငါက ဒါေတြကို ဘာလုပ္ရမွာလဲ မႈန္ရဲ ႔.. ရည္းစားျဖစ္ျဖစ္ခ်င္း ငါ အဲဒီေလာက္အထိ လိုက္ေလ်ာပါ့မလား၊ အဲဒီေလာက္အထိေတာ့ ငါ အညွာမလြယ္ေသးပါဘူး .. မႈန္ရယ္ ..“
“နင့္ကိုလည္း ငါက အညွာလြယ္ဖို႔ မေျပာပါဘူး တင္ဇာရယ္ .. နင္ကလဲ အျပစ္တင္ဖို႔က အရင္ .. အခု ဒါေတြယူလာတာက နင္နဲ႔ငါနဲ႔ ေလ့က်င့္ဖို႔ .. ငါေျပာျပမယ္၊ ကိုယ့္ရည္းစားျဖစ္တဲ့သူလည္း စိတ္ေက်နပ္ေအာင္၊ ငါတို႔လည္း အပ်ဳိစင္ဘ၀ကို ထိန္းထိန္းသိမ္းသိမ္းေနလို႔ရေအာင္ လုပ္လို႕ရတဲ့ နည္းလမ္းတစ္ခုပဲ ရွိတယ္ ..“
“ဘာလဲ .. မႈန္ …“

မႈန္နံ႔သာ ပါးစပ္ႏွင့္မေျဖ။ လက္မႏွင့္ လက္ညိဳးကို အ၀ိုင္းျဖစ္ေအာင္ ဆက္ျပၿပီး ပါးစပ္နားတြင္ေတ့ကာ ေရွ႔ေနာက္လႈပ္ရွားျပသည္။ ဒါကိုျမင္ေတာ့ တင္ဇာလင္းက သေဘာက်ၿပီး တခစ္ခစ္ႏွင့္ရယ္သည္။ မႈန္နံ႔သာ ေျပာသည္ကိုလည္း သေဘာေပါက္သြားသည္။
“ဟုတ္ပါၿပီ ဆရာမရယ္ … ႀကိဳေလ့က်င့္ထားရမယ္ေပါ့ .. ကဲ .. ေျပာ .. ဘယ္လိုစရမွာလဲ ..“
“ငါ စဥ္းစားထားတာကေတာ့ ငွက္ေပ်ာသီးနဲ႔ အရင္စမ္းၾကည့္မယ္လို႔ .. ေရာ့ ..ဒီမွာတစ္လံုးယူ ..အခြံခြာလိုက္ .. ၿပီးေတာ့ နင့္ပါးစပ္ထဲကို ၀င္သေလာက္ထည့္ .. ေနာက္ဘက္ကို တတ္ႏိုင္သမွ်ေရာက္ပေစ .. လံုး၀ကို မရေတာ့ဘူးဆိုတဲ့အထိ ..“

မႈန္နံ႔သာ ကမ္းေပးလိုက္သည့္ ငွက္ေပ်ာသီးကို လွမ္းယူလိုက္ေပမယ့္ အခြံႏႊာဖို႔ေတာ့ တင္ဇာလင္း စိတ္မရဲေသးပါ။ သူမ ငွက္ေပ်ာသီး မစားဘူးသည္မဟုတ္။ သို႔ေပမယ့္ အခုက်ေတာ့ လက္ထဲရွိ အ၀ါေရာင္ ငွက္ေပ်ာသီးကို ျမင္သည့္အျမင္က စားစရာအျဖစ္ ျမင္သည္မဟုတ္။ ေျခာက္လက္မေက်ာ္ေက်ာ္ေလာက္ရွိမည့္ ငွက္ေပ်ာသီးသည္ ထူးဆန္းစြာျဖင့္ သူမကို ရင္ခုန္မႈတစ္ခု ျဖစ္ေနေစသည္။ ငွက္ေပ်ာသီး အခြံကို ႏႊာလိုက္လွ်င္ပဲ အထဲကေန တစ္ခုခုထြက္လာမွာကို စိုးရိမ္ေနသလို သူမ မ၀ံ့မရဲျဖစ္ေနသည္။ တင္ဇာလင္းတစ္ေယာက္ ဒီလိုျဖစ္ေနေပမယ့္ မႈန္နံ႔သာကေတာ့ သြက္သြက္လက္လက္ႏွင့္ သူမလက္ထဲရွိ ငွက္ေပ်ာသီးကို အခြံခြာလိုက္ၿပီျဖစ္သည္။

“ဟဲ့ .. တင္ဇာ .. ဘာျဖစ္ေနတာလဲ .. ငွက္ေပ်ာသီးပဲ ရွိေသးတယ္ .. လက္ေတြတုန္ေနၿပီ .. နင္ အဲဒီလိုမ်ဳိးသာဆိုလို႔ကေတာ့ သူမ်ားက တစစီနင့္ကို ဖြင့္သြားတာနဲ႔ နင္တခါတည္း ကိစၥျပတ္သြားမယ္ .. မွတ္ထား .. ေယာက်္ားေလးေတြကို ကုိယ္က ကြန္ထရိုးလုပ္ရာမွာ .. သူတို႔ ကြန္ထရိုးလုပ္တာကို နင္ ခံရမွာ မဟုတ္ဘူး ..“
မႈန္နံ႔သာ၏ ထိုစကားက တင္ဇာလင္း၏ ေတြေ၀ေနမႈကို ရပ္တန္႔သြားေစသည္။ သူမ သူငယ္ခ်င္းေျပာတာ ဟုတ္သည္ဟု တင္ဇာလင္း ထင္ျမင္မိသည္။ ေယာက်္ားေလးျဖစ္သူ၏ ႀကိဳးဆြဲရာကို ကရမည့္ မိန္းကေလးမ်ဳိးေတာ့ သူမ မျဖစ္ခ်င္။ တစ္နည္းနည္းႏွင့္ ထိန္းခ်ဳပ္ထားႏိုင္ရင္ သူမ၏ တန္ဖိုးက ပိုျမင့္လာႏိုင္သည္ဆိုတာကိုေတာ့ တင္ဇာလင္းေတြးတတ္ပါေသးသည္။ ဘယ္လိုပဲျဖစ္ျဖစ္ ဒီေန႔ေခတ္တြင္ ဒါမ်ဳိးကိစၥဆိုတာ အဆန္းတၾကယ္မဟုတ္ေတာ့သည္ကို တင္ဇာလင္းလည္း ေခတ္၏ သမီးပ်ဳိမို႔ သိထားပါသည္။ ထိုသို႔ဆံုးျဖတ္ၿပီးသည့္ ေနာက္တြင္မူ ငွက္ေပ်ာသီးကို ခပ္သြက္သြက္ အခြံႏႊာလိုက္သည္။ သီးေမြးငွက္ေပ်ာသီးမို႔ အနံ႔က သင္းပ်ံ ႔ပ်ံ ႔ႏွင့္ ေပၚထြက္လာသည္။ တင္ဇာလင္း လည္ေခ်ာင္းထဲ တက္လာသည့္ တံေတြးကိုေတာင္ မ်ဳိခ်လိုက္ရသည္။

“ငါ ေျပာျပမယ္ တင္ဇာ .. ပါးစပ္ကို တတ္ႏိုင္သမွ်ဟၿပီး သာသာေျဖးေျဖး ထိုးထည့္ .. လည္ေခ်ာင္း၀ကို ေရာက္တဲ့အခါက်ရင္ ထမင္းလုပ္ကို မ၀ါးဘဲ မ်ဳိခ်သလို လည္ေခ်ာင္းၾကြက္သားေတြကို ေလွ်ာ့ၿပီး မ်ဳိခ်ၾကည့္ .. မရေတာ့မွ ျပန္ထုတ္ .. ငါလည္းပဲ တကယ္ဆုိ မေအာင္ျမင္ေသးဘူး .. ေကာင္းက တကယ္ႀကီးၿပီး ထြားတယ္ဟ .. အကုန္လံုးဘယ္လိုမွ ပါးစပ္ထဲ မေရာက္ႏိုင္ဘူး … အဲဒီငွက္ေပ်ာသီးထက္ေတာင္ ႀကီးေသးတယ္ ..“
“၀ိုး .. တကယ္လား .. ေယာက်္ားေလးေတြ အဲဒီေလာက္ေတာင္ ႀကီးၾကလား ..“
“မေျပာတတ္ဘူး တင္ဇာ .. သူ႔လူေကာင္လည္း နင္ ၾကည့္ၾကည့္ပါလား .. နည္းတာႀကီးမွ မဟုတ္တာ .. ငါ့လိုမ်ဳိး အရပ္ျမင့္တဲ့သူေတာင္ သူ႔ပုခံုးေက်ာ္ေက်ာ္ေလးေလာက္ ရွိတာ မဟုတ္လား ..“

တင္ဇာလင္းက မႈန္နံ႔သာအေျပာကို ၾကက္သီးထဟန္ႏွင့္ ပုခံုးတြန္႔ျပသည္။ စိတ္ထဲမွလည္း ေဇာ္ဦးဟာက ဘယ္ေလာက္မ်ား ရွိမလဲဟု တြက္ေနမိသည္။ သူလည္းပဲ အားကစားသမားမို႔ ေခမိသူေတာ့ မဟုတ္ႏိုင္။ သူမကို ေဘာ္လီေဘာကြင္းမွာ လာစကားေျပာတုန္းက ေဇာ္ဦးက အားကစားေဘာင္းဘီတိုေလးႏွင့္ ျဖစ္သည္။ တင္ဇာလင္း ထိုစဥ္တုန္းက ျမင္ကြင္းကို ျပန္ျမင္ေယာင္မိသည္တြင္ ပါးစပ္နားေရာက္ေနသည့္ ငွက္ေပ်ာသီးကို ကိုက္မိမလိုသေတာင္ ျဖစ္သည္။ မႈန္နံ႔သာက သူမလက္ကို လွမ္းဆြဲၿပီး တားထားရသည္။

“တင္ဇာ .. အာရံုမျပန္႔ေစနဲ႔ .. ဒါက စားဖို႔မဟုတ္ဘူး.. ဟြန္း … ေလ့က်င့္ဖို႔ .. ငါ အရင္လုပ္ျပမယ္ .. ေသခ်ာၾကည့္ ..“
ေျပာၿပီးသည္ႏွင့္ မႈန္နံ႔သာ သူမပါးစပ္ထဲ အခြံႏႊာထားသည့္ ငွက္ေပ်ာသီးကို ထိုးထည့္သည္။ ႏႊာထားသည့္အပိုင္းက ငါးလက္မေလာက္ ရွိေပမယ့္ မႈန္နံ႔သာအခက္အခဲမရွိ ငံုလိုက္ႏိုင္သည္။ ငွက္ေပ်ာသီး၏ ထိပ္က လည္ေခ်ာင္း၀ကို ထိေတာ့မလိုေတာ့ျဖစ္ေနသည္။ ဆက္ထိုးထည့္လို႔ေတာ့ မရ။ သူမလက္ႏွင့္ကိုင္ထားသည့္ အပိုင္းက အခြံမႏႊာရေသးလို႔ျဖစ္သည္။ ပါးစပ္ထဲေရာက္ေနသည့္ ငွက္ေပ်ာသီးကို ျပန္ထုတ္လိုက္ၿပီး၊ အခြံအကုန္ခြာခ်လိုက္သည္။ သူမ ဒီလိုလုပ္တာ ျမင္ေတာ့ တင္ဇာလင္းက အံ့ၾသသည့္အၾကည့္ႏွင့္ၾကည့္သည္။ မႈန္နံ႔သာ ဘာလဲဟဆိုသည့္ အမူအယာႏွင့္ မ်က္လံုးေလးေစြကာ ၾကည့္ၿပီးေနာက္ တျခားဘာမွ ေျပာမေနပဲ လြတ္လြတ္ကြ်တ္ကြ်တ္ျဖစ္သြားသည့္ ငွက္ေပ်ာသီးကို ပါးစပ္ထဲျပန္ထည့္သည္။ ငါးလက္မေက်ာ္ေက်ာ္တြင္ လည္ေခ်ာင္း၀ထဲသို႔ ငွက္ေပ်ာသီးထိပ္က ေရာက္သည္။ က်န္ေနသည့္ အပိုင္းကို လည္ေခ်ာင္းသားေတြ ေျဖေလ်ာ့ၿပီးထုိးထည့္သည္။ စိတ္ကိုထိန္းခ်ဳပ္ထားသည့္တုိင္ လည္ေခ်ာင္းထဲယားယံလာသလို ျဖစ္ၿပီး ၾကြက္သားေတြက အလိုလိုက်ဳံ ႔သြားမိသည္။ မႈန္နံ႔သာ ကမန္းကတန္းႏွင့္ ငွက္ေပ်ာသီးကို ျပန္ဆြဲထုတ္သည္။ အျပင္ထြက္လာသည့္ငွက္ေပ်ာသီးထိပ္ပိုင္းက အနည္းငယ္ေပ်ာ့ေနၿပီး၊ အလံုးထိပ္က ပံုစံပ်က္ကာေနသည္။ မႈန္နံ႔သာ ”အဟီး” ဆိုၿပီး စပ္ၿဖဲၿဖဲမ်က္ႏွာေပးႏွင့္ တင္ဇာလင္းကိုၾကည့္သည္။

“သနားစရာေကာင္းတဲ့ ငွက္ေပ်ာသီးေလး ျဖစ္သြားၿပီ  .. ခိ .. ခိ .. ဒီအတိုင္းဆို မုန္လာဥနဲ႔စမ္းမွ ရေတာ့မယ္ ..“
မႈန္နံ႔သာက ေျပာၿပီးသည္ႏွင့္ သြက္သြက္လက္လက္ပင္ မုိ႔ယာေပၚတင္ေနသည့္ မုန္လာဥနီတစ္ခုကို လွမ္းယူသည္။ သူမ စိတ္ထဲ ဒိသရုပ္လုိ႔ေျပာသည့္ လိင္တန္တစ္ခုလံုးမ်ဳိခ်ႏိုင္သည့္ နည္းကို ရေအာင္ ေလ့က်င့္မည္ဟု ဆံုးျဖတ္ထားသည္။ ဒီနည္းကို ေကာင္းေျပာျပလို႔ သူမ သိေနတာၾကာၿပီ။ ငရန္မကန္းႏွင့္ ႀကံဳတိုင္းစမ္းၾကည့္ေပမယ့္ သူမ တခါမွ မေအာင္ျမင္ေသး။ ေနာက္ဆံုးႏွစ္လက္မေလာက္အလုိတြင္ အၿမဲတမ္း လက္ေလွ်ာ့အရႈံးေပးခဲ့ရသည္။ ထို႔အတြက္ေၾကာင့္ သူမကို တင္ဇာလင္းက အႀကံေတာင္းသည့္အခါတြင္ တစ္ခ်က္ခုတ္၊ ႏွစ္ခ်က္ျပတ္ဆိုသည့္အေနႏွင့္ အတူတူေလ့က်င့္ဖို႔ ဆံုးျဖတ္ခဲ့တာျဖစ္သည္။ မႈန္နံ႔သာစိတ္ထဲတြင္ မိုးေကာင္းကင္၏ အခ်စ္ကိုရသည့္အတြက္ တစ္ခုခုႏွင့္ တံု႔ျပန္ခ်င္ေနမိသည္။ အပ်ဳိစင္ဘ၀ေလးကို ေပးအပ္လိုက္ဖို႔က မ၀ံ့ရဲေသးသည္မို႔၊ ဒီလို ဒိသရုပ္လုပ္ေပးႏိုင္ဖို႔သာ သူမ ရည္ရြယ္ထားသည္။

“ေနဦး .. မႈန္ရာ .. ငါ ငွက္ေပ်ာသီးနဲ႔ပဲ စမ္းၾကည့္မယ္  .. မုန္လာဥက မာမာႀကီး ..“
တင္ဇာလင္းက မုန္လာဥနီကို မယူေသးပဲ သူမလက္ထဲရွိ ငွက္ေပ်ာသီးကို ေထာင္ျပရင္းေျပာသည္။ ထို႔ေနာက္ မႈန္နံ႔သာလုပ္သည့္အတိုင္း သူမလိုက္လုပ္ၾကည့္သည္။ အက်င့္မရွိသူမို႔ ေလးလက္မေက်ာ္ေက်ာ္ေလးႏွင့္ပင္ အာေခါင္ကိုေထာက္မိၿပီး လည္ေခ်ာင္းက ယားလာသလိုျဖစ္သည္။ အျမန္ျပန္ထုတ္လိုက္ရသည္။ ထိုအခ်ိန္၌ မႈန္နံ႔သာက မုန္လာဥႏွင့္ စမ္းသပ္ၾကည့္ေနၿပီျဖစ္သည္။ မုန္လာဥနီက ငွက္ေပ်ာသီးထက္စာလွ်င္ ပိုရွည္သည္။ အလံုးအထည္ကေတာ့ မႈန္နံ႔သာကပဲ ေရြးယူလာလို႔လား မသိ။ ငွက္ေပ်ာသီးအရြယ္ေလာက္ကို တုတ္သည္။ မႈန္နံ႔သာ၏ ပါးစပ္ထဲ မုန္လာဥနီ၀င္ေနသည္ကိုျမင္ေတာ့ တင္ဇာလင္းစိတ္ေတြ တစ္မ်ဳိးျဖစ္လာရသည္။ စိတ္လႈပ္ရွားလာမိသလို၊ သူမအတိုင္းလိုက္လုပ္ခ်င္သည္။ ေနာက္တစ္ႀကိမ္ ငွက္ေပ်ာသီးကို ပါးစပ္ထဲ ျပန္ထည့္ၾကည့္သည္။

မုန္လာဥႏွင့္ စမ္းၾကည့္သည့္တိုင္ မႈန္နံ႔သာ ပထမအႀကိမ္မွာ မေအာင္ျမင္ပါ။ တစ္ခုေတာ့ မုန္လာဥက ငွက္ေပ်ာသီးထက္ ပိုေကာင္းသည္။ ထိပ္ပိုင္းက ေသးသည့္အျပင္၊ အာေခါင္ႏွင့္ထိေတြ႔လို႔ ေပ်ာ့အိသြားတာမ်ဳိးမျဖစ္။ သည္ေတာ့ လည္ေခ်ာင္းယားတာ မျဖစ္သည့္အျပင္၊ ထိပ္ပိုင္းကိုလည္း ပုိ၍ အထဲေရာက္ေအာင္ သြင္းႏိုင္သည္။ တစ္လက္မေက်ာ္ေက်ာ္ေလာက္ ထပ္၍ သြင္းလို႔ရသည္။ ထိုအခ်ိန္တြင္ မုန္လာဥ၏ ထိပ္က လည္ေခ်ာင္း၀ထဲေရာက္ေနၿပီျဖစ္သည္။ မႈန္နံ႔သာထပ္၍ ထိုးသြင္းသည္တြင္ ဆို႔တက္လာသည္ကို မထိန္းႏိုင္၊ ျပန္ဆြဲထုတ္ရသည္။

ေလးငါးခါေလာက္ စမ္းသပ္ၿပီးသည္တြင္ မႈန္နံ႔သာ ဒိသရုပ္လုပ္ျခင္း၏ သေဘာတရားကို နားလည္သြားသည္။ အဓိက လွ်ဳိ႔၀ွက္ခ်က္က ပါးစပ္ထဲေရာက္ေနသည့္ မုန္လာဥႏွင့္ သူမလည္မ်ဳိတို႔၏ အလိုင္းမန္႔မွန္ေအာင္ ထားတတ္ဖို႔ပင္။ ဆပ္ကပ္ထဲတြင္ ဓါးတစ္ေခ်ာင္းကို မ်ဳိခ်ျပသည့္ စတန္႔သမားလိုမ်ဳိး ျပဳမူလွ်င္ ရႏိုင္သည္။ လြယ္ေတာ့မလြယ္။ အေလ့အက်င့္ရွိမွ ျဖစ္ႏိုင္မည့္ ကိစၥ။ အခုေတာင္ အသြင္းအထုတ္ လုပ္ပါမ်ား၍ သူမလည္ေခ်ာင္းက နာလာၿပီျဖစ္သည္။ ဒီေလာက္ေလ့က်င့္ရလွ်င္ ေတာ္ေလာက္ျပီဟု ႏွစ္ေယာက္သား ဆံုးျဖတ္လိုက္ၾကၿပီး၊ တင္ဇာလင္းက အေမာေျပ ေသာက္ရေအာင္ဆိုၿပီး Max Cola ႏွစ္ပုလင္း သြားယူလာသည္။ စူးရွရွကိုလာ ေအးေအးကို ပံုပ်က္ေနၿပီျဖစ္သည့္ ငွက္ေပ်ာသီးႏွင့္တြဲ၍ သံုးေဆာင္ၾကသည္။ သူငယ္ခ်င္းႏွစ္ေယာက္ ငွက္ေပ်ာသီးတစ္လံုးခ်င္းစီကို တစ္ကိုက္ခ်င္းစားရင္း တစ္ေယာက္မ်က္ႏွာတစ္ေယာက္ၾကည့္၍ တခစ္ခစ္ႏွင့္ေတာင္ ရယ္ေနၾကေသးသည္။ ထို႔ေနာက္တြင္မူ တင္ဇာလင္းက ေဇာ္ဦးႏွင့္ ခ်ိန္းထားသည့္အတြက္ ေရမိုးခ်ဳိးရန္ ျပင္သျဖင့္၊ မႈန္နံ႔သာလည္း သူမအိမ္ဘက္ကို ထြက္လာခဲ့သည္။ ညေရာက္လွ်င္ေတာ့ တင္ဇာလင္းက သူမ၏ တစ္ေန႔တာ အေတြ႔အႀကံဳကို ဖုန္းဆက္ၿပီး ေျပာျပမည္ဟု ကတိေပးခဲ့သည္။ မႈန္နံ႔သာလည္း သူမႏွင့္ မိုးေကာင္းကင္၏ အေတြ ႔အႀကံဳကို ျပန္ေျပာျပမည္ဟု ေျပာခဲ့သည္။ ထိုအေတြးေၾကာင့္ပဲလား မသိ။ လမ္းတေလွ်ာက္ မႈန္နံ႔သာ အေတြးထဲတြင္ မိုးေကာင္းကင္အေၾကာင္းက ႀကီးစိုးထားသည္။ အခ်စ္စိတ္က သူမႏွလံုးအိမ္ကို ေပါ့ပါးေအာင္ ဖန္တီးထားလို႔လားမသိ၊ လမ္းေလွ်ာက္ရတာေတာင္ ေျခေထာက္ေတြ ေျမႀကီးႏွင့္ထိသည္ မထင္ရ။ ဘယ္ထိပါ့မလဲ .. သူမက ေဒါက္ျမင့္ဖိနပ္စီးထားတာကို ဟု မႈန္နံ႔သာ ရႊတ္ရႊတ္ေနာက္ေနာက္ေတြးရင္း “ခိ“ ကနဲေတာင္ ရယ္မိသည္။ ေတာ္ေသးသည္။ ဘယ္သူကမွ သူမကို စိုက္ၾကည့္မေနလို႔ …။