ဆရာေကာင္း တပည့္ .. (၇)

ေနာက္ထပ္မိနစ္အနည္းငယ္ခန္႔ အၾကာတြင္ မိုးေကာင္းကင္၏ အမူအယာသည္ သိသိသာသာ ေျပာင္းလဲလာသည္ကို မႈန္နံ႔သာသတိျပဳမိသည္။ သူမလက္ႏွင့္ ကိုင္တြယ္ထားေသာ ဥႏွစ္လံုးက က်ဳံကာတက္လာသလို၊ လိင္တံ၏ကိုယ္ထည္ကလဲ သံေခ်ာင္းႏွင့္မျခား မာေတာင္လာသည္။ သူမ၏ ေတြ႔ရွိခ်က္အသစ္ကို မွတ္ဥာဏ္ထဲတြင္ ထည့္သြင္းဖို႔ ႀကိဳးစားတုန္းရွိေသးသည္။ ပါးစပ္ထဲေရာက္ေနသည့္ ထိပ္ပိုင္းသည္ ရုတ္ခ်ည္း ႀကီးထြားတက္လာသည္ကို သိလုိက္ရၿပီး ထင္မွတ္မထားေသာ အျဖစ္ကိုႀကံဳႀကိဳက္လိုက္ရသည္။ ထိပ္၀ဆီမွ အရည္ေတြ ပန္းထြက္သည္။

အရည္ေတြ၏ အရွိန္သည္ ျပြတ္ႏွင့္ထိုးလိုက္သည့္အလား ျပင္းထန္လွသျဖင့္ အထိခံရေသာ သူမလည္ေခ်ာင္း၀တြင္ ပူခနဲျဖစ္သြားၿပီး မႈန္နံ႔သာ ခ်က္ခ်င္းဆို႔တက္သည္။ ေယာင္ယမ္းၿပီး ပါးစပ္ထဲေရာက္ေနသည့္အပိုင္းကို ကိုက္မိမလိုျဖစ္ၿပီးမွ မနည္းပင္ အသိကိုျပန္စုစည္းကာ ထိန္းခ်ဳပ္လိုက္ရသည္။ လိင္တံကို မျပတ္ဂြင္းတိုက္ေပးရမည္ဟု မိုးေကာင္းကင္က မွာခဲ့သည့္တိုင္ သူမ ေမာ့ေလ်ာ့ေနၿပီး တေအာင့္ၾကာမွ ျပန္သတိရသည္။ အျပင္ဘက္တြင္ ရွိေနသည့္ လိင္တံကို ဆုပ္ကိုင္ထားေသာ သူမလက္ကို ျပန္လည္လႈပ္ရွားလိုက္စဥ္မွာပင္ လက္၀ါးတေလွ်ာက္ တစ္ခုခုေရြ႔လ်ားသြားသလို ခံစားရၿပီး ေနာက္ထပ္တစ္ႀကိမ္ အရည္ေတြပန္းထြက္ျပန္သည္။ မူလပထမရွိေနသည့္ အရည္ေတြႏွင့္ ေပါင္းစည္းသြားေသာအခါ မႈန္နံ႔သာ မ်ဳိခ်ဖို႔မွာ လြဲ၍ တျခားနည္းလမ္း မရွိေတာ့ပါ။ အားတင္းကာ မ်ဳိခ်လိုက္စဥ္မွာပင္ မိုးေကာင္းကင္က မၿပီးႏိုင္ေသးပဲ ေနာက္ထပ္တစ္ႀကိမ္ အရည္ေတြထပ္ထြက္သည္။ မႈန္နံ႔သာ ဇြတ္ရြတ္ၿပီး မ်ဳိခ်ေနသည့္တိုင္ ပမာဏကမ်ားလြန္းသျဖင့္ သုတ္ရည္စတစ္ခ်ဳိ႔သည္ သူမ ႏႈတ္ခမ္းေဒါင့္မွ စီးက်ကုန္သည္။ ေတာ္ေသးသည္ဟု ေျပာရမည္။ သံုးႀကိမ္တိတိ အရွိန္ျပင္းျပင္းႏွင့္ ပန္းထြက္ၿပီးေသာအခါ ထိပ္၀မွာ အနည္းငယ္ထပ္ထြက္လာသည့္တိုင္ ေစာေစာကေလာက္ မႈန္နံ႔သာ အျဖစ္မဆိုးေတာ့ပဲ သူမ handle လုပ္လို႔ ရသြားေလသည္။

မိုးေကာင္းကင္သည္ အခုအခ်ိန္တြင္မူ သူ႔တကိုယ္လံုးမွ ရွိရွိသမွ် အားမ်ားစီးထြက္သြားသလို ခံစားလိုက္ရၿပီး တုတ္တုတ္မွ်ကို မလႈပ္ႏိုင္ေတာ့ေပ။ ဆိုဖာေနာက္မွီေပၚတြင္ သူ႔ေခါင္းကို လွန္ကာတင္ထားရင္း ေလာကႀကီးႏွင့္ ခဏတာ ကင္းကြာသြားသည့္သေယာင္ မ်က္စိကိုမွိတ္ကာထားသည္။ မိုးေကာင္းကင္ဆီမွ ဘာညြန္ၾကားခ်က္မွ မၾကားေသာအခါ မႈန္နံ႔သာသည္ ပါးစပ္ထဲ၀င္ေနသည့္ လိင္တံအပိုင္းကို အျပင္သို႔ထုတ္လိုက္သည္။ သူမၾကားဖူးသည္မွာ ေယာက်္ားေလးေတြသည္ သုတ္ရည္ထုတ္လႊတ္ၿပီးခ်ိန္တြင္ ေပ်ာ့က်သြားတတ္သည္ ဆိုတာကို။ သို႔ေသာ္ သူမလက္ႏွင့္ပိုင္ပိုင္ႏိုင္ႏိုင္ကိုင္မိထားေသာ မိုးေကာင္းကင္၏ လိင္တံကမူ ထိုသို႔မဟုတ္ပဲ ေယာင္ေယာင္ေလးသာ ေလ်ာ့က်သြားသည္ကို သတိထားမိသည္။ အံ့ၾသဖြယ္ပင္။ ထိုအခိုက္ သူမ၏ ႏႈတ္ခမ္းေဒါင့္နားမွ အရည္စတစ္ခု ေအာက္ကိုစီးက်သြားသည္ကို ေတြ႔သည္။ သူမ သတိျပန္ရၿပီး ႏႈတ္ခမ္းစြန္းကို လက္ညိဳးအရင္းပိုင္းႏွင့္ ပြတ္သပ္သည္။ ႏႈတ္ခမ္းမွ ခြာလိုက္ေသာအခါ လက္ခံုေပၚတြင္ ေကာ္လိုလို ျဖဴျဖဴအရည္စတစ္ခ်ဳိ႔ ကပ္ကာပါလာသည္။ သုတ္ဖယ္ပစ္မည္ဟု စိတ္ကူးၿပီးမွ အေတြးတစ္ခုရလာသျဖင့္ အသာလွ်ာႏွင့္ထိုးၾကည့္သည္။ မိုးေကာင္းကင္ သုတ္ရည္ေတြပန္းထြက္စဥ္က အျဖစ္အပ်က္က ျမန္လြန္းလွသျဖင့္ မ်ဳိသာမ်ဳိခ်လိုက္ရသည္။ ဘယ္လိုအရသာရွိမွန္း မႈန္နံ႔သာ ေသခ်ာမသိလိုက္။ အခုမွ သုတ္ရည္ဆိုတာ ဘယ္လိုေနမွန္း သူမ သိေတာ့သည္။

“မႈန္ရယ္ .. မႈန္စုတ္ေပးတာ အရမ္းေကာင္းတာပဲ ..“
သူမစိတ္ကူးႏွင့္သူမ သုေတသနလုပ္ေနသျဖင့္ မိုးေကာင္းကင္ အသိျပန္၀င္လာၿပီး မႈန္နံ႔သာကို ငံု႔ၾကည့္ေနသည္ကိုေတာင္ သူမ သတိမထားမိလိုက္ပါ။
“တကယ္ .. ေကာင္း တကယ္ေျပာတာလား ..“
“တကယ္ ေျပာတာေပါ့ကြာ .. ပြင့္ပြင့္လင္းလင္း ေျပာရရင္ ေကာင္းဒီလိုမၿပီးျဖစ္တာ သံုးေလးပတ္ေလာက္ေတာင္ ရွိေတာ့မယ္ .. ဒါေပမယ့္ ေကာင္းၿပီးသမွ်ကို မႈန္ ေကာင္းေကာင္း ဟန္ဒယ္လုပ္ႏိုင္တာပဲ .. ခ်ီးက်ဴးဖို႔ေတာင္ ေကာင္းတယ္ .. မႈန္ အဆင္ေကာေျပရဲ ႔လား …ပထမဦးဆံုးအေတြ႔အႀကံဳကို ဘယ္လိုထင္လဲ ..“
“မႈန္ ႀကိဳက္တယ္ ထင္တာပဲ .. ဟို .. ဟို .. စစခ်င္း ပန္းထြက္လာတုန္းကေတာ့ မႈန္ အငိုက္မိသြားေတာ့ မထိန္းႏိုင္ဘူး .. အဲဒီေလာက္အထိမ်ားလိမ့္မယ္လို႔လဲ ထင္မထားဘူး .. ေနာက္ၿပီး ျပင္းကလဲျပင္းေသးတယ္ .. ေနာက္တစ္ခါဆိုရင္ေတာ့ မႈန္ သတိထားမိမယ္ ထင္တာပဲ .. ေနာက္ၿပီး အရည္ေတြရဲ ႔အရသာကလဲ သိပ္မဆိုးလွဘူးလို႔ ထင္တာပဲ .. ေကာင္းလွတယ္လို႔ေတာ ့မယ္မယ္ရရ မဟုတ္ေပမယ့္ ေကာင္းေျပာသလို .. အန္ခ်င္သလိုလိုေတာ့ မျဖစ္မိဘူး .. ဒါနဲ႔ ေယာက်္ားေလးေတြ အားလံုးက ေကာင္းလိုပဲ ထြက္ၾကတာလားဟင္ ..“
“လူတိုင္းေတာ့ မဟုတ္ပါဘူး .. ေကာင္းေျပာတယ္မွတ္လား  ေကာင္းမၿပီးျဖစ္တာ ေတာ္ေတာ္ၾကာၿပီလို႔ .. အဲဒါေၾကာင့္ပါ .. ေနာက္ၿပီး မႈန္က စုတ္တာ ေကာင္းေတာ့ ရွိသမွ် အကုန္ထြက္သြားတာလဲ ပါတယ္ ..“
ခ်ီးမြမ္းသံၾကားရသည့္အတြက္ မႈန္နံ႔သာ မ်က္ႏွာေလးက ၿပံဳးၿပံဳးေလး ျဖစ္သြားသည္။

“ဒါဆို .. ေနာက္ထပ္ မႈန္က ဘာလုပ္ရမွာလဲ ..“
မႈန္နံ႔သာ၏ အေမးကို မိုးေကာင္းကင္ ျပန္မေျဖ။ မႈန္နံ႔သာ ခြ်တ္ထားခဲ့ေသာ သူ႔ေဘာင္းဘီကို ျပန္ေကာက္ယူရင္း ..
“ဒီေန႔ သင္ခန္းစာကေတာ့ ဒီေလာက္ပဲ မႈန္ .. မနက္ျဖန္က်မွ ေနာက္ထပ္ သင္ခန္းစာကို ဆက္ၾကတာေပါ့ .. မႈန္ကို႔ ေကာင္း မနက္ ၆နာရီခြဲေလာက္ လာေခၚမယ္ ..“
“ဟင္ .. အေစာႀကီး .. ဘာလုပ္ဖုိ႔လဲ ..“
“၀ိတ္က်ေအာင္ ေလ့က်င့္ခန္း လုပ္ရမယ္ေလ .. ဆယ္ေပါင္ေလာက္က်ေအာင္ လုပ္ရမယ္လို႔ ေျပာထားခဲ့တယ္မွတ္လား ..“

ဆရာႀကီးေလသံေပါက္ေနသည့္ မိုးေကာင္းကင္၏ စကားေၾကာင့္ မႈန္နံ႔သာ ဇက္ကေလး ပုကာသြားသည္။ မိုးေကာင္းကင္ဆိုသည့္ ဆရာသည္ တကယ္ကို မလြယ္သည့္ တစ္ေယာက္ပါလားဟု သေဘာေပါက္ရသည္။

မိုးေကာင္းကင္၏ ကားႏွင့္ပင္ မႈန္နံ႔သာ အိမ္ျပန္ေရာက္လာသည္။ ထံုးစံအတိုင္း အေမျဖစ္သူကို တီဗီေရွ႔တြင္ ကိုးရီးယားကား ၾကည့္ေနတာ ေတြ႔ရၿပီး၊ ညီမျဖစ္သူကေတာ့ သူမ စားပြဲတြင္ ထိုင္ကာ စာၾကည့္ေနေလသည္။ မႈန္နံ႔သာ အေမႏွင့္ ညီမကုိ စကားအနည္းငယ္ေျပာ ႏႈတ္ဆက္ၿပီးေနာက္ မနက္ေစာေစာထရန္ မိုးေကာင္းကင္က မွာသြားသည္မို႔ အိပ္ဖို႔သာ ဆံုးျဖတ္လိုက္သည္။ ညမအိပ္ခင္ သြားတိုက္ေနၾကမို႔ ေနာက္ေဘးဘက္ရွိ ေရစင္နားတြင္ သြားတိုက္မိစဥ္တြင္ သူမ စိတ္က မိုးေကာင္းကင္ဆီ ျပန္ေရာက္သြားသည္။ သူမ ဘ၀မွာ ပထမဆံုး ေယာက်္ားေလးတစ္ေယာက္၏ လိင္တံကို စုတ္ေပးခဲ့ပါလား။ ေတြးမိျပန္သည္ႏွင့္ မႈန္နံ႔သာ စိတ္က တစ္မ်ဳိးျဖစ္လာရသည္။

သူမ အိပ္ယာထဲ ေရာက္၍ အိပ္ဖို႔ အသင့္ျပင္ဆင္ၿပီးသည့္တိုင္ မိုးေကာင္းကင္ႏွင့္ ပတ္သက္ေသာ အေတြးက သူမေခါင္းထဲက ေပ်ာက္ျပယ္မသြားေသးပါ။ မနက္ေစာေစာထဖို႔ အိပ္ရမည္ဆိုတာ သိေနသည့္တိုင္ စိတ္အစဥ္သည္ လြင့္ေမ်ာခ်င္တိုင္း ေမ်ာလြင့္ေနသည္။ ေတြးမိသည္ႏွင့္အမွ် သူမ စိတ္ထဲတြင္ ဟိုလိုလို ဒီလိုလို ျဖစ္လာရၿပီး သူမအဖုတ္ထဲမွ ယားသလိုလုိ ျဖစ္လာသည္။ မႈန္နံ႔သာသည္ ညအိပ္ဖို႔ဆိုကာ အၿမဲတမ္း၀တ္ေနၾကျဖစ္ေသာ အေပၚေအာက္တဆက္တည္း ဂါ၀န္ကို လဲၿပီးေနၿပီ ျဖစ္သည္။ သို႔ေသာ္ အျပင္သြားတုန္းက ၀တ္ထားခဲ့ေသာ အတြင္းခံေတြကိုမူ မလဲရေသးပါ။ မေနႏိုင္ေတာ့သည့္အဆံုး အေမွာင္ထဲမွာပင္ ပင္တီကို စမ္းၿပီး ခြ်တ္လိုက္သည္တြင္ အေရွ ႔ဘက္ခြၾကားရွိ ေနရာေလးသည္ ရႊဲရြဲစိုေနေလသည္။

ပင္တီကိုဖယ္ကာ ခြ်တ္လိုက္ၿပီးသည့္တိုင္ မႈန္နံ႔သာ၏ လက္က ထိုေနရာမွ ျပန္လည္၍ မခြာသြားႏိုင္ပါ။ မေန႔တစ္ေန႔ကပင္ ေရခ်ဳိးခန္းထဲမွာ ရွင္းလင္းထားခဲ့လို႔ ဘာေမႊးမွ မရွိပဲ ေျပာင္ေခ်ာေနသည့္ ေျမာင္းေလးအတိုင္းလက္ေခ်ာင္းေလးေတြကို ေဆာ့ကစားေနမိသည္။ မႈန္နံ႔သာ ဒါမ်ဳိး အရင္တုန္းကလဲ လုပ္ဖူးပါသည္။ သို႔ေသာ္ အခုတစ္ခါေလာက္ သူမစိတ္ထင္တြင္ ဖီးလ္ထတာမ်ဳိး မႀကံဖူးခဲ့ပါ။ သူမ ဘ၀တြင္ ပထမဦးဆံုးအႀကိမ္အျဖစ္ ေယာက်္ားတစ္ေယာက္၏ လိင္တံဆိုတာကို စိတ္ကူးႏွင့္ ပံုေဖာ္ေနစရာ မလိုေတာ့ေခ်။ ပုေလြမႈတ္ေပးရသည္ဆိုတာ ဘယ္လိုမ်ဳိးေနမည္နည္းဆိုတာကိုလဲ အရင္ရက္ေတြကလို မွန္းဆၾကည့္ေနစရာ အေၾကာင္းမရွိ။ ကိုယ္တိုင္ကိုယ္က် ကိုင္တြယ္ ေလ့လာခဲ့ရသည့္ အျဖစ္အပ်က္ေတြသည္ သူမအနားမွာ လက္ရွိအခ်ိန္ထိ ျဖစ္ပ်က္ေနသလား ထင္ေယာင္ေနမိၿပီး ထိုအေတြးႏွင့္ပင္ သူမ၏ ေပါင္ၾကားကို လက္ႏွင့္ထိုးဆြေနမိသည္။

မိုးေကာင္းကင္ႏွင့္ ျပန္လည္ဆံုစည္းရျခင္းသည္ မႈန္နံ႔သာအတြက္ အေျပာင္းအလဲ ဘ၀တစ္ဆစ္ခ်ဳိး အခ်ိန္ျဖစ္သည္။ မႈန္နံ႔သာ သူမကိုယ္သူမ ယံုၾကည္မႈတိုးပြားလာၿပီ ျဖစ္သည္။ မိုးေကာင္းကင္လိုမ်ဳိး သန္မာထြားက်ဳိင္းသည့္ ေယာက်္ားပ်ဳိတစ္ေယာက္သည္ သူမ၏ လုပ္ေဆာင္ခ်က္ေၾကာင့္ ထိန္းမႏိုင္သိမ္းမရ ေအာ္ညည္းရသည္ဆိုေသာ အျဖစ္သည္ သူမအတြက္ေတာ့ ေအာင္ျမင္မႈ တစ္ခုျဖစ္သည္။ သူမသည္ ၀ံပုေလြကို ေၾကာက္ရေသာ သိုးငယ္ေလး မဟုတ္ေတာ့။ ေယာက်္ားတစ္ေယာက္ကို ဘယ္လိုကိုင္တြယ္လွ်င္ ရမည္ဆိုတာကို မႈန္နံ႔သာ နားလည္သေဘာေပါက္လာရၿပီ။ ပုခက္လႊဲေသာလက္မ်ားႏွင့္ ကမာၻကိုကိုင္လႈပ္ႏိုင္သည္ဆိုတာ သူမအတြက္ ဒ႑ာရီမဟုတ္ေတာ့။ လက္ေတြ႔က်က်ပင္ သူမ နားလည္ခဲ့ရၿပီျဖစ္သည္။

မႈန္နံ႔သာ၏ လက္ေခ်ာင္းေလးမ်ား လႈပ္ရွားမႈသည္ တစတစျမန္လာသည္။ အရြယ္ေရာက္လာၿပီးကတည္းက ညီမငယ္ သံစဥ္သာႏွင့္ သူမသည္ တစ္ေယာက္တစ္ခန္း ေနၾကလို႔သာ ေတာ္ေသးသည္။ မဟုတ္လွ်င္ အ၀ေလးထဲသို႔ လက္ႏွစ္ဆစ္သာသာေလာက္ ၀င္ေနၿပီျဖစ္သည့္ လက္ေခ်ာင္းေလးႏွစ္ေခ်ာင္း၏ တစြိစြိအသံေၾကာင့္ မႈန္နံ႔သာ ဘာလုပ္ေနသည္ဆိုတာကို ခ်က္ခ်င္းသိသြားမွာ ျဖစ္သည္။ မႈန္နံ႔သာ အခ်ိန္အၾကာႀကီး မေစာင့္လိုက္ရပါ။ လတ္တေလာ ႀကံဳေတြ႔ခဲ့ရသည့္ လတ္လတ္ဆတ္ဆတ္ သင္ခန္းစာအသစ္၏ အရွိန္ႏွင့္ အျမင့္ဆံုးအခ်ိန္သို႔ ခ်က္ခ်င္းေရာက္သြားသည္။ သူမတကိုယ္လံုး အင္အားျပင္ငလ်င္ ရိုက္ခတ္ျခင္းခံရသည့္ႏွယ္ တုန္လႈပ္သြားၿပီး အထဲကိုေရာက္ေနေသာ အပိုင္းသာမက အျပင္ဘက္ရွိ လက္ေခ်ာင္းအရင္းမ်ားပါ စိုရႊဲၾကကုန္သည္။ သီတင္းကြ်တ္၊ တန္ေဆာင္တိုင္တြင္ ပစ္လႊတ္ေသာ မီးရွဴးမီးပန္းမ်ားသည္ သူမ ဦးေႏွာက္ထဲေရာက္လာသလို ခံစားရၿပီး မႈန္နံသာ ကုတင္ေပၚတြင္ အရုပ္က်ဳိးျပတ္ၿငိမ္က်သြားရွာသည္။

မႈန္နံ႔သာ တုတ္တုတ္မွ် မလႈပ္ႏိုင္ေတာ့။ ကႏာၱရတစ္ခုကို မနားတမ္း ျဖတ္ေျပးလာသူတစ္ေယာက္ ပန္းတိုင္ကိုအေရာက္တြင္ ေျခကုန္လက္ပန္းက်သြားသလို ခံစားလိုက္ရၿပီး မ်က္ခြံေတြ ေလးက်လာသည္။ အိပ္ေပ်ာ္ျခင္း အျဖစ္သို႔ မေရာက္ခင္ သူမအားတင္း၍ ေနာက္ဆံုးလုပ္ေဆာင္ေသာ ကိစၥမွာ ေဘးဖယ္ထားခဲ့ေသာ ပင္တီႏွင့္ သူမအရည္ေတြကို သုတ္မိျခင္းသာ ျဖစ္ေတာ့ေလသည္။

တတီတီျမည္ေနသည့္ alarm သံေၾကာင့္ မႈန္နံ႔သာ ႏိုးလာခ်ိန္တြင္ မနက္ေျခာက္နာရီထိုးေနၿပီ ျဖစ္သည္။ မႈန္နံ႔သာ လူးလဲကာထရင္း မ်က္ႏွာသစ္ဖို႔ ေနာက္ေဘးေရစင္သို႔ ေျပးရသည္။ မေန႔ညေနက အေတြ႕အႀကံဳေၾကာင့္ မိုးေကာင္းကင္သည္ အခ်ိန္တိက်ေသာ လူစားမ်ဳိးျဖစ္သည္ဆိုတာကို သူမ မွန္းဆမိသည္။ သူမ ထင္ျမင္ခ်က္မလြဲပါ။ ေလ့က်င့္ခန္းလုပ္လွ်င္ အဆင္သင့္ျဖစ္ေအာင္ဆိုၿပီး ၀ယ္ထားျဖစ္ခဲ့ေသာ အားကစားထရက္စုကို ၀တ္၍ အိမ္ေရွ႔ခန္းသို႔ ထြက္လာစဥ္မွာပင္ မိုးေကာင္းကင္၏ ကားက အိမ္ေရွ႔ဆိုက္ေရာက္လာတာကို ေတြ႔သည္။

“သမီး .. မႈန္ .. ဘယ္သြားဦးမလို႔လဲ …“
“မႈန္ .. ၀ိတ္က်ေအာင္ မႈန္ သူငယ္ခ်င္းနဲ႔ အားကစားလုပ္ဖို႔ ေျပာထားလို႔ .. ေမေမ .. သိပ္မၾကာဘူး .. ျပန္လာခဲ့မယ္ ..“
ေစ်းသြားဖို႔ ျပင္ေနေသာ အေမျဖစ္သူကို ရွင္းျပၿပီးေနာက္ မႈန္နံ႔သာ အိမ္ေရွ႔သို႔ ခပ္သုတ္သုတ္ ဆင္းလာခဲ့သည္။ မႈန္နံ႔သာ ထြက္လာသည္ကို ျမင္ေတာ့ မိုးေကာင္းကင္က အဆင္သင့္ ကားတံခါးကို ဖြင့္ေပးထားသည္။
“Good morning ..“
“Good morning .. ေကာင္း ..“
“ညက အိပ္ေရး၀တယ္ေနာ္ … မႈန္ ..“
“၀ပါတယ္ .. ဘာျဖစ္လို႔လဲ ..“
“ဘာမွ မျဖစ္ပါဘူး .. ေတာ္ၾကာေန exercise လုပ္ရမွ မႈန္ မလုပ္ႏိုင္မွာ စိုးလို႔ ..“
“အယ္ .. ေကာင္းက မႈန္႔ကို ဘယ္ေလာက္ေတာင္ လုပ္ခိုင္းမွာ မို႔လို႔လဲ …“
“ဟိုေရာက္ရင္ မႈန္ သိမွာေပါ့ ..“

တကယ္လဲ မႈန္နံ႔သာ အားကစားကြင္းေရာက္သည့္အခ်ိန္တြင္ သိလာရသည္။ ႏွစ္ေယာက္သား အတူ ေသြးပူေလ့က်င့္ခန္း လုပ္ၾကၿပီးသည့္ေနာက္ မိုးေကာင္းကင္က သူမကို အမွတ္စဥ္ေရၿပီး ဒိုက္ထိုးခိုင္းသည္။ အေလ့အက်င့္မရွိသည့္အျပင္ ညတုန္းက ပါးစပ္တြင္မက လက္ပါေညာင္းခဲ့သည္မို႔ မႈန္နံ႔သာ ဆယ္ခါျပည့္ေအာင္ မထုိးႏိုင္။

“ဟင္ .. မရေတာ့ဘူးလား မႈန္ ..“
“မရေတာ့ဘူး ေကာင္း .. လက္ေတြေညာင္းတယ္ကြာ .. ဒီမွာ ေျမွာက္ေတာင္မေျမွာက္ႏိုင္ေတာ့ဘူး … “
“မႈန္က တယ္ေပ်ာ့တာကိုး … အဲဒါဆိုရင္ ဘယ္လုိလုပ္ ၀ိတ္က်ေတာ့မလဲ ..“
“အမယ္ .. မႈန္က မေပ်ာ့ပါဘူး … ေနပါဦး .. ေကာင္းကေရာ ဘယ္ေလာက္လုပ္ႏိုင္လို႔လဲ ..“
“ေကာင္းလား … အခါတစ္ရာေလာက္ေတာ့ ေအးေဆးပါ ..“
“အခါတစ္ရာ !! .. မျဖစ္ႏိုင္တာ … ဟုတ္မွလဲေျပာပါ ဆရာသမားရယ္ ..“
“ျဖစ္တာမွ ျဖစ္ျဖစ္ျဖစ္ျဖစ္လို႔ေတာင္ ျမည္ေနေသးတယ္ .. ဘာလဲ မႈန္က မယံုလို႔လား .. ေလာင္းမလား ..“
“ဘာေလာင္းရမွာလဲ …“
“ဒီလိုလုပ္ .. ေကာင္း အခါတစ္ရာျပည့္ေအာင္ ဒိုက္ထိုးႏိုင္ရင္ မႈန္က ဒီေန႔အဖို႔ ေကာင္းခိုင္းတာ လုပ္ရမယ္ .. ေကာင္းက မလုပ္ႏိုင္ဘူးဆိုရင္ … ဒီေန႔exercise ကို မဆက္ေတာ့ဘူး …“
“အိုေကေလ .. သေဘာတူတယ္ .. စေတာ့ .. တိုင္မင္မွတ္ထားမယ္ ..“

မိုးေကာင္းကင္သည္ မဆိုင္းမတြပဲ မႈန္နံ႔သာ၏နားတြင္ ေနရာယူကာ ဒိုက္စထိုးသည္။ တစ္ႏွစ္သံုးေလး ေရသံက မႈန္နံ႔သာ၏ ႏႈတ္မွ အစဥ္အတိုင္းထြက္လာသည္။ ထို႔ေနာက္တြင္မူ ေရတြက္ေနသည့္ ဂဏန္းနံပါတ္က တေျဖးေျဖးႀကီးလာသလို မႈန္နံ႔သာမ်က္လံုးေလးလဲ အ၀ိုင္းသားျဖစ္လာသည္။ ကိုးဆယ္ေက်ာ္လာသည့္အခ်ိန္တြင္ ဒီအလာင္းအစား၌ သူမ ရႈံးၿပီဆိုတာကို အလိုလိုသိလိုက္သည္။

“၀ိုး .. မႈန္ျဖင့္ ကိုယ့္မ်က္စိကိုယ္ေတာင္ မယံုႏိုင္ဘူး .. ေကာင္းက တကယ္လုပ္ႏိုင္တာပဲ ..“
“အေလ့အက်င့္က စကားေျပာတာေပါ့ မႈန္ရယ္ .. ကဲ ေျပာ .. မႈန္က ဘာလုပ္ေပးရမွာလဲ ..“
“အဲဒါက ေနာက္မွေျပာမယ္ .. ေလာေလာဆယ္ exercrise ကိုဆက္တဲ့အေနနဲ႔ ေကာင္းတို႔ေတြ အတူေျပးရေအာင္ .. ေကာင္းေဘးနားက လိုက္ေျပး …“
“ေကာင္းၿပီေလ ..“

မိုးေကာင္းကင္သည္ ေတာ္ေတာ္ကို ခိုင္းေသာ အားကစားစရာပင္ျဖစ္သည္။ မႈန္နံ႔သာ အိမ္ျပန္ေရာက္သည့္အခ်ိန္တြင္ ေျခကုန္လက္ပန္းက်လြန္းလွသျဖင့္ ကိုယ့္ကိုကိုယ္ေတာင္ မနည္းသယ္လာရသည္။ တျခားဘာမွ မလုပ္ႏိုင္ေသးပဲ အိပ္ယာေပၚသို႔ အရင္ဆံုးေရာက္ေအာင္သြားမိၿပီး ပက္လက္လွန္ကာ လွဲယူရသည္အထိ သူမ ၿပိဳင္းက်သြားသည္။ ဘယ္ေလာက္ေတာင္မွ ပင္ပန္းသြားသည္ မသိ။ ညက အိပ္ေရး၀ထားသည့္တိုင္ မႈန္နံ႔သာ ေမွးခနဲတစ္ခ်က္ ျဖစ္သြားေသးသည္။ သံစဥ္သာက အခန္းအျပင္ဘက္မွ မမ မုန္႔ဟင္းခါးမစားေတာ့ဘူးလားလို႔ လွမ္းေအာ္မွ သူမ ျပန္ႏိုးလာခဲ့သည္။ တစ္ခုေတာ့ ေကာင္းသည္။ တစ္ခ်က္ေမွးလိုက္ရလို႔ထင္သည္။ မႈန္နံ႔သာ အနည္းငယ္ျပန္လန္းလာသည္။ အိပ္ယာမွ ျပန္ထရင္း ညီမျဖစ္သူႏွင့္ အေမ၀ယ္ထားသည့္ မုန္႔ဟင္းခါးကို အတူ၀င္စားလိုက္သည္။ သူမ မုန္႔ဟင္းခါး စားၿပီးခ်ိန္တြင္ မနက္ ၁၀နာရီ ရွိေနၿပီျဖစ္သည္။ မနက္က ရံႈးခဲ့ေသာ ေလာင္းေၾကးအတြက္ အေၾကြးဆပ္ဖို႔ မိုးေကာင္းကင္ႏွင့္ ၁၁နာရီထိုးတြင္ ခ်ိန္းထားသျဖင့္ မႈန္နံ႔သာ ေရမိုးခ်ဳိးအလွျပင္ရန္ စတင္ျပဳလုပ္ရေလေတာ့သည္။