မေတာ္တေရာ္ (၂)

''လာ အကိုစိန္ျမင့္ အထဲ၀င္ပါဦး...''
''မ၀င္ေတာ့ဘူး ေရႊရည္ .... အထဲမွာေျပာလို႕မေကာင္းဘူး''
''ဘာမ်ားလဲ...''
ႏွစ္ေယာက္စလံုး မ်က္ႏွာခ်င္းဆုိင္ မတ္တပ္ရပ္လိုက္ၾကသည္။
''ဟုိတစ္ခါ နင္ေျပာတဲ့ ကိစၥေလ။''
ေရႊရည္ စဥ္းစားသလိုလုပ္ရင္းမ်က္ႏွာတစ္ခုလံုး နီရဲသြားသည္။ စိန္ျမင့္ကလည္း
စကားကိုျဖတ္၍ ေတာင့္ေတာင့္ေျဖာင့္ေျဖာင့္ အခ်ဳိးက်လွပေနေသာ ခႏၶာကိုယ္အား
တစ္ခ်က္ၾကည့္လိုက္သည္။
''အင္း... ေျပာေလ... အကိုစိန္ျမင့္''
''ငါတုိ႕ တည္းခုိခန္းမွာ တည္းခိုေနက် ဧည့္သည္ႏွစ္ေယာက္ပဲ..။ လူရည္သန္႕ေတြပါ။''
''ႏွစ္ေယာက္ေတာင္လား။''
''ဟုတ္တယ္။''
''ဗရုတ္ေတြေတာ့ မဟုတ္ပါဘူးေနာ္။''
''မဟုတ္ပါဘူး။ ငါကလည္း နင့္ကိုေတြ႕တဲ့လူနဲ႔ လႊတ္ေပးပါ့မလားဟာ။
နင္ငါ့ကိုေျပာထားတာေတာင္ ၾကာေနျပီပဲဟာ။''
''တစ္ခါမွ မလုပ္ဘူးေတာ့ စိတ္ထဲမွာေၾကာက္ေနသလိုပဲ...။''
''ငါကေတာ့ အတင္းမတုိက္တြန္းခ်င္ဘူး။ နင္ဟာနင္စဥ္းစား။''
ေရႊရည္ဆုိေသာ မိန္းကေလးအနည္းငယ္မွ်ေတြေ၀သြားျပီး ေခါင္းငံု႕ကာ
စဥ္းစားေနသည္။ စိန္ျမင့္က သူမကို အကဲခတ္၍ေနသည္။ ခဏေနေတာ့မွ ေရႊစင္ရဲ႕
ေခါင္းေလးျပန္ေမာ့လာသည္။
''လုပ္မယ္ အကိုစိန္... ကၽြန္မမွာေရြးစရာလမ္းမရွိဘူး။
ဒီမွာတစ္ႏွစ္ေလာက္ေနရဦးမွာ။ အထဲကလူအတြက္လည္းေငြကလုိေသးတယ္။
ကၽြန္မမွာပါလာတဲ့ လက္၀တ္လက္စားေတြကလည္းကုန္ျပီ။
နားကပ္တစ္ရံပဲက်န္ေတာ့တယ္။ ဒီနားကပ္ကလည္း အထဲကလူ ျပန္ထြက္လာရင္
ရင္းႏွီးစားဖုိ႕ေငြခ်န္ထားရဦးမွာ။''
''ေအးေအး... ။ ဒါဆုိ တည္းခိုခန္းကို ည၈နာရီေလာက္ေရာက္ေအာင္လာခဲ့။''
''ဟုတ္... ဟုတ္ကဲ့။''
''ငါသြားမယ္ေရႊရည္....။''
ေကာင္မေလးက ေခါင္းျငိမ့္ျပလိုက္ျပီး သူ႕ေရွ႕မွထြက္သြားေသာ
တရုတ္ကျပားစိန္ျမင့္၏ေက်ာျပင္ကို ၾကည့္ရင္း ေတြးေတာေနမိသည္။
------------
ေရႊရည္က ကြမ္းျခံကုန္းသူ ၊ ပုစြန္ဒိုင္ ငါးဒိုင္ပိုင္ရွင္ရဲ႕
တစ္ဦးတည္းေသာသမီးျဖစ္သည္။ သူတုိ႕ဒိုင္က ကုန္ထမ္းတဲ့ေကာင္နဲ႔
လိုက္ေျပးလို႕ မိဘေတြက အေမြျပတ္ေၾကျငာျပီး ပစ္ထားခဲ့သည္။
အိမ္ေထာင္က်တာမွ တစ္ႏွစ္မျပည့္ေသး။ လင္ျဖစ္သူက ဖဲ၀ိုင္းမွာ အဖမ္းခံရျပီး
ေထာင္၂ႏွစ္က်သြားသည္။ အင္းစိန္ေထာင္ထဲတြင္ ျဖစ္သည္။
ခ်ဳပ္ရက္က ၆လေလာက္ရွိေတာ့ အင္းစိန္ကုိေရာက္သြားတာ အခု၆လေလာက္ရွိျပီး
ဒီကထဲက ေရႊရည္ရန္ကုန္ကုိလိုက္ပါလာခဲ့သည္။ ရန္ကုန္ေရာက္ေတာ့ အရင္က
သူတုိ႕ငါးဒိုင္တြင္ အလုပ္လုပ္ဖူးေသာ မိသားစုႏွင့္ေတြ႕သည္။ ထုိမိသားစုက
ပုဇြန္ေတာင္ေစ်းတြင္ ငါးေရာင္းသည္။ နဂိုထဲက သေဘာေကာင္းေသာ ေရႊရည့္ကို
ခင္ျပီးသားျဖစ္ေနေသာ ထုိမိသားစုက သူတုိ႕ႏွင့္အတူေနရန္ တုိက္ပ်က္ၾကီးတြင္
ေရႊရည္ကို ေခၚထားခဲ့ျခင္းျဖစ္သည္။

ေရႊရည္ လမ္းေဘးတြင္ရပ္ေနရာမွ တုိက္ပ်က္ၾကီးဖက္သို႕ ျဖည္းညင္းစြာျပန္၍
ေလွ်ာက္လာခဲ့သည္။
အမွန္ေတာ့ ေရႊရည္မွာ စိန္ျမင့္၏စကားကို ၾကားရကတည္းက ရင္ေတြခုန္ေနမိသည္။
လင္ရျပီးတစ္ႏွစ္ေတာင္ မျပည့္ေသးခ်ိန္တြင္ လင္က ေထာင္က်သြားျပီး အခု
လင္ႏွင့္ခြဲေနရတာ တစ္ႏွစ္ေက်ာ္ေလာက္ရွိျပီျဖစ္သည္။ လူကျငိမ္ေနေပမဲ့
ေသြးသားေတြက ျငိမ္ေနတာမဟုတ္။ အမ်ဳိးမ်ဳိးခ်ဳိးႏွိမ္ထားခဲ့ရသည္။
အခုစိန္ျမင့္ေျပာစကားေတြအရ ညက်ရင္ ေယာက်္ားႏွစ္ေယာက္နဲ႔
ကာမစပ္ယွက္ရေတာ့မည္ကုိ အေသအခ်ာသိလုိက္ရျပီျဖစ္၍ ေရႊရည္၏ ေသြးသားေတြက
လႈပ္ရွားဆူပြက္၍ လာေခ်ျပီျဖစ္သည္။
----------------------

အခန္း ၂

ေစာ္ရလာျပီဆုိေတာ့ ေဇာ္ၾကီးနဲ႔ ကုိညိဳတုိ႕အထူးအခန္းကို ငွား၍
ေျပာင္းလိုက္ၾကသည္။ ႏွစ္ေယာက္စလံုးအရက္ကေလးကလဲ တျမျမႏွင့္
ခပ္ေထြေထြေလးျဖစ္သည္။
ည(၉)နာရီေက်ာ္ေက်ာ္ေလာက္တြင္ တည္းခိုခန္းမန္ေနဂ်ာ တရုတ္ကျပား စိန္ျမင့္က
အခန္းတံခါးေခါက္၍ ေရႊရည္ကို အခန္းထဲသြင္းေပးလိုက္သည္။ ကိုညိဳက ေရႊစင္၏
တစ္ကိုယ္လံုးကို အားရပါးရၾကည့္ျပီး မန္ေနဂ်ာစိန္ျမင့္ႏွင့္အတူ
အခန္းျပင္သို႕ထြက္သြားသည္။
ေဇာ္ၾကီးကလညး္ အခန္းတံခါးကိုေလာ့မခ်ပဲ ပိတ္လိုက္ျပီး မ်က္ႏွာေလးငံု႔ကာ
ခပ္ရို႕ရို႕ေလးရပ္ေနေသာ ေရႊရည့္တစ္ကုိယ္လံုးကို သိမ္းၾကံဳးျပီး
ၾကည့္လိုက္သည္။ ငယ္ငယ္ႏုႏုေခ်ာေခ်ာေလး၊ တင္သားတစ္ေတြက တလံုးတခဲၾကီး
ေဖာင္းတင္းေနသလုိ ရင္သားအစံုကလည္း ထြားထြားမုိ႕မုိ႕ရွိလွသည္။
ၾကည့္ရုံႏွင့္ ေဇာ္ၾကီးလီးေတာင္လာျပီ။
''လာ... ထုိင္ေလ..။''
ေဇာ္ၾကီးက ေလာကြတ္စကားဆုိသည္။ အခန္းထဲတြင္က ထုိင္စရာကုလားထုိင္မရွိ။
ဒီေတာ့ေရႊရည္မွာ ေမြ႕ယာထူၾကီးခင္းထားေသာ ကုတင္ေစာင္းတြင္
မရဲတရဲေလးတင္ပလႊဲ၀င္ထုိင္လိုက္သည္။
ေဇာ္ၾကီးမွာ အရက္ခိုးေ၀ေနေသာ မ်က္လံုးမ်ားႏွင့္ ေရႊရည္အား ၾကည့္ရင္း
သူမထုိင္ေနရာအနီးသို႕ တုိးကပ္လိုက္သည္။
''နာမည္ဘယ္လိုေခၚလဲ ကေလးမ။''
''ေရႊရည္လို႕ ေခၚပါတယ္။''
ယဥ္ယဥ္ေက်းေက်းေလးျပန္ေျပာရင္း ေရႊရည္၏ငံု႔ထားေသာ မ်က္ႏွာေလးက
ေမာ့၍လာသည္။ ေဆးမဆုိးဘဲနီရဲေနေသာ ႏႈတ္ခမ္းလံုးလံုးေလးႏွစ္လႊာက
ခပ္ဟဟေလးႏွင့္ မ်က္နက္၀န္း၀ိုင္း၀ိုင္းေလးေတြက ၾကည္လဲ့၍ေနသည္။
ေရႊရည္၏မ်က္ႏွာေလးေမာ့၍အလာတြင္ေတာ့ ေဇာ္ၾကီး၏မ်က္ႏွာၾကီးက ငံု႔၍က်လာရင္း
သူမႏႈတ္ခမ္းေတြကို ငံု႕၍ တစ္ခ်က္စုပ္နမ္းလိုက္ကာ လက္ႏွစ္ဖက္ကလည္း
သူမ၏ကိုယ္လံုးေလးကို ေပြ႔ဖက္လိုက္သည္။
ေရႊည့္ရဲ႕ ကိုယ္လံုးျပည့္ျပည့္အိအိေလးကို သူ႕ကိုယ္လံုးၾကီးနဲ႔ ဖိကာ
တစ္ျဖည္းျဖည္း ေမြ႕ယာထူၾကီးေပၚသို႕ ဖိခ်လိုက္သည္။
အုိ ... အကိုၾကီး... အင့္အင့္...
ေဇာ္ၾကီးက ေရႊရည့္ကိုယ္ေပၚက အက်ီေလးကို ခၽြတ္ေပးလိုက္သည္ႏွင့္ ေအာက္မွ
ေဘာ္လီအတြင္းက ရင္သားျဖဴျဖဴအိအိေလးေတြက ၀င္း၀င္း၀ါ၀ါပင္ေပၚထြက္လာေတာ့သည္။
ေဇာ္ၾကီးတစ္ေယာက္ ေရႊရည့္ ႏုိ႕ၾကီးေတြကို ေဘာ္လီေပၚကပင္
ႏႈတ္ခမ္းအစံုျဖင့္ ဖိကပ္၍နမ္းစုတ္၍သာမက သြားနဲ႔လည္းတဇတ္ဇတ္နဲ႔ျမည္ေအာင္
ကိုက္လိုက္ေတာ့ ေရႊရည့္ ခမ်ာ ထြန္႕ထြန္႕လူး၍ေနေလသည္။
ျပီးေတာ့ ေဇာ္ၾကီးရဲ႕ လွ်ာၾကီးက ေဘာ္လီအက်ီအတြင္းမွ ျပည္လွ်ံထြက္ေနေသာ
သူမရဲ႕ ႏုိ႕အံုႏွစ္လံုးၾကားသို႕ အတင္းပင္ထိုးထည့္ကာ ယက္ေတာ့သည္။
ေရႊရည္မွာ ေဇာ္ၾကီးရဲ႕ လွ်ာၾကမ္းၾကီးရဲ႕ အထိအေတြ႕ေတြေၾကာင့္
ရင္သားမုိ႕မုိ႕တစ္စံုမွာ ေကာ့တက္လာသည္အထိ မခ်ိမဆန္႕ခံစားေနရေတာ့သည္။
မတပ္ႏုိင္ေတာ့ပါ။ ေရႊရည္မွာ သူမ၏ ေက်ာေအာက္သို႕ လက္ေလးတစ္ဖက္ထုိးထည့္၍
ေဘာ္လီအက်ီၾကယ္သီးေတြကို ျဖဳတ္ကာ ေဘာ္လီကို တပါတည္းခၽြတ္ေပးလိုက္ရင္း
မ်က္လံုးႏွစ္လံုးကို စံုမွိတ္၍ထားလိုက္သည္။