သူတို႔အိမ္မွာ .. (၃)

သိပ္ၾကာၾကာေတာ့ မေစာင့္ရပါ ....။
ဆိုင္းေနာင္တို႔ အိမ္သို႔ က်င္က်င္ယု ေရာက္ရွိလွ်က္၊ ဆိုင္းေနာင္၏ အိပ္ခန္းထဲတြင္ ၀င္ေရာက္ပုန္းေအာင္း ေစာင့္ဆိုင္းေနၿပီး ဆယ့္ငါးမိနစ္ခန႔္အၾကာတြင္ ထြန္းထြန္းႏွင့္ အယ္လင္နာတို႔ စံုတြဲ အိမ္ထဲသို႔ ၀င္ေရာက္လာၾကသည္။

သူတို႔စံုတြဲသည္ အိပ္ခန္းထဲသို႔ တန္း၍ မ၀င္ပါ။ ဧည့္ခန္းတြင္ ထိုင္ကာ စကားေျပာေနၾကသည္။ ေနာက္ေတာ့ ကက္ဆက္ဖြင့္ကာ “ရက္ပ္“ ကၾကသည္။ သည္ဘက္အိပ္ခန္းထဲမွ ဆိုင္းေနာင္ႏွင့္ က်င္က်င္ယုတို႔မွာမူ အေတာ္ေလးကို မခ်င့္မရဲျဖစ္ေနၾကသည္။ ယခုမွ စတင္ခ်ိန္းေတြ႔သည့္ ရည္းစားကို တစ္ခါတည္းအိပ္ခန္းထဲ တန္းေခၚသြားလို႔ မရႏိုင္ေသးသည့္အတြက္ ထြန္းထြန္းက အထာျပဂြင္ခ်ကာ ဧည့္ခန္းထဲတြင္ ကေနခုန္ေနျခင္းျဖစ္ေၾကာင္းကိုေတာ့ သူတို႔နားလည္ၾကပါသည္။ သို႔ေသာ္ ထြန္းထြန္းႏွင့္ အယ္လင္နာတို႔ လိုးၾကေဆာ္ၾကမည္ကို ၾကည့္လိုျမင္လိုသည့္စိတ္က ထက္သန္ေနၾကသည့္အျပင္ ထိုသို႔ၾကည့္ရင္း မိမိတို႔ႏွစ္ေယာက္ တစ္ေယာက္ကိုတစ္ေယာက္ ကိုင္တြယ္ပြတ္သပ္ နမ္းစုတ္ၾကရမည့္ အေရးကိုလည္း စိတ္ေစာေနၾကသည္မို႔ ၊ ဆိုင္းေနာင္ေရာ က်င္က်င္ယုပါ မခ်င့္မရဲႏွင့္ ရွိေနၾကသည္။ အိပ္ခန္းထဲ ျမန္ျမန္၀င္ၾကပါေတာ့ဟုလည္း ႀကိတ္၍ေျပာဆိုေနမိၾကေလသည္။

သူတို႔ရွိေနေၾကာင္းကို ေကာင္မေလး ရိပ္မိသြားမည္စိုးရသည့္အတြက္ေၾကာင့္ ဆိုင္းေနာင္တို႔မွာ ဧည့္ခန္းထဲတြင္ မည္သို႔ ျဖစ္ပ်က္ေနသည္ကို အတိအလင္း က်က်နန ေခ်ာင္းမၾကည့္ရဲၾက။ အိပ္ခန္း၏ ေသာ့ေပါက္မွသာ ေခ်ာင္း၍ ၾကည့္ႏိုင္ၾကသည္။ ျမင္ကြင္းလမ္းေၾကာင္းကေတာ့ သိပ္မေကာင္း။ အပီအျပင္ မျမင္ရ။ ရံဖန္ရံခါမွသာ ေခတၱခဏေလာက္ ျမင္ႏိုင္သည္။ ကရင္းခုန္ရင္း ထြန္းထြန္းက ဘိုကျပားမေလးကို ေပြ႔လိုက္ဖက္လိုက္၊ ဖင္ကိုင္လိုက္ ႏို႔စမ္းလိုက္ လုပ္တာမ်ားကို ၿဖိဳးကနဲ ျဖတ္ကနဲ ေခတၱခဏမွ်သာ ျမင္ရေတြ႔ရတာမ်ဳိး ရွိသည္။ သည္မွ်ေလာက္ ၾကည့္ရသည္ကိုပင္ ဆိုင္းေနာင္တို႔ သူငယ္ခ်င္းမႏွစ္ေယာက္၏ စိတ္မ်ားကို အေတာ္ေလး လႈပ္ရွားေနေစခဲ့သည္။

အယ္လင္နာမွာ အေဖျပင္သစ္ အေမကရင္ကုလားကျပားတို႔မွ ေမြးဖြားလာသည့္ ဘိုကျပားမကေလး ျဖစ္သည္။ အသက္အရြယ္ႏွင့္ မလိုက္ေအာင္ပင္ ကိုယ္လံုးကိုယ္ထည္က ထြားႀကိဳင္းျပည့္ၿဖိဳးသည္။ အရပ္ငါးေပငါးလက္မေလာက္ျမင့္သည္။ ရင္သားဆိုက္ေတြက သံုးဆယ့္ငါးလက္မေလာက္ကိုႀကီးသည္။ ခါးကေတာ့ ေသးက်င္ကာ ၂၃လက္မသာသာေလာက္သာ ရွိမည္။ တင္ပါးဆံုႀကီးကေတာ့ သံုးဆယ့္ခုႏွစ္လက္မေလာက္နည္းပါး ကားအိျပည့္တင္းသည္။ ေပါင္တန္မ်ား ရွည္ကာ အရင္းတုတ္အဖ်ားသြယ္လွ်က္ ေတာင့္တင္းေျဖာင့္စင္းသည့္ ေျခသလံုးမ်ားက သိပ္မတုတ္။ ခပ္ေသးေသး ခပ္သြယ္သြယ္။

အယ္လင္နာသည္ ႏိုင္ငံျခားမွာ ေက်ာင္းေနသူ ျဖစ္သည္။ ျမန္မာျပည္သို႔ ေခတၱမွ်သာ အလည္လာေလ့ရွိသည္။ ယခုမွသာ ျမန္မာစာ ေကာင္းေကာင္းတတ္ေျမာက္ေစရန္ မႏၱေလးရွိ ဦးေလး (မိခင္၏ ေမာင္အငယ္)ထံတြင္ လာေရာက္ ေနထိုင္ စာသင္ေနရာမွ ထြန္းထြန္းႏွင့္ဆံုမိကာ ေျပလည္ေနၾကျခင္း ျဖစ္သည္။

ႏိုင္ငံျခားမွာ ေနထိုင္ႀကီးျပင္းလာခဲ့သူကေလးမို႔ အယ္လင္နာသည္ အပ်ဳိစစ္ကေလး မဟုတ္ေတာ့ပါ။ ကာမစပ္ယွက္မႈ အေတြ႔အႀကံဳမ်ား ေကာင္းစြာ ရွိခဲ့သည္။ မႏၱေလးသို႔ ေရာက္ေနခဲ့သည္မွာ ေျခာက္လေက်ာ္ၾကာျမင့္သည့္ အခိ်န္အတြင္းမွာေတာ့ အယ္လင္နာအဖို႔ ကာမမႈႏွင့္ ကင္းကြာေနခဲ့သည္။ ထို႔ေၾကာင့္ ကာမအရသာကို သိရွိေနေသာ ေသြးသားအာရံုေၾကာမ်ားက ဖိုဓါတ္ႏွင့္ ကာမမႈတို႔ကို တမ္းတေနခဲ့ရာ၊ ထြန္းထြန္း၏ ခ်ဥ္းကပ္မႈကလည္း အထာမိေသာေၾကာင့္ အဆင္ေခ်ာ ဂြင္၀င္သြားျခင္း ျဖစ္သည္။

အထာေပါက္ေနေသာ ေခတ္ေရွ႔ေျပး ဘိုကျပားမေလးပီပီ၊ မိမိကို ထြန္းထြန္းက ဘာလုပ္ဖို႔ သည္လိုခ်ိန္းဆိုေၾကာင္းကို အယ္လင္နာက ေကာင္းေကာင္းသိသည္။ သူမကိုယ္တုိင္ကလည္း ကာမစပ္ယွက္မႈ မျပဳရသည္မွာ ေျခာက္လနည္းပါးပင္ ၾကာျမင့္ေနၿပီမို႔ အလိုးခံခ်င္စိတ္ေတြ အရမ္းျဖစ္ေနသည္။ ထို႔ျပင္ သူမသည္ ျပင္သစ္၊ အေမရိကန္၊ အဂၤလိပ္စေသာ ဘိုေယာက်္ားေလးမ်ားႏွင့္သာ လိုးဖူးခံဖူးေပရာ၊ ျမန္မာျပည္မွ လီးက ဘယ္လိုအရသာထူးမည္နည္းဟုလည္း စူးစမ္းသိရွိလိုေနသည္။

ကက္ဆက္ဖြင့္ၿပီး ကခုန္ရင္း ထြန္းထြန္းက၊ ဟိုကိုင္သည္ကိုင္ ႏိႈက္လုပ္လာသည္ကို လိုလိုလားလား လိုက္ေလ်ာသည္။ က်က်နန ပိုင္ပိုင္ႏိုင္ႏိုင္ ပြတ္ႏိုင္၊ ႏိႈက္ႏိုင္ေအာင္လည္း အထာျပကာ မသိမသာေလး လိုက္ေလ်ာလုပ္ေဆာင္ေပးသည္။ ထြန္းထြန္းသည္ အသက္ႏွင့္မလိုက္ေအာင္ ကာမမႈကိစၥတြင္ အေတာ္ေလး ကြ်မ္းကာ၊ ေကာင္းေကာင္းႀကီး စြမ္းေဆာင္ႏုိင္မည္ ျဖစ္ေၾကာင္းကို ေျမြ ေျမြခ်င္း ေျချမင္ ဆိုသကဲ့သို႔ အယ္လင္နာက အကဲခတ္မိသည္။

ထြန္းထြန္းက အိပ္ခန္းထဲသို႔ အသာေခၚသြားေသာအခါတြင္လည္း၊ အယ္လင္နာသည္ ဟန္ေဆာင္ေလးမွ်ပင္ ျငင္းပယ္ျခင္း မျပဳေတာ့ပဲ လိုလိုလားလားပင္ ရဲတင္းစြာ လိုက္ပါ၍ သြားေလေတာ့သည္။

*******************************************

တစ္ဘက္ျမင္မွန္ခ်ပ္ႀကီး၏ သည္ဘက္ပိုင္းကို ကာကြယ္၍ထားေသာ ဘီဒိုကို ဆြဲေရႊ႔ဖယ္ရွားထားေလၿပီမို႔၊ ဆိုင္းေနာင္၏ အိပ္ခန္းထဲမွေန၍ တစ္ဘက္အိပ္ခန္းႀကီးထဲသို႔ ေကာင္းစြာ ၾကည့္၍ျမင္ရသည္။ ထြန္းထြန္းႏွင့္ အယ္လင္နာတို႔ တစ္ေယာက္ခါး တစ္ေယာက္ဖက္၍ အိပ္ခန္းထဲ၀င္လာသည္ကို ျမင္သည္ႏွင့္၊ သည္ဘက္အိပ္ခန္းေလးထဲရွိ ဆိုင္းေနာင္ႏွင့္ က်င္က်င္ယုတို႔ မိန္းကေလးႏွစ္ေယာက္သည္ မ်က္လံုးမ်ား ျပဴးလွ်က္၊ ေသေသခ်ာခ်ာကို မလြတ္တမ္းၾကည့္ေလေတာ့သည္။

အယ္လင္နာ၀တ္စားထားပံုကလည္း အျပတ္“ေဟာ့“သည္။ ေအရိုးဘစ္ေဘာင္းဘီရွည္ အနက္ေရာင္ႏွင့္၊ အစိမ္းရင့္ေရာင္ ဂ်ဳိင္းျပတ္ပခုန္းေဖာ္ စြပ္က်ယ္တုိ႔ကို၀တ္ထားသည္။ ဆံပင္ကို ဂုတ္ေထာက္ယံု ခပ္တိုတိုညွပ္၍ထားရာ၊ ခပ္၀ိုင္း၀ိုင္းမ်က္ႏွာေလးႏွင့္လိုက္ဖက္သည္။ ထူထဲေသာ္လည္း၊ ေပ်ာ့ေျပာင္းတင္းၾကပ္စြာ အသားတြင္ကပ္ေနေသာ ေအရိုးဘစ္ေဘာင္းဘီရွည္သည္ တင္းရင္းေျဖာင့္စင္းေသာ ေပါင္တံအလွကိုသာမက၊ တင္ပါးဆံုႀကီး၏ အကားအစြင့္ကိုလည္း မေပၚတေပၚ မျမင့္တျမင္ေလးျဖစ္ေအာင္ ေဖာ္ေပးထားေပသည္။

ခ်ဳိင္းျပတ္စြပ္က်ယ္၏ အျပင္ဘက္တြင္ရွိေနသာ ပခုန္းသားမ်ားက ျပည့္ၿဖိဳးတင္းရင္းသလို လက္ေမာင္းသားမ်ားကလည္း ေခ်ာမြတ္အိစက္ေနသည္။ အယ္လင္နာ၏ အသားေရာင္သည္ ဆြတ္ဆြတ္ျဖဴျဖဴ ေဖြးေဖြးႀကီး မဟုတ္။ အ၀ါေရာင္ေရာစြပ္လွ်က္၊ တင္းရင္းစိုေျပေသာ ဆင္စြယ္ႏွစ္ေရာင္ျဖစ္သည္။ အတြင္းခံ ဘရာစီယာ ခပ္ပါးပါး ခပ္ေပ်ာ့ေပ်ာ့ကို ေလွ်ာ့ရဲရဲ စည္းထားကာ၊ စြပ္က်ယ္သားကလည္း ခ်ပ္ခ်ပ္ရပ္ရပ္ ရွိေလေသာေၾကာင့္၊ မုိ႔၀န္းေသာ ရင္သားဆိုင္တို႔၏ ေကာက္ေၾကာင္းႏွင့္ အတင္းအရင္း အမို႔အ၀န္းတို႔ကို သိသာျမင္သာေနသည္။

ဂြင္မိကာေနေလၿပီမို႔ ထြန္းထြန္းကလည္း အခ်ိန္သိပ္ဆြဲမေနေတာ့ပါ။ အိပ္ခန္းထဲသို႔ ၀င္မိသည္ႏွင့္ လက္ျမန္ေျချမန္ပင္ လုပ္ငန္းစေလေတာ့သည္။ ထြန္းထြန္းႏွင့္ အယ္လင္နာတို႔သည္ ခံတင္ေဘးနားတြင္ မ်က္ႏွာခ်င္းဆိုင္ကာ ရပ္ၾကသည္။ ထြန္းထြန္းက အယ္လင္နာ၀တ္ထားေသာ ခ်ဳိင္းျပတ္စြပ္က်ယ္ အစိမ္းရင့္ေရာင္၏ ပခုန္းသိုင္းႏွစ္ခုကို၊ လံုး၀န္းအိမႊတ္ေသာ ပခုန္းႏွစ္ခုထက္မွေန၍၊ ေအာက္သို႔ အသာေလး ဆြဲခ်သည္။ ေပ်ာ့ေပ်ာင္းၿပီး ဆြဲႏိုင္ဆန္႔ႏိုင္ေသာ အသားျဖင့္ ခ်ဳပ္လုပ္ထားသည္မုိ႔၊ ၀တ္ထားလွ်င္ ကိုယ္အထက္ပိုင္းတြင္ ရင္သားအလွေပၚေအာင္ ကိုယ္ႏွင့္ကပ္လွ်က္ ခ်ပ္ခ်ပ္ရပ္ရပ္ရွိေလေသာ စြပ္က်ယ္သည္၊ လက္ေမာင္းသားတစ္ေလွ်ာက္ တေတာင္ဆစ္နားအထိ အလြယ္ပင္ ေလွ်ာက်သြားသည္။ ဘရာစီယာျဖင့္ မလံု႔တလံု စည္းေႏွာင္ထားေလေသာ ရင္သားမ်ား ေပၚလာသည္။

ထြန္းထြန္းက လက္သြက္သြက္ျဖင့္ပင္ ဘရာစီယာရင္ဘံုမ်ားကို ေအာက္သို႔အသာ ဆြဲခ်ဖယ္လွန္သည္။ ေပ်ာ့အိေသာ ႏိုင္လြန္သား ရင္ဘံုမ်ား အလြယ္တကူပင္လိပ္ကာ၊ ရင္သားေအာက္ေျခသို႔ ေရာက္သည္။ မို႔၀န္းစူၾကြေနေလသည့္ ႏို႔အံုႏွစ္ခုသည္၊ အကြင္းသား အရွင္းသားပင္ ေပၚ၍ လာေလၿပီ။ ထြန္းထြန္းသည္ အယ္လင္နာ၏ ၿဖိဳးၿဖိဳးေရႊရင္ႏွစ္မႊာ၏ အညွာေနရာျဖစ္ေသာ ရင္ညြန္႔အထက္ပိုင္းကို ကုန္း၍နမ္းသည္။ ႏွာေခါင္းျဖင့္ ရႊတ္ကနဲေနေအာင္ ဖိနမ္းလိုက္သလုိ ပါးစပ္ျဖင့္လည္း ျပြတ္ကနဲ ျမည္ေအာင္ စုပ္နမ္းသည္။

“အို .. ထြန္းရယ္ ..“
အယ္လင္နာ၏ ႏႈတ္ဖ်ားမွ အသံေလးသဲ့သဲ့ေပၚထြက္သည္။ မ်က္ေတာင္မ်ား ေမွးစင္းက်သြားသလို၊ မိမိ၏ ရင္ညႊန္႔အညွာကို ကုန္းနမ္းစုပ္ေနေလေသာ ထြန္းထြန္း၏ လည္ဂုတ္ကိုလည္း သြယ္ေပ်ာင္းေသာ လက္ေခ်ာင္းကေလး ဆယ္ေခ်ာင္းျဖင့္ ဆုပ္ကိုင္လိုက္ေလသည္။