ဆရာေကာင္း တပည့္ .. (၂၈)

ေသာၾကာေန႔ တစ္မနက္လံုး ရင္ခုန္မႈအျပည့္ႏွင့္ မႈန္နံ႔သာ စိတ္လႈပ္ရွားေနမိသည္။ ေက်ာင္းသို႔လာသာ လာရသည္။ မႈန္နံ႔သာ စိတ္ထဲတြင္ သူမပတ္၀န္းက်င္က အေၾကာင္းအရာေတြ ဘာဆိုဘာမွ ရွိမေနပါ။ ေန႔လည္ခင္းတြင္ မိုးေကာင္းကင္ႏွင့္ ေတြ႔ရေတာ့မည့္အျဖစ္ကိုသာ ႀကိဳတင္စိတ္ကူး၍ ရင္တလွပ္လွပ္ျဖစ္ေနရွာသည္။ ငရန္မကန္းႏွင့္ သူမရင္းႏွီးခဲ့သည္မွန္း မႈန္နံ႔သာ သိပါသည္။ ငရန္မကန္း၏ အားအင္ႏွင့္ ႀကီးမားထြားက်ဳိင္းပံုက တျခားေယာက်္ားေလးေတြႏွင့္ မတူမွန္းကို အခုအခ်ိန္တြင္ ဗဟုသုတ မနည္းေတာ့သည့္ မႈန္နံ႔သာ ေကာင္းေကာင္းႀကီးသိသည္။ သူမဟာေလးက ငရန္မကန္းကို လက္ခံႏိုင္ပါမယ္တဲ့လား။ မေတာ္ကြဲၿပဲသြားတာမ်ဳိးမ်ား ျဖစ္ေနမလား။ ငရန္မကန္းသာ အထဲေရာက္လာလွ်င္ သူမ ဘယ္လိုခံစားရမည္နည္း။ မိုးေကာင္းကင္လွ်ာႏွင့္ ရက္ေပးတာခံရတာေတာင္ သူမမွာ အေကာင္းႀကီးေကာင္းေနရာ၊ ငရန္မကန္းႏွင့္ မိမိရရအလုပ္ခံရမည္ဆိုလွ်င္ ဒီထက္မက ေကာင္းမြန္မည္ဆိုတာ ေသခ်ာပါသည္။ သူမ အေပ်ာ္ႀကီး ေပ်ာ္၊ အေကာင္းႀကီး ေကာင္းရေတာ့မွာပါလား၊ စသျဖင့္ စသျဖင့္ အေတြးေပါင္းမ်ားစြာႏွင့္ မႈန္နံ႔သာတစ္ေယာက္ ခ်ာခ်ာလည္ရင္း တစ္မနက္ခင္း ကုန္သြားသည္။ ဒီအေတြးေတြေၾကာင့္လည္း ဘာမွေတာင္ မလုပ္ရေသးပဲ သူမဟာေလးက စိုတုိတုိျဖစ္ေနခဲ့ေလသည္။ ေတာ္ေသးသည္။ သူမ၀တ္လာသည္က ဂ်င္းစကတ္မို႔ အနည္းငယ္ စိတ္ခ်လက္ခ် ေနႏိုင္ခဲ့သည္။ ခပ္ပါးပါး ဂါ၀န္သာဆို ခဏခဏ အိမ္သာထဲ သြားေနရမည့္ အျဖစ္ပင္ ..။

ေန႔လည္ထမင္းစားခ်ိန္ေရာက္ေတာ့ မိုးေကာင္းကင္ကို အတန္းေရွ ႔ကလမ္းတြင္ သူ႔ကားနီေလးထိုး၍ ရပ္ေစာင့္ေနသည္ကို ေတြ႔ရသည္။ သူ႔ဆီသို႔ လမ္းေလွ်ာက္လာသည့္ မႈန္နံ႔သာကို ၿပံဳး၍ စိုက္ၾကည့္ေနသည္။ ခ်စ္ရသူ၏ အၿပံဳးကို ျမင္လိုက္သည္ႏွင့္ မႈန္နံ႔သာရင္ထဲ ေႏြးေထြးသြားသည္။

“မႈန္ .. အဆင္ေျပတယ္ဟုတ္ ..“
“ေျပပါတယ္ .. ေကာင္းေရာ .. ေနာက္ေၾကာင္းရွင္းလား ..“
“ရွင္းတာမွ ဘာရွင္းသလဲမေမးနဲ႔ .. ေနာက္ေၾကာင္းေရာ .. ေရွ ႔ေၾကာင္းေရာ အကုန္ရွင္းတယ္ .. ဟဲ .. ဟဲ ..“

မိုးေကာင္းကင္က မႈန္နံ႔သာ စိတ္လႈပ္ရွားေနမွန္းသိလို႔ အရႊမ္းေဖာက္ၿပီး ေနာက္သည္။ ကားေမာင္းလာသည့္ လမ္းတေလွ်ာက္တြင္လည္း ေပါက္တတ္ကရေတြ ေလွ်ာက္ေျပာေနသည္။ ဆိုးေတာ့မဆိုးပါ။ မိုးေကာင္းကင္ ေျပာသမွ် လိုက္ရယ္၊ လုိက္ေျပာရင္း မႈန္နံ႔သာ nervous ျဖစ္ေနမႈမရွိေတာ့ပဲ၊ ပံုမွန္ျပန္ျဖစ္လာသည္။ မိုးေကာင္းကင္က သူ႔ကားေလးကို ၿမိဳ ႔ထဲဦးတည္ကာ ေမာင္းေနသည္။ ထိုသို႔ေမာင္းေနရင္းမွ နာမည္ေက်ာ္ဟိုတယ္ႀကီးတစ္ခုေရွ ႔ အေရာက္တြင္ ကားကို ဆင္၀င္ထဲသို႔ ခ်ဳိးေကြ ႔လိုက္သည္။

“ေကာင္း … ဘယ္သြားမလို႔လဲ .. ဘာရွိလို႔လဲ ..“
“ဒီကိုပဲလာတာေလ .. ေကာင္းတို႔ေအးေအးေဆးေဆး ေနဖို႔ေလ ..“
မႈန္နံ႔သာ သေဘာေပါက္သြားသည္။ ေက်လည္းေက်နပ္သြားသည္။ မိုးေကာင္းကင္က သူမကို အေလးအနက္ထားရွာသည္ပဲ။ ကားရပ္ၿပီးေနာက္ မိုးေကာင္းကင္က မႈန္နံ႔သာဘက္ရွိ တံခါးကို ကိုင္တိုင္လာဖြင့္ေပးသည္။ ႏႈတ္မွလည္း “ေရႊမင္းသမီးေလး ၾကြပါ“ ဟုေျပာၿပီး လက္ကမ္းေပးသည္။ မႈန္နံ႔သာ မိုးေကာင္းကင္ႏွင့္ လက္ခ်င္းခ်ိတ္လိုက္ၿပီး ဟိုတယ္ထဲ ၀င္လာခဲ့သည္။ မိုးေကာင္းကင္က ရီစက္ရွင္ကိုေတာင္မသြားပါ။ တန္း၍ ဓါတ္ေလွကားရွိရာသို႔ သြားေနသည္။

“ေကာင္း .. အခန္းက ငွားၿပီးသားမို႔လို႔လား ..“
“ငွားၿပီးသားေလ .. မေန႔ညကတည္းက .. မနက္က ေသာ့၀င္ယူလာခဲ့ၿပီး .. စီစဥ္စရာရွိတာေတြ ၀င္စီစဥ္ထားခဲ့ေသးတာ ..“
“အယ္ .. ဘာေတြလုပ္ထားေသးလို႔လဲ ..“
“မႈန္ေရာက္ေတာ့ ေတြ႔မွာေပါ့ ..“

မႈန္နံ႔သာ ထပ္မေမးေတာ့ပဲ လိုက္လာခဲ့သည္။ ဓါတ္ေလွကားထဲက ထြက္ၿပီးေနာက္၊ ေဒါင့္ခ်ဳိးအခန္းတစ္ခုေရွ႔တြင္ မိုးေကာင္းကင္က ရပ္လိုက္သည္။ ေဘာင္းဘီအိတ္ထဲ လက္ႏိႈက္ၿပီး၊ အသင့္ယူထားခဲ့သည္ဆိုေသာ အခန္းကို ဖြင့္သည္။ အထဲကို ၀င္လိုက္ၿပီးေနာက္ ေသာ့ကတ္ကို တံခါးနားမွခလုတ္ေလးထဲ ထိုးဆိုက္လိုက္သည္တြင္၊ အထဲက အျပင္အဆင္ကို မႈန္နံ႔သာ ျမင္လိုက္ရသည္။

“ဟယ္ .. အဲဒါ ေကာင္းလုပ္ထားတာလား …“
မႈန္နံ႔သာ၏ ေရွ႔တြင္ အေကာင္းစားႏွစ္ေယာက္အိပ္မို႔ယာႀကီးရွိသည္။ ပံုမွန္အတိုင္းသာဆိုလွ်င္ ဒါကိုျမင္လိုက္သည္ႏွင့္ မႈန္နံ႔သာ မ်က္ႏွာရဲတက္ကာ ရွက္သြားမည္မွာ ေသခ်ာပါသည္။ အခုေတာ့ မို႔ယာေပၚတြင္ အသည္းပံုေပၚေအာင္ စီစီရီရီ ခင္းက်င္းထားသည့္ ႏွင္းဆီပြင့္ဖတ္မ်ားေၾကာင့္ သူမ အေတြးက ေပ်ာ္ရႊင္သည္ဖက္ ကူးသြားရွာသည္။ အသည္းပံုႏွင္းဆီက ရိုးရိုးတန္းတန္းေတာင္ မဟုတ္။ အ၀ါ ၊အျဖဴ၊ အနီ၊ ပန္းေရာင္စေသာ စံုလင္လွသည့္ ပြင့္ဖတ္မ်ားႏွင့္ ပံုေဖာ္ထားတာျဖစ္ၿပီး၊ အလယ္တြင္ ”ေကာင္း + မႈန္” ဆိုသည့္ စာတန္းပါပါသလို၊ ထိုနား၌ အေရာင္အေသြးလွပသည့္ ႏွင္းဆီပန္းပြင့္တစ္ခုက ကပ္၍ရွိေနေသးသည္။ မိုးေကာင္းကင္ မႈန္နံ႔သာ၏ လက္ကိုဆြဲ၍ ခံတင္နားသို႔ တိုးသြားသည္။ သူမကို မို႔ယာစြန္းတြင္ အသာထိုင္ေစၿပီး ႏွင္းဆီပန္းပြင့္ကို ရိုးတံေနရာက ေကာက္ယူလိုက္သည္။ ထို႔ေနာက္သူမေရွ႔က ၾကမ္းျပင္တြင္ ႏိုင္ငံျခားရုပ္ရွင္ကားေတြထဲမွ knight လို႔ ေခၚေသာ သူရဲေကာင္းေတြ ထုိင္သလိုမ်ဳိး ထိုင္လိုက္ၿပီး သူမအား အဆိုပါႏွင္းဆီပန္းကို ကမ္းေပးသည္။

“ေရႊမင္းသမီးေလး၏ အလွတရားကို တိုးပြားေစရန္အတြက္ အကြ်န္ေတာ္မ်ဳိး၏ အသည္းႏွလံုးတံဆိပ္ ႏွင္းဆီပန္းပြင့္ကို ဆက္သပါသည္ဗ်ား ..“
“ဟြန္း .. သဲကိုသဲတယ္ .. ပန္ ေပး .. ေရာ့“
သူမလက္ထဲေရာက္လာသည့္ ႏွင္းဆီပန္းကို တစ္ခ်က္ေမႊးၾကဴလိုက္ၿပီးေနာက္၊ မိုေကာင္းကင္ဆီ ျပန္ကမ္းေပးသည္။ မိုးေကာင္းကင္က ႏွင္းဆီပန္း၏ ရိုးတံကို အေနေတာ္ခ်ဳိးလုိက္ၿပီးေနာက္ အပြင့္ႀကီးသပ္သပ္ကို မႈန္နံ႔သာ၏ ဆံေကသာၾကားထဲ ယုယုယယထိုးေပးသည္။ ထို႔ေနာက္ ထိုင္ေနရာမွထၿပီး မႈန္နံ႔သာနားမွ ခြာသြားသည္။ ဘာသြားလုပ္တာလည္းဟု မႈန္နံ႔သာေမးမည္ျပဳစဥ္မွာပင္ ေရခဲေသတၱာကိုဖြင့္၍ အထဲက ပုလင္းတစ္လံုးကို ဆြဲထုတ္လာတာေတြ႔သည္။ ဘာလဲဆိုတာ သူမ သိေပမယ့္ ေသခ်ာေအာင္ ေကာင္းကို ေမးမိသည္။

“ေကာင္း အဲဒါ ရွန္ပိန္ဆိုတာလား ..“
“ဟုတ္တယ္ .. ေကာင္းတို႔အတြက္ စပယ္ရွယ္မွာထားတာ ..“
စေတြ႔ကတည္းက မိုးေကာင္းကင္ကို ရင္ထဲက အမွတ္ေပးေနသူ မႈန္နံ႔သာ၊ အခုအခ်ိန္တြင္ေတာ့ အမွတ္ေပးစရာေတာင္ မရွိေတာ့ပါ။ မိုးေကာင္းကင္ လုပ္ထားသည့္ပံုက အရမ္းရိုမန္႔တစ္ဆန္ေနသည္မို႔ မႈန္နံ႔သာ စိတ္ထဲတြင္ ၾကည္ႏူးမႈ၊ ရင္ခုန္မႈ၊ ခ်စ္ျမတ္ႏိုးမႈ စသည္စသည္တို႔က ဒီေရအလားကို တိုးပြားေနေတာ့သည္။ ဒီလိုမ်ဳိးအေျခအေနႏွင့္သာ သူမ၏ အပ်ဳိစင္ဘ၀ကို ကုန္ဆံုးရမည္ဆိုလွ်င္ အႀကိမ္တစ္ရာမက ကုန္ဆံုးရဲသည္လို႔လဲ ေတြးလိုက္မိပါေတာ့သည္။

မိုးေကာင္းကင္သည္ ရွန္ပိန္ကိုဖြင့္ၿပီးေနာက္၊ ခြက္လွလွႏွစ္ခုထဲ ငွဲ႔ထားၿပီး မႈန္နံ႔သာတစ္ခြက္၊ သူတစ္ခြက္ယူလိုက္သည္။ ထုိ႔ေနာက္ မီးခလုတ္ေတြရွိရာသို႔ ေလွ်ာက္သြားျပန္ၿပီး dim light ျဖစ္ေအာင္ အလင္းေရာင္ကို ခ်ိန္ဆသည္။ ၿပီးမွ မႈန္နံ႔သာနားသို႔ ျပန္ေလွ်ာက္လာၿပီး အတူတူထိုင္သည္။ ေအးျမခ်ဳိစိမ့္ ရီေ၀သည့္ ရွန္ပိန္ကို လက္ခ်င္းယွက္ကာ ေသာက္မည္ဟုေျပာၿပီး အတူတူေသာက္ၾကသည္။ မိုးေကာင္းကင္လက္ထဲရွိ ဖန္ခြက္ကို မႈန္နံ႔သာေသာက္ရၿပီး၊ မႈန္နံ႔သာလက္ႏွင့္တိုက္သည့္ ခြက္ကိုမူသူကေသာက္သည္။ အတူတူေသာက္တာမို႔ အတူတူပင္ ကုန္သည္။ “မႈန္ထပ္ယူဦးမလား“ ဆိုၿပီး သူကေမးသည္။ မႈန္နံ႔သာ မေသာက္ခ်င္ေတာ့။ တစ္ခြက္ထဲႏွင့္ သူမမွာ light headed ျဖစ္ေနၿပီ။ ေနာက္တစ္ခြက္ဆိုလွ်င္ ေမွာက္သြားမလားမသိ။ အဲဒီလိုေတာ့ မႈန္နံ႔သာမျဖစ္ခ်င္။ သူမ ဘ၀တေလွ်ာက္လုံး ဒီေန႔၏ အေတြ႔အႀကံဳကို သတိတရျဖစ္ေအာင္ မွတ္မိခ်င္ေသးသည္။ ေခါင္းခါၿပီး ျငင္းလိုက္သည္တြင္ မိုးေကာင္းကင္က သူမလက္ထဲရွိ ဖန္ခြက္ေရာ၊ သူ႔ခြက္ကိုပါ ေဘးသို႔ဖယ္ထားလိုက္သည္။

မႈန္နံ႔သာကိုယ္ကေလးကို ေမြ႔ယာေပၚမွာ ပက္လက္ကေလး ျဖစ္သြားေအာင္ ျပဳမူလိုက္ၿပီးေနာက္၊ မိုးေကာင္းကင္က အေပၚကမိုး၍ နမ္းသည္။ ၾကင္ၾကင္နာနာ ႏုႏုရြရြနမ္းသည္မို႔ မႈန္နံ႔သာ ထိုအနမ္း၌ ေပ်ာ္၀င္သြားရွာသည္။ မိုးေကာင္းကင္၏ လည္တိုင္ကို သူမလက္ႏွစ္ဖက္ႏွင့္ တြဲယွက္ၿပီး အနမ္းကို အနမ္းႏွင့္တံု႔ျပန္သည္။  မႈန္နံ႔သာ ရင္ထဲတြင္ တသိမ့္သိမ့္လိႈက္ကာ ခုန္ေနသည္မွာ အေပ်ာ္စမ္းေလးတစ္ခု ၿငိမ့္ၿငိမ့္ေညာင္းေညာင္း စီးဆင္းေနသည့္အလား ..။

“မႈန္ အ၀တ္ေတြ ခြ်တ္လိုက္ရေအာင္ေနာ္ .. “
“ခြ်တ္ေလ ..“
ႏွစ္ေယာက္သား အသံတိတ္ပင္ အ၀တ္ေတြကို ခြ်တ္လိုက္ၾကသည္။ လက္ေတြက လႈပ္ရွားေနသည့္တိုင္ အၾကည့္ခ်င္းဆံုေနမႈကိုေတာ့ ဘယ္သူမွ လႊဲဖယ္ျခင္းမျပဳၾကပါ။ မိုးေကာင္းကင္၏ အၾကည့္ထဲတြင္ ခ်စ္ျမတ္ႏိုးမႈက အျပည့္ပါေနသလို၊ မႈန္နံ႔သာ၏ အၾကည့္ထဲတြင္လည္း ၾကင္နာယုယမႈကို အတိုင္းသားျမင္ေနရသည္။ ၀တ္္လစ္စလစ္ ျဖစ္သြားသည္ႏွင့္ မိုးေကာင္းက မႈန္နံ႔သာကို တင္းတင္းဖက္သည္။ အားႏွင့္ဖက္တာျဖစ္သည့္အတြက္ ခြ်န္ထြက္ေနသည့္ ႏို႔သီးေလးမ်ားသည္ သူ႕ရင္အုတ္က်ယ္ႀကီးႏွင့္ ဖိပြတ္မိသည္။ တစ္ခ်က္တစ္ခ်က္တြင္ ႏို႔သီးေလးအခ်င္းခ်င္းေတာင္ ပြတ္မိေသးသည္။ ႏွစ္ေယာက္စလံုး ရွိန္းကနဲ ဖိန္းကနဲျဖစ္သည္။ ဒါတြင္ပဲလည္းဆိုေတာ့ မဟုတ္။ မာန္ထေနၿပီျဖစ္ေသာ ငရန္မကန္းကလည္း သူ၀င္ရမည့္အေပါက္ကိုပဲ လိုက္ရွာေနသလို မႈန္နံ႔သာ၏ ေပါင္ၿခံၾကားကို ေထာက္ထားႏွင့္သည္။ အားႏွင့္မာန္ႏွင့္ အျပည့္ျဖစ္ေနသည္ကို မာေတာင္ေနသည့္ အေတြ႔ေၾကာင့္ မႈန္နံ႔သာ သိသည္။ သူမ စိတ္ထဲေတြးမိျပန္သည္။ မႈန္ .. မိန္းမ .. နင္ေတာ့ ေယာက်္ားတစ္ေယာက္ရဲ ႔လိင္တန္အထဲေရာက္လာတဲ့ အရသာကို သိရေတာ့မယ္ .. သိတာမွ ရိုးရိုးေတာင္မဟုတ္ဘူး .. တကယ့္ေခါင္နဲ႔ကို သိမွာ .. ဟင္း .. ခံႏိုင္ဖို႔သာ ျပင္ထား …။

မႈန္နံ႔သာ သည္လိုေတြးေနသလို မုိးေကာင္းကင္ကလည္း သူ႔အေတြးႏွင့္သူျဖစ္ေနသည္။ သူ မႈန္နံ႔သာကို ခ်စ္သည္ဆိုတာ ေသခ်ာပါသည္။ ထို႔အတြက္ေၾကာင့္ ခ်စ္ရသူကို နာက်င္မႈ မျဖစ္ေစလို။ သူ႔လိင္တံက ေတာ္ေတာ္ႀကီးသည္ဆိုတာ မိုးေကာင္းကင္ ေကာင္းေကာင္းသိသည္။ ေကာင္း .. မင္း စိတ္ေလာလို႔ မျဖစ္ဘူး။ မႈန္႔အတြက္ အတတ္ႏိုင္ဆံုး ညင္သာေအာင္ လုပ္ေပးရမယ္ .. ဘယ္လိုလုပ္ရင္ ေကာင္းမလဲ .. အရင္ဆံုး တစ္ခ်ီၿပီးေအာင္ ရက္ၿပီး ဆြေပးလိုက္တာ ေကာင္းမယ္နဲ႔တူတယ္ .. ဟုတ္ၿပီ။ စဥ္းစားထားသည့္ အႀကံအတိုင္း မိုးေကာင္းကင္၏ မ်က္ႏွာက ေအာက္ဘက္ကို ေလွ်ာဆင္းသြားသည္။ အမွန္တကယ္ဆိုလွ်င္ မႈန္နံ႔သာ စိတ္ထေနသည္မွာ ၾကာျမင့္ေနၿပီျဖစ္သည္။ မနက္ကတည္းကလို႔ ဆိုရမည္။ ထို႔အတြက္ေၾကာင့္ မိုးေကာင္းကင္၏ ရက္ေပးတာအျပင္၊ လက္ညိဳးႏွင့္လက္ခလယ္ေပါင္းက ထိုးဆြမႈတြင္ သူမမွာ အျမင့္ဆံုးအခ်ိန္ကို ခ်က္ခ်င္းေရာက္သြားရွာသည္။ ခဏအၾကာတြင္ မႈန္နံ႔သာ မို႔ယာကို တေတာင္ဆစ္ႏွင့္ ေထာက္၍ တစ္ဆစ္ခ်ဳိးထိုင္လိုက္သည္။

“အရမ္းေကာင္းတယ္  ေကာင္းရယ္ .. လာခဲ့ .. မႈန္ တစ္လွည့္ျပန္လုပ္ေပးမယ္ ..“
“ရတယ္ .. ဒါေပမယ့္ ေကာင္းကို ၿပီးေအာင္ မလုပ္နဲ႔ေနာ္ ..“
မႈန္နံ႔သာ မိုးေကာင္းကင္ ေျပာသည့္အတိုင္း ငရန္မကန္းကို ျပင္းျပင္းထန္ထန္ မစုပ္ေပးပါ။ ယုယုယယသာ ေျဖးေျဖးခ်င္း သၾကားလံုးစုပ္သလို စုပ္ေပး၊ ရက္ေပးသည္။ မိုးေကာင္းကင္ကလည္း မႈန္နံ႔သာကို ဒီအတိုင္းလႊတ္မထား။ ဖြံ ႔ထြားသည့္ ရင္သားဆိုင္ေတြကို ဆြဲဆြဲေဆာ့ေနသလို၊ ႏို႔သီးေခါင္းေလးေတြကိုလည္း လက္မႏွင့္လက္ညိဳးက ရန္သြားသြားရွာေနသည္။ အခ်ိန္ငါးမိနစ္ၾကာၾကာခန္ ႔အေရာက္၌ မိုးေကာင္းကင္ မႈန္နံ႔သာကို ဆြဲထူလိုက္သည္။ သူမကို ျပန္၍ ပက္လက္လွန္ကာ အိပ္ေစသည္။ ကဲ … မႈန္ .. နင္ေမွ်ာ္လင့္ထားတဲ့ အခ်ိန္ေတာ့ ေရာက္ၿပီ .. ဟု မႈန္နံ႔သာေတြးရင္း သူမ၏ ေျဖာင့္စင္းေနသည့္ ေပါင္တံၿဖိဳးၿဖိဳးႏွစ္ဖက္ကို မိုးေကာင္းကင္ ေနရာယူလို႔ရေအာင္ ကားေပးလိုက္သည္။ သို႔ေသာ္ မိုးေကာင္းကင္က ခ်က္ခ်င္း မလာပဲ ခုတင္ေပၚမွ ေအာက္ဆင္းမည္ျပဳသည္။