ဆရာေကာင္း တပည့္ .. (၄)

မႈန္နံ႔သာ အိမ္ျပန္ေရာက္လို႔သာ ျပန္ေရာက္လာသည္။ စိတ္ႏွင့္ကိုယ္က တြဲကာရွိမေနေသးေပ။ ခါတိုင္း အခုလိုမ်ဳိး ေက်ာင္းေစာဆင္းလို႔ အိမ္ျပန္ေရာက္လာၿပီဆိုလွ်င္ တေရးတေမာ သူမ အိပ္တတ္ေသာ္လဲ ဒီေန႔ေတာ့ ဘယ္လိုမွ အိပ္ခ်င္စိတ္မရွိေခ်။ အိပ္ခ်င္စိတ္မရွိဆိုလို႔ တျခားကိစၥေတြေရာ လုပ္ခ်င္စိတ္ရွိလားဆိုလွ်င္ျဖင့္ ဒီလိုလဲမဟုတ္ပါေခ်။ မႈန္နံ႔သာ၏စိတ္တြင္ မိုးေကာင္းကင္ႏွင့္ ေျပာဆိုခဲ့သည့္ အေၾကာင္းအရာေတြကသာ တ၀ဲလည္လည္ ႀကီးစိုးကာထားသည္။ သူမ ဘယ္လိုလုပ္ရမည္နည္း။ ေနာက္ဆံုး၌မူ ဘယ္လိုမွ တစ္ေယာက္တည္း က်ိတ္ကာေတြးမေနႏိုင္ေတာ့သည့္အေလ်ာက္  အားကိုးတိုင္ပင္စရာ ထြက္ေပါက္အျဖစ္ တင္ဇာလင္းဆီ ဖုန္းဆက္ဖို႔ ဆံုးျဖတ္လိုက္သည္။ မႈန္နံ႔သာ တစ္နာရီေလာက္ျခား၍ ဖုန္းႏွစ္ႀကိမ္ဆက္သည္။ ႏွစ္ႀကိမ္စလံုး တင္ဇာလင္း အိမ္ျပန္မေရာက္ေသးဘူးဆိုၿပီး သူမ အေဒၚျဖစ္သူက အေၾကာင္းျပန္တာႏွင့္ႀကံဳသည္။ နာရီ၀က္ထပ္ေစာင့္ၿပီး ျပန္ဆက္မည္အျပဳတြင္ မႈန္နံ႔သာ စိတ္တစ္မ်ဳိးေျပာင္းသည္။ ဖုန္းဆက္မေနေတာ့ပဲ ပိုက္ဆံအိတ္ကိုဆြဲကာ တင္ဇာလင္းတို႔ အိမ္ဘက္ထြက္လာခဲ့သည္။ တိုက္တိုက္ဆိုင္ဆိုင္ပင္၊ သူမ တင္ဇာလင္းတို႔ လမ္းၾကားထဲအေရာက္တြင္ တင္ဇာလင္းကို လမ္းဟိုဘက္ထိပ္မွ တစ္ေယာက္တည္း ေလွ်ာက္လာသည္ကို ေတြ႔ရသည္။ မႈန္နံ႔သာ လက္ေ၀ွ႔ယမ္းျပရင္း တင္ဇာလင္းဆီ ခပ္သုတ္သုတ္ေလွ်ာက္သြားသည္။

“ဟဲ့ .. ဘာကိစၥမ်ားရွိလို႔ ေပၚလာတာလဲဟ .. ဖုန္းဆက္လိုက္လဲ ရတာကို ..“
“အမေလး .. ဆက္ပါတယ္ မယ္မင္းႀကီးမရယ္ .. ဆက္တာမွ ႏွစ္ခါေတာင္ပါ .. ရွင္ကမွ အိမ္ျပန္မေရာက္ေသးဘူးဆိုလို႔ က်မ သက္သက္လိုက္လာတာပါ ..“

မႈန္နံ႔သာ၏ ပံုစံက ေရးႀကီးသုတ္ျပာႏွင့္မို႔ တင္ဇာလင္း အိမ္ထဲေတာင္ မ၀င္ႏိုင္ေသးပဲ စူးစမ္းသည့္ဟန္ႏွင့္ ၾကည့္ကာေနသည္။ မႈန္နံ႔သာ ေျပာခ်င္ေနသည့္အေၾကာင္းက အိမ္ေပါက္၀မွာ ေျပာလို႔မျဖစ္သည့္အတြက္ တင္ဇာလင္းကို လက္ဆြဲ၍ပင္ အိမ္ထဲသို႔ေခၚသြင္းလာခဲ့သည္။ အထဲအေရာက္ တင္ဇာလင္းအေဒၚက ဧည့္ခန္းထဲတြင္ သတင္းစာေတြကို စီေနရာမွ သူမတို႔ လွမ္းႏႈတ္ဆက္ေသးသည္။ မႈန္နံ႔သာ ၿပံဳးယံုသာၿပံဳးျပခဲ့ၿပီး တင္ဇာလင္း အခန္းဆီသို႔ သူမက ေရွ႔ေဆာင္ကာ ေလွ်ာက္သြားေလသည္။

“မႈန္ .. ဘာေတြျဖစ္လာတာလဲ .. နင့္ေနာက္က က်ားလိုက္လာတာလား ..“
“ေအး .. က်ားလိုက္လာတာေတာ့ မဟုတ္ဘူး … က်ားနဲ႔ေတြ႔လာတာလို႔ ေျပာရင္ရမယ္ ..“
ကုတင္ေပၚ၀င္ထိုင္လိုက္သည့္ မႈန္နံ႔သာ၏ မ်က္ႏွာက မခ်ဳိမခ်ဥ္ႏွင့္မို႔ တင္ဇာလင္း စိတ္ထဲတြင္ သို႔ေလာသို႔ေလာျဖစ္ရသည္။ ခဏအၾကာမွ မႈန္နံ႔သာေျပာသည့္ စကားကို အေျဖရွာေတြ႔သြားၿပီး မႈန္နံ႔သာ၏ ပခံုးကို အားရ၀မ္းသာစြာ လက္ႏွင့္ပုတ္သည္။
“မႈန္ .. မွန္မွန္ေျပာစမ္း .. နင္ ဘယ္ေကာင္ေလးနဲ႔ေတြ႔လာတာလဲ ..“
“တင္ဇာ .. နင္မဆိုးဘူး .. တုိးတက္လာၿပီ .. မႈန္ ဒီေန႔ မိုးေကာင္းကင္နဲ႔ အျပန္မွာ ေတြ႕ခဲ့တယ္ .. သူ႔ကားနဲ႔ပဲ ငါ အိမ္ကို ျပန္လာခဲ့တာ .. ေနာက္ၿပီး မႈန္သာလက္ခံမယ္ဆိုရင္ မိုးေကာင္းကင္က ဒီေသာၾကာေန႔မွာ မႈန္နဲ႔အတူ ရုပ္ရွင္ၾကည့္ရေအာင္ဆိုၿပီး ေျပာသြားေသးတယ္ ..“
“ေဟ .. တကယ္လား .. မိုးေကာင္းကင္က နင့္ကို ရုပ္ရွင္လိုက္ျပမယ္ … ဒါ နင့္ကိုသူဇာတ္လမ္းစတာပဲ … မိန္းမဒါေၾကာင့္ ေပ်ာ္ေနတာကိုး … ငါ့သူငယ္ခ်င္း စြံေတာ့မယ္ေဟ့ ..“
“အဲဒီလိုေတာ့လဲ မဟုတ္ဘူး .. တင္ဇာ .. ဘယ္လိုေျပာရမလဲ .. မႈန္နဲ႔သူ တြဲတယ္ဆိုတာ ထရိန္နင္သေဘာမ်ဳိး ..“
“ဘာထရိန္နင္လဲ .. သူက နင့္ကို သေဘာက်လို႔ ခ်ိန္းတာမဟုတ္ဘူးလား ..“
“ဒီလိုဟာ .. မႈန္တို႔ႏွစ္ေယာက္အတူ ျပန္လာေတာ့ စကားစပ္မိၾကလို႔ သူ႕အေၾကာင္း ကိုယ့္အေၾကာင္း ေျပာျဖစ္ေတာ့ မႈန္အခုထက္ထိ ရည္းစားမရေသးတဲ့ဆီ ေရာက္သြားတယ္ .. အဲဒီမွာ ေျပာရင္းေျပာရင္းနဲ႔ မႈန္က ညည္းမိသလို ျဖစ္သြားေတာ့ မိုးေကာင္းကင္က မႈန္႔ကို ေကာင္ေခ်ာေလးေတြ စိတ္၀င္စားလာေအာင္ သူလုပ္ေပးႏိုင္တယ္ဆိုၿပီး ေျပာတယ္ .. သူက ငါ့ကို ေယာက်္ားေလးေတြ စြဲမက္ေစတဲ့နည္းစနစ္ကို သင္ျပေပးမယ္တဲ့ …“
“မႈန္ .. နင့္ဟာက လွ်ိဳ႕၀ွက္သည္းဖိုေတြဆန္လာၿပီ .. အစအဆံုးသာ ေသခ်ာေျပာစမ္းပါဟယ္ .. “

မႈန္နံ႔သာ တင္ဇာလင္း နားလည္ေအာင္ မိုးေကာင္းကင္ႏွင့္ သူမေျပာခဲ့သမွ် ကိစၥအားလံုးကို တစ္လံုးမက်န္ေျပာျပလိုက္သည္။ မႈန္နံ႔သာ စကားဆံုးသည္ႏွင့္ မ်က္လံုးအျပဴးသားေလး ျဖစ္ေနသည့္ တင္ဇာလင္းက ..
“မႈန္ .. နင့္ဟာက မဟုတ္ေသးဘူး .. နင္ မအစမ္းပါနဲ႔ .. မိုးေကာင္းကင္က ဂ်ဴလိုင္နဲ႔ ျပတ္သြားလို႔ နင့္ကို အသံုးခ်တာျဖစ္မယ္ေနာ္ ..“
“ေအး .. မႈန္လဲ အစကေတာ့ အဲဒီလိုပဲ ထင္တာပဲ … ဒါေပမယ့္ ေသခ်ာစဥ္းစားၾကည့္လိုက္ေတာ့ မိုးေကာင္းကင္လို လူမ်ဳိးက မႈန္ မစုတ္ေပးတာ ခံရေတာ့ေရာ ဘာျဖစ္မွာမို႔လို႔လဲ .. သူ႔အတြက္ ေကာင္မေလးတစ္ေယာက္ဆိုတာ ဘယ္လိုနည္းနဲ႔ပဲ ျဖစ္ျဖစ္ ရွာလို႔ရတာပဲ .. “
“ေအး .. ဟာ … မႈန္ … အဲဒီလိုေတြးရင္ေတာ့လဲ ရတယ္ … ေနာက္ၿပီး မိုးေကာင္းကင္ဆိုတာ နင္စိတ္၀င္စားေနတဲ့ သူရိန္တို႔ထက္မသာရင္ေတာင္ မေလ်ာ့တဲ့အဆင့္နဲ႔ ရွိတဲ့ေကာင္ေခ်ာေလး… အင္း .. ဘယ္လိုေျပာရမွန္းေတာင္ မသိေတာ့ဘူး ..“

မႈန္နံ႔သာႏွင့္ တင္ဇာလင္း အေတြးကိုယ္စီႏွင့္ ေခတၱခဏမွ် ၿငိမ္သက္သြားၾကသည္။ တင္ဇာလင္းသည္ မႈန္နံ႔သာ၏ မ်က္ႏွာကို ေငးစိုက္ကာၾကည့္ေနမိသည္။ မႈန္နံ႔သာသည္ တစ္စံုတစ္ခုကို အေလးအနက္ စဥ္းစားေနဟန္ႏွင့္ တည္တည္ေလးျဖစ္ကာေနသည္။ သူမ၏ မ်က္လံုးေတြသည္ တင္ဇာလင္းကို စိုက္ၾကည့္ေနေပမယ့္ အျမင္အာရံုထဲတြင္ သူမအား ျမင္ေနဟန္မတူပါ။ အေတြးႏွင့္ နစ္ေမ်ာေနဟန္ရွိသည္။ ခဏအၾကာမွ မ်က္ေတာင္တစ္ခ်က္၊ ႏွစ္ခ်က္ခတ္ကာျပန္လည္အသက္၀င္လာၿပီး သူ႔ကို ေငးၾကည့္ေနသည့္ တင္ဇာလင္းကို မခို႔တယို႔ႏွင့္ ၿပံဳးျပသည္။ မႈန္နံ႔သာ၏ မ်က္ႏွာသြင္ျပင္ကိုၾကည့္ၿပီး ဘယ္လိုအေျဖထြက္လာမည္ဆိုတာကို သူမ မေျပာပဲႏွင့္ တင္ဇာလင္း ရိပ္မိသည္။

“မႈန္ .. မိုးေကာင္းကင္ ေျပာတာကို နင္လက္ခံလိုက္ေတာ့မလို႔လား ..“
တင္ဇာလင္း အေမးကို မႈန္နံ႔သာသည္ ၿပံဳးၿပီး ေခါင္းညိတ္ျပသည္။ ၿပီးမွ ..
“မႈန္ စမ္းၾကည့္မယ္ .. မႈန္႔မွာ ဘာမွ ရံႈးစရာရွိမယ္မထင္ဘူး .. အေတြ႔အႀကံဳလို႔ပဲ သေဘာထားလိုက္မယ္ဟယ္ .. ခစ္… ခစ္“
“ေအး .. အဲဒါ မဆိုးဘူး .. ငါဆိုလဲ နင့္လိုပဲ ဆံုးျဖတ္မိမွာပဲ .. ေနာက္ၿပီး ေျပာလို႔ရတာ မဟုတ္ဘူး .. မႈန္ .. အဲဒီလိုလုပ္ေပးရတာကို နင္ႀကိဳက္ခ်င္လဲႀကိဳက္သြားမွာပဲ .. ဟိ ဟိ .. ဟို .. နင္ ေျပာတဲ့ မ်ဳိးသိဂၤ ီဆိုတဲ့ အစ္မႀကီးဆို ဒါမ်ဳိးလုပ္ရင္း ၿပီးသြားတယ္ဆိုေတာ့ .. အ ဟိ ..“
“မိုးေကာင္းကင္ ေျပာတာအရဆို .. အဲဒီအစ္မႀကီးက သူ႔ကိုစုတ္ေပးရင္းနဲ႔ သူ႔ဟာသူျပန္ျပန္ပြတ္ေနတာ .. အဲဒါနဲ႔တင္ ၿပီးတာ ႏွစ္ႀကိမ္အနည္းဆံုးပဲတဲ့ .. မႈန္ျဖင့္ အဲဒီစကားေတြၾကားတုန္းက နားေထာင္ေနရင္းနဲ႔ေတာင္ ဟိုထဲက ယားသလိုလို ျဖစ္လာတာ သိလား ..“
မႈန္နံ႔သာ၏ အေျပာကိုအၾကားတြင္ တင္ဇာလင္းက ႏႈတ္ခမ္းေလးတြန္႔ကာ မ်က္ေစာင္းထိုးသည္။ ထို႔ေနာက္ တစ္ခုခုကို ေတြးမိဟန္ႏွင့္ ခဏၿငိမ္သြားၿပီးမွ ..
“မႈန္ .. နင့္ကို ငါနဲ႔ ညိဖူးတဲ့ ေက်ာ္ေဇယ်ဆိုတဲ့ေကာင္အေၾကာင္း ေျပာဖူးတယ္မွတ္လား .. ဟိုခရစ္ရွန္ေကာင္ဆုိတာေလ .. သူနဲ႔ငါခ်ိန္းေတြ႔တုန္းက ငါႏို႔ေတြကို သူက ကိုင္ေဆာ့ဖူးသလို ငါလဲ သူ႔ဟာကို ကိုင္ေဆာ့ဖူးတယ္ .. ဟိုေလ ဟန္းပေလးဆိုတာမ်ဳိး ငါလုပ္ေပးဖူးတယ္ .. သူတို႔ထိပ္ကေန အရည္ေတြပန္းထြက္တာဟာေလ ငါ့တစ္သက္တာမွ အံ့ၾသဖို႔အေကာင္းဆံုး ကိစၥပဲ .. .. မႈန္ .. ငါေျပာမယ္ .. သူတို႔ဟာကို ကိုင္ရတာကလဲ ေျပာျပဖို႔ခက္တဲ့ ခံစားမႈတစ္ခုပဲ .. ႏူးညံ့မႈနဲ႔၊ မာေက်ာမႈတၿပိဳင္တည္း တြဲေနတာ အဲဒီတစ္ေနရာပဲရွိတယ္ .. အမေလးေလး .. ေျပာရင္းနဲ႔ေတာင္ ငါ့မွာတစ္မ်ဳိးျဖစ္လာၿပီ .. ဟိ .. ဟိ ..“

မႈန္နံ႔သာႏွင့္ တင္ဇာလင္း၏ ႏွစ္ဦးပါတီအစည္းအေ၀းကို သူမအေဒၚ၏ အခန္းအျပင္ဘက္မွ လွမ္းေခၚသံေၾကာင့္ အေရးေပၚ ရပ္စဲလိုက္ရသည္။ မႈန္နံ႔သာလဲ သူငယ္ခ်င္းမျဖစ္သူကို မိုးေကာင္းကင္ႏွင့္ပတ္သက္၍ အစီရင္ခံမႈ ၿပီးဆံုးသြားၿပီ ျဖစ္သျဖင့္ ႏႈတ္ဆက္ၿပီး အိမ္ကိုျပန္လာခဲ့သည္။ သူမအိမ္ကို ျပန္ေရာက္သည့္အခ်ိန္တြင္မူ ေျခာက္နာရီထိုးေနၿပီျဖစ္သျဖင့္ မိသားစု စံုညီစြာရွိေနၿပီျဖစ္သည္။ ဒီႏွစ္ဆယ္တန္းေျဖရမည့္ မႈန္နံ႔သာ၏ ညီမငယ္ သံစဥ္သာကို သူမ စာက်က္ေနၾကေနရာတြင္ ထိုင္ကာ စာၾကည့္ေနသည္ကိုေတြ႔ရသည္။ အေမႏွင့္အေဖကမူ ထမင္းစားပြဲခံုတြင္ ထိုင္ကာ စကားေျပာေနၾကသည္။ မႈန္နံ႔သာ ျပန္လာသည္ကို ျမင္ေတာ့ အေမျဖစ္သူက ထမင္းစားရေအာင္ဆိုၿပီး လွမ္းေခၚသျဖင့္ သူတို႔အားလံုး ထမင္းအတူစားၾကသည္။ မႈန္နံ႔သာ ထမင္းစားခ်င္စိတ္မရွိေသးသည့္တိုင္ ကိစၥတစ္ခုၿပီးေအာင္ဆိုသည့္ သေဘာႏွင့္ ၀င္စားလိုက္သည္။ ဘယ္သူႏွင့္မွ စကားမယ္မယ္ရရ မေျပာျဖစ္။ ညစာစားၿပီးသည့္ေနာက္တြင္လဲ မႈန္နံ႔သာသည္ ေခါင္းကိုက္သည္ဟု အေၾကာင္းျပၿပီး သူမအိပ္ခန္းထဲသို႔ပင္ တန္းကာ၀င္လာခဲ့သည္။

အိပ္ေပ်ာ္ခ်င္ အိပ္ေပ်ာ္သြားပါေစဆိုၿပီး ျခင္ေထာင္ခ်ကာ သူမ ကုတင္ထဲ ၀င္လွဲေနသည့္တိုင္ မႈန္နံ႔သာ အိပ္ေပ်ာ္ျခင္းကို လြယ္လြယ္ကူကူ မေရာက္ရွိခဲ့ပါ။ မိုးေကာင္းကင္၏ ကမ္းလွမ္းခ်က္ကို လက္ခံလိုက္လွ်င္ဆိုသည့္ ကိစၥ၏ ေနာက္ဆက္တြဲျဖစ္လာမည့္ အေၾကာင္းအရာေတြကို ႀကိဳတင္စဥ္းစားကာ ေနမိသည္။ သူမ ရင္ခုန္ေနမိသလို၊ စိုးရိမ္စိတ္လဲ တြဲကာ ျဖစ္ေနမိသည္။ ဆက္စ္ကိစၥႏွင့္ ပတ္သက္၍ လက္ေတြ႔ပိုင္းတြင္ အစိမ္းသက္သက္ျဖစ္ေသာ္လဲ ေခတ္၏ သမီးပ်ဳိျဖစ္သည္မို႔ စာေတြ႔ႏွင့္ အသိပိုင္းတြင္ေတာ့ သူမ ေတာ္ေတာ္မ်ားမ်ားကို နားလည္ပါသည္။ မိုးေကာင္းကင္ရဲ ႔ ဟာႀကီးကို စုတ္ေပးရင္း အရည္ေတြထြက္လာလွ်င္ သူမ ဘယ္လိုလုပ္မည္နည္း။ မ်ဳိးသိဂၤ ီလိုပဲ မ်ဳိခ်မိမွာလား။ ဘယ္လိုေနမလဲ မသိ။ ထိုအရည္ေတြ၏ အရသာကို သူမခံစားႏိုင္ပါ့မလား၊ စသည့္အေတြးေတြေနာက္ ေကာက္ေကာက္ပါေအာင္ လိုက္မိသျဖင့္ မႈန္နံ႔သာ ညည့္နက္မွ အိပ္ေပ်ာ္ခဲ့ေလသည္။

ၾကာသပေတးေန႔ဆိုသည္မွာ တစ္ပတ္တာ၏ ေန႔တစ္ေန႔သာ ျဖစ္ေသာ္လဲ ယေန၌႔မူ မႈန္နံ႔သာအတြက္ ပို၍ လန္းဆန္းေနသလို ခံစားရသည္။ သူမ ေက်ာင္းသြားဖို႔အတြက္ ဖယ္ရီေစာင့္ေနၾကေနရာသို႔ ေရာက္သည့္အခ်ိန္တြင္ တင္ဇာလင္းေတာင္ မေရာက္ေသးေခ်။ မႈန္နံ႔သာေရာက္ၿပီး တေအာင့္ၾကာမွ သူမ ေရာက္လာသည္။

“ေဟ့ ေဟး .. ေကာင္မေလးတစ္ေယာက္ေတာ့ မူမမွန္ေတာ့ဘူး .. မိုးေကာင္းကင္ရဲ ႔ဒုတ္ဆြဲေဆာင္အားနဲ႔ တက္ၾကြေနတယ္ .. ဟိ .. ဟိ ..“

မႈန္နံ႔သာ သူငယ္ခ်င္းျဖစ္သူကို လြယ္ထားသည့္ လြယ္အိတ္ႏွင့္ ရိုက္မိေပမယ့္ သူမ၏ မ်က္ႏွာသည္ ၿပံဳးေပ်ာ္ေပ်ာ္ျဖစ္ေနသည္ကို သူမကိုယ္သူမေတာင္ သတိမထားမိေခ်။ မႈန္နံ႔သာ ဒီလိုျဖစ္ေလ၊ တင္ဇာလင္းက သူမကို ထိုအေၾကာင္းႏွင့္ပတ္သက္၍ ပိုၿပီး စေလျဖစ္သည္။ သူမတို႔ႏွစ္ေယာက္ ဆက္စ္ႏွင့္ပတ္သက္ေသာ အေၾကာင္းအရာမ်ားကို အျပန္အလွန္ေျပာၾကရင္း ေက်ာင္းသို႔ေရာက္မွန္း မသိေရာက္လာၾကသည္။ တစ္ညႏွင့္ တစ္မနက္လံုး သူမအေတြးထဲႀကီးစိုးထားသည့္ ကိစၥမို႔ ေန႔လည္ထမင္းစားခ်ိန္အေရာက္တြင္ မႈန္နံ႔သာ ဘယ္လိုမွ မေအာင့္အီးႏိုင္ေတာ့ပဲ မိုးေကာင္းကင္ရွိရာအတန္းဘက္သို႔ ထြက္လာခဲ့သည္။ မႈန္နံ႔သာ ကံေကာင္းခ်င္ေတာ့ အတန္းရွိရာသို႔ေတာင္ မသြားလိုက္ရပဲ မိုးေကာင္းကင္ကို အေဆာင္အကူးလမ္းၾကားတြင္ ေတြ႔သည္။

“မႈန္ .. ဘယ္သြားမလို႔လဲ ..“
“နင္ .. နင့္ဆီ တမင္လာတာ .. မိုးေကာင္းကင္ .. မႈန္ .. နင္ေျပာတာကို လက္ခံတယ္ ..“
မိုးေကာင္းကင္က တကယ္လားဆိုသည့္သေဘာႏွင့္ သူမကို ေသခ်ာစြာၾကည့္သည္။ မႈန္နံ႔သာ ေခါင္းညိတ္ျပၿပီး သူမ၏ သေဘာတူညီမႈကို ထပ္မံ၍ အတည္ျပဳသည္။ ဒီေတာ့မွ မုိးေကာင္းကင္သည္ သူမကို ႏွစ္လိုဖြယ္ၿပံဳးျပၿပီး ..
“ေကာင္းၿပီေလ .. ဒါဆိုလဲ တို႔ေတြ ေသာၾကာေန႔ ညေနက်ရင္ ေတြ႔ၾကမယ္ေလ .. မႈန္တို႔အိမ္က ညေနဘက္အျပင္ထြက္လို႔ရတယ္မွတ္လား ..“
“ရပါတယ္ .. မႈန္ေျပာထားလိုက္ပါ့မယ္ …မႈန္အိမ့္က လူေတြက အျမင္မက်ဥ္းပါဘူး ..“
“အိုေက .. မႈန္ .. ဒါဆို ေသာၾကာေန႔က်ရင္ ညေနငါးနာရီေလာက္ မႈန္႔အိမ္ကို လာေခၚမယ္…“
“ဟုတ္ .. ဒါဆို မႈန္သြားေတာ့မယ္ေနာ္ ..“

မႈန္နံ႔သာ မိုးေကာင္းကင္ကို ႏႈတ္ဆက္ရင္း လာရာလမ္းအတိုင္း  ျပန္ေလွ်ာက္လာခဲ့သည္။ ဘာေၾကာင့္ရယ္မွန္းမသိ။ မိုးေကာင္းကင္ရွိရာသို႔ လာတုန္းက သူမေျခလွမ္းေတြက သြက္လက္သည့္အေလွ်ာက္ အျပန္တြင္မူ တစ္ခုခုက ဆြဲထားသလို ေလးလံေနမိသည္။ မႈန္နံ႔သာ သူမေခါင္းကို ေျဖညင္းစြာ ခါလိုက္မိေလေတာ့သည္။

************************************