ေမာ္ဒယ္ဂဲလ္ေလး .. (၈)

"သြင္းေလဗ်ာ ... ကပ္ပြတ္မေနပါနဲ႔ .. ကြ်န္ေတာ္ေစာက္ပတ္အရမ္းယားေနတယ္ .. ထိုးသြင္းလိုက္ပါဗ် .."
ခင္ေမထုိက္ကေျပာသည္။ ထိုသို႔ေျပာျခင္းမွာ ရမက္ေဇာထၾကြေနမႈထက္၊ ျမန္ျမန္သြင္း၊ ျမန္ျမန္လိုး၊ ျမန္ျမန္ သုတ္ရည္ထြက္ကာ၊ ျမန္ျမန္အနားရလိုေသာေၾကာင့္လည္းပါသည္။ ဘယ္လိုပဲျဖစ္ျဖစ္ ခင္ေမထုိက္၏ အေျပာသည္၊ ေက်ာ္စိုးအုပ္ကိုေတာ့ စိတ္ထၾကြသြားေစရန္ ေကာင္းေကာင္းလႈံ ႔ေဆာ္ႏိုင္ခဲ့သည္။ ငနဲသားသည္ ေစာက္ပတ္ထဲ လီးကို ခပ္ၾကမ္းၾကမ္းပင္ ထိုးေဆာင့္ဖိသြင္းခ်လိုက္ေလသည္။

"ဘြပ္ .. ဘူဘူ ဖြတ္ .. အား ၾကမ္းလွခ်ည္လားဗ်ာ .."
ေအာင့္၍နာသြားေသာေၾကာင့္၊ ခင္ေမထုိက္ ညည္းလိုက္ရျပန္သည္။ ေက်ာ္စိုးအုပ္လည္း စိတ္အေတာ္ႀကီးကို ထေနသည္မို႔ ခပ္ၾကမ္းၾကမ္း ေဆာင့္ေဆာင့္လိုးသည္။ ခင္ေမထိုက္လည္း ေက်ာ္စိုးအုပ္ သုတ္ရည္အျမန္ထြက္ေစရန္အတြက္ သူမ၏ ဖင္ႀကီးကို ေ၀့၀ိုက္လႈပ္ခါေပးသည္။ ဒီလိုျပဳမူခ်က္သည္ ေက်ာ္စိုးအုပ္ ေဆာင့္လိုးတာကို ႀကိဳက္ႏွစ္သက္လို႔ အလိုလိုယမ္းခါသြားျခင္းလဲ ပါပါသည္။ ထိုသို႔ ဖင္ယမ္းေပးလိုက္မႈက ေက်ာ္စိုးအုပ္ကိုလည္း အရသာေတြ႔သြားေစသျဖင့္၊ မီးကုန္ယမ္းကုန္ တအားကုန္ ေဆာင့္လိုးပစ္လိုက္ရာ၊ အခ်က္ႏွစ္ဆယ္ေက်ာ္ ေဆာင့္လိုးၿပီးေသာအခါ၊ ေက်ာ္စိုးအုပ္၏ လီးမွ သုတ္ရည္မ်ား ပန္းထြက္ကုန္ေလေတာ့သည္။ ခင္ေမထိုက္လည္း ေက်ာ္စိုးအုပ္ သုတ္ရည္ ပန္းထြက္ခ်ိန္တြင္ တစ္ခ်ီထပ္၍ "ၿပီး" ရေလသည္။

ထို႔ေနာက္ ႏွစ္ေယာက္သား မွိန္းကာ အနားယူၾကသည္။ အတန္ငယ္ အေမာေျပေသာအခါ၊ ေက်ာ္စိုးအုပ္က ခင္ေမထိုက္ကို လီးစုပ္ခိုင္းသည္။ လီးေထာင္လာေသာအခါ၊ ပက္လက္အိပ္ခိုင္း၍ သူက ေဘးမွ ေစာင္း၍အိပ္ကာ၊ ေကာင္မေလး၏ ညာေပါင္ႀကီးကို သူ႔ခါးေပၚခြခ်ိတ္ေစလွ်က္၊ ဘယ္ေပါင္ကိုေတာ့ ခြကာ တစ္ေပါင္ေက်ာ္လိုးသည္။ တစ္ေပါင္ေက်ာ္လိုးရင္း ခင္ေမထုိက္ကို ခပ္ေစာင္းေစာင္း အိပ္ျဖစ္သြားေအာင္ အေနအထား ေျပာင္းေစ၍ ေနာက္မွေန၍ ကပ္လိုးသည္။ သိပ္ၿပီးမေမာပန္းပဲ စိမ္လိုးႏိုင္ေသာ အေနအထားမို႔ အခ်ိန္အေတာ္ၾကာေအာင္ကို ဆြဲ၍ လိုးပစ္လိုက္သည္။

အနားယူလိုက္၊ လီးေထာင္ေအာင္ လီးစုပ္ခိုင္းလိုက္၊ လီးေထာင္လာေသာအခါ၊ အေနအထားတစ္မ်ဳိးေျပာင္းကာ လိုးလိုက္ႏွင့္ စခန္းသြား၍ေနသည္။ လိုးရင္း ခင္ေမထိုက္ ဖင္ကို အခြင့္ရတိုင္း ၿဖဲၿဖဲၾကည့္သည္။ လက္ေခ်ာင္းႏွင့္လည္း ထုိးကလိသည္။ ထို႔ျပင္ ခင္ေမထိုက္ကို ဖင္လိုးခံရန္လည္း ဆြဲေဆာင္သည္။ ေငြသံုးေသာင္း အထိပင္ေပးသည္။ သို႔ေသာ္ ခင္ေမထိုက္က ဖင္လိုးခံဖုိ႔ေတာ့ သေတာမတူ၊ အျပတ္သာ ျငင္းေနသည္။ ည(၁၂)နာရီေက်ာ္ေက်ာ္ေလာက္တြင္ေတာ့ လိုးခန္းေတြ တစ္စခန္းသတ္သည္။ ႏွစ္ေယာက္သား ဖက္ရက္သား တစ္ေယာက္ကုိတစ္ေယာက္ ဖက္ကာအိပ္သည္။ ပယ္ပယ္နယ္နယ္လိုးခဲ့ရမႈေၾကာင့္ ပင္ပန္းသလို၊ စိတ္လည္းေက်နပ္ ႏွစ္သိမ့္ေနၾကေလရာ၊ ခ်က္ခ်င္းလိုလို အိပ္ေပ်ာ္သြားခဲ့သည္။

ေနာက္ေန႔နံနက္၊ (၇)နာရီေလာက္တြင္ ခင္ေမထုိက္ အိပ္ရာမွ ႏိုးသည္။ မိမိသည္ ေက်ာ္စိုးအုပ္ႏွင့္အတူ၊ ၀တ္လစ္စလစ္ျဖင့္ ဖက္လ်က္သား အိပ္လွ်က္ရွိေၾကာင္း ေတြ႔ရေသာအခါ၊ ေကာင္မေလးလည္း သည္ထိတ္ရင္ဖိုသြားသည္။ ညကသည္လူႏွင့္ ၀က္၀က္ကြဲေအာင္ ကာမစပ္ယွက္ခဲ့ရသည္မ်ားကို ျပန္သတိရေတာ့၊ ရွက္သလိုလို၊ ရင္ခုန္သလိုလို ျဖစ္လာသည္။ ကိုေမာ္သန္းတုန္းကလို မနက္အာရံုတက္လုနီးပါးအထိ မဟုတ္ပဲ၊ (၁၂)နာရီေက်ာ္ေက်ာ္ေလာက္ အထိသာ လိုးၿပီး အနားယူ အိပ္စက္ခဲ့ရေသာေၾကာင့္လား မသိ၊ ခင္ေမထုိက္မွာ ထိုတခါတုန္းကလို မဟုတ္ပဲ အေတာ္ပင္ လန္းလန္းဆန္းဆန္းေလး ရွိေနသည္။ မိုးလင္းသည္အထိ လိုးလွ်င္လည္း၊ တာ၀န္အရ အလိုးခံရမည္မို႔၊ မိမိကို ညွာတာသလိုမ်ဳိး ရွိေသာ ေက်ာ္စိုးအုပ္ကို ေက်းဇူးတင္သလို ျဖစ္မိသည္။

ေက်ာ္စိုးအုပ္ကေတာ့ အိပ္ရာမွ မႏိုးေသး။ သူ႔လက္တစ္ဖက္ကလည္း ခင္ေမထိုက္ကို သိုင္း၍ ဖက္ထားသည္။ ခင္ေမထိုက္၏ ၀တ္လစ္စလစ္ ကိုယ္လံုးသည္ ေက်ာ္စိုးအုပ္ ရင္ခြင္ထဲတြင္ ေရာက္ေနသည္။ ခင္ေမထုိက္သည္ ႏိုးေနေသာ္လည္း၊ မထမိေသးပဲ အသာဆက္၍ မွိန္းေနသည္။ သည္လိုေလး အဖက္ခံထားရတာကိုလည္း ၾကည္ႏူးႏွစ္သိမ့္သလို ခံစားရသည္။ ခင္ေမထိုက္ ႏိုးၿပီး (၁၀)မိနစ္ခန္႔ အၾကာတြင္မွ ေက်ာ္စိုးအုပ္ ႏိုးလာသည္။ ေရခ်ဳိးခန္းထဲ၀င္၊ မ်က္ႏွာသစ္သြားတိုက္၊ ေရမိုးခ်ဳိးၾကသည္။

ၿပီးေတာ့ အ၀တ္အစားမ်ား ျပန္၀တ္ကာ၊ အိပ္ခန္းမွ ထြက္လာခဲ့သည္။ ဧည့္ခန္းေလးထဲတြင္ စားေသာက္ဖြယ္ရာမ်ား အဆင္သင့္ရွိ၍ေနသည္။
"ဟင္ .. ဒီစားစရာ ေသာက္စရာေတြ ဘယ္သူလာလုပ္ေပးထားတာလဲ .."
ခင္ေမထိုက္ တအံ့တၾသေမးလိုက္မိသည္။
"တို႔ရဲ ႔လူယံုေတာ္ အိမ္ေစာင့္ႀကီး လုပ္ေပးသြားတာပါ၊ သူက ၿခံေထာင့္က တဲအိမ္ေလးမွာ ေနတယ္။ ဒီအိမ္က တို႔ မႏၱေလးလာရင္ ေနဖို႔ ၀ယ္ထားတာ၊ တို႔ မႏၱေလး မလာျဖစ္ရင္၊ အိမ္ေသာ့ပိတ္ထားၿပီး သူကပဲ ေစာင့္ၾကည့္ထားရတာ .. ကဲ .. စားလိုက္အုန္း ..."
"
ၾကက္ဥမက်က္တက်က္ေၾကာ္၊ ေပါင္မုန္႔၊ ေထာပတ္၊ ယို၊ ၀က္အူေခ်ာင္းေၾကာ္၊ ေကာ္ဖီပူပူေႏြးေႏြး၊ ငွက္ေပ်ာသီး၊ ပန္းသီး၊ ထိုးမုန္႔လမုန္႔ တို႔ျဖင့္ အစားအေသာက္မ်ားက အေတာ္ပင္ စံုလင္သလို ေကာင္းလဲေကာင္းမြန္သည္။ ဆာဆာႏွင့္ ႏွစ္ေယာက္လံုး အေတာ္ကို စားပစ္လိုက္သည္။ စားရင္းေသာက္ရင္းလည္း စကားေတြ ေျပာျဖစ္ၾကသည္။

ေက်ာ္စိုးအုပ္က ခင္ေမထိုက္ကို အေတာ္ပင္ အေလးေပး ဆက္ဆံသည္။ ခင္ေမထိုက္မွာ မိမိသည္ ေၾကးႀကီးယူကာ၊ အလိုးခံဖို႔ လိုက္လာသည့္ အျဖစ္ကိုပင္ ေမ့သလိုလုိ ရွိရသည္။ ခင္မင္ေသာ ေယာက်္ာေလး မိတ္ေဆြတစ္ေယာက္ႏွင့္ နံနက္စာအတူ စားေသာက္ေနသလိုမ်ဳိးပင္ ခံစားရေလသည္။
"မင္းကို တို႔အေတာ္သေဘာက်သြားၿပီ ခ်ာတိတ္ .. မင္းၾကည့္ရတာ ဒီအလုပ္ကို လိုင္း၀င္ၿပီး လုပ္ေနတာ ဟုတ္ပံုမရဘူး .."
စားေသာက္ၿပီးၾကေသာအခါ၊ ေက်ာ္စိုးအုပ္က ေျပာသည္။ ခင္ေမထုိက္က ဘာမွ် ျပန္မေျပာ၊ မိမိ၏ အေၾကာင္းမွန္ေတြကို မေျပာခ်င္သည့္အတြက္ အသာပင္ ႏႈတ္ဆိတ္ေနသည္။

"ေအးေလ .. ဘယ္လိုပဲျဖစ္ျဖစ္ တို႔ကေတာ့ မင္းနဲ႔ ျပန္ဆံုေတြ႔ခ်င္ပါေသးတယ္ .. မင္းက ဒီအလုပ္ကို အၿမဲလုပ္တာ မဟုတ္ေလေတာ့ ၊ ေတြ႔ခ်င္ရင္ ဘယ္မွာလာေခၚရမလဲ ဘာညာနဲ႔ အခ်ိန္းအခ်က္ ေျပာဆိုထားတာမ်ဳိးေတာ့ လုပ္လို႔မရမွန္း တို႔နားလည္ပါတယ္ .. မင္း ဒါမ်ဳိးထပ္လုပ္ခ်င္တဲ့ အခါက်မွသာ တို႔နဲ႔ဆံုၾကတာေပါ့ .."
ခင္ေမထိုက္က ေက်ာ္စိုးအုပ္ကို ဆတ္ကနဲ လွမ္းၾကည့္သည္။ အကယ္၍ ေမာ္ဒယ္ေလးတစ္ေယာက္အျဖစ္ ႀကိဳးစားေနမႈ မေအာင္ျမင္ေသးမီ၊ ေငြေၾကးလိုအပ္လာလွ်င္၊ သည္လို ေငြရွာမႈကို ခင္ေမထိုက္ လုပ္မိေကာင္းလုပ္မိႏိုင္ပါသည္။ အျပတ္ေတာ့ မေျပာႏိုင္။ သို႔ေသာ္ ထိုသို႔လုပ္ရန္ အေၾကာင္းရွိလာသည့္တိုင္၊ ေက်ာ္စိုးအုပ္ႏွင့္ ဘယ္လိုမ်ား ျပန္ဆံုႏိုင္မည္နည္း။

ေက်ာ္စိုးအုပ္သည္ လူရည္သန္႔သည္။ သူမ အေပၚတြင္လည္း အရာေပးသည္။ အကယ္၍ သူမအေနျဖင့္ သည္လို ေငြရွာမႈမ်ဳိး ထပ္မံလုပ္ရန္ အေၾကာင္းဖန္လာလွ်င္ေတာ့၊ အျခားသူေတြႏွင့္ ဆက္ဆံရမည္ထက္၊ ေက်ာ္စိုးအုပ္ႏွင့္သာ အလုပ္ျဖစ္လိုသည့္ ဆႏၵေတာ့ ခင္ေမထုိက္တြင္ အမွန္ပင္ ရွိပါသည္။ သို႔ေသာ္၊ မိမိသည္ အလုပ္ကိုလုပ္မည္ဆိုလွ်င္ ေက်ာ္စိုးအုပ္ကို ဘယ္လိုလုပ္ ရွာေဖြဆက္သြယ္ရမည္နည္း ။ ေျပာဖို႔ေတာ့ ၀န္ေလးေနသည္။
"လိုရမယ္ရေပါ့ေလ .. တို႔ကို ဆက္သြယ္ႏိုင္မည့္ တယ္လီဖုန္း နံပါတ္မင္းကို ေပးထားခဲ့မယ္ .."

ေက်ာ္စိုးအုပ္က တယ္လီဖုန္း နံပါတ္ႏွစ္ခုကို စာရြက္ငယ္တစ္ခုေပၚတြင္ ေရးခ်ေပးသည္။
"ဒါက ေတာင္ႀကီးက တယ္လီဖုန္း နံပါတ္၊ ဒါကေတာ့ မႏၱေလးမွာ ဆက္သြယ္ႏိုင္တဲ့ နံပါတ္၊ တို႕က ေတာင္ႀကီးမွာ အေနမ်ားတယ္၊ မႏၱေလးကိုေတာ့ အလုပ္ကိစၥရွိမွ ေရာက္တတ္တယ္၊ ႏွစ္လတစ္ခါ သံုးလတစ္ခါဆိုသလိုေတာ့ မႏၱေလး ေရာက္လာတတ္ပါတယ္။ အဆင္ေျပမယ့္ တယ္လီဖုန္းကို မင္းဆက္သြယ္ေပါ့။ တင္မူေက်ာ္က ဆက္တယ္ဆိုရင္ မင္းမွန္း တို႔သိပါၿပီ ..."

ခင္ေမထိုက္လည္း ေက်ာ္စိုးအုပ္ ေပးေသာ စာရြက္ကိုယူကာ သိမ္းထားလိုက္မိသည္။
"မင္းဖာသာမင္း ျပန္မလား .. တို႔လိုက္ပို႔ေပးရမလား .."
"ရပါတယ္ .. ကြ်န္ေတာ့္ဖာသာျပန္ပါ့မယ္ .."
ေက်ာ္စိုးအုပ္က ေငြရွစ္ေသာင္းခြဲထုတ္ေပးသည္။
"ငါးေသာင္းက မင္းနဲ႔ေျပာထားတဲ့ေစ်း၊ ႏွစ္ေသာင္းက လီးစုပ္ေပးတဲ့အတြက္ အပိုေၾကး .. တစ္ေသာင္းခြဲကေတာ့ .. ေနာက္တစ္ခါ ဆံုႏိုင္မယ္ဆိုရင္ ဆံုႏိုင္ဖို႔အတြက္ .. စရံႀကိဳေပးထားတာေပါ့ .."
"ဟာ .. ဒီလိုႀကီး စရံယူမထားခ်င္ဘူး .. ကြ်န္ေတာ္က ဒီလိုမ်ဳိး ေနာက္ထပ္ လုပ္ျဖစ္ခ်င္မွ လုပ္ျဖစ္မွာ .."

ခင္ေမထိုက္က ေငြတစ္ေသာင္းခြဲကို ျပန္ေပးသည္။
"ယူထားလိုက္ပါ .. မင္း ဒီအလုပ္မ်ဳိး လံုး၀ မလုပ္ျဖစ္ေတာ့ဘူး ဆိုရင္ေတာ့ .. ဒါဟာ မင္းကို အပိုဆုခ်လိုက္တာပဲေပါ့ .. အဲ .. ထပ္လုပ္ျဖစ္တယ္ဆိုရင္သာ စရံႀကိဳေပးထားတာပါ ..."
ေက်ာ္စိုးအုပ္က သည္လိုေျပာေတာ့လည္း၊ ခင္ေမထိုက္ သူေပးေသာ ေငြအားလံုးကို ယူထားလိုက္ေလသည္။

***********************************************************